Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 14.02.2008 r. (data wpływu 19.02.2008 r.) oraz w uzupełnieniu z dnia 06.04.2008 r. (data wpływu 07.04.2008 r. fax) na wezwanie z dnia 01.04.2008 r. Nr IPPB2/415-324/08-3/SP (data nadania 01.04.2008 r., data odbioru 03.04.2008 r.) i uzupełnieniu z dnia 20.05.2008 r. (data wpływu 21.05.2008 r. fax) na wezwanie z dnia 16.05.2008 r. Nr IPPB2/415-324/08-6/SP (data nadania 16.05.2008 r., data odbioru 19.05.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce w latach 2004 2006 i możliwości otrzymania zwrotu zapłaconego podatku w Polsce za pracę wykonywaną za granicą - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19.02.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce w latach 2004 2006 i możliwości otrzymania zwrotu zapłaconego podatku w Polsce za pracę wykonywaną za granicą.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W czerwcu 2001 roku Wnioskodawczyni wyjechała do Wielkiej Brytanii w celu podjęcia nauki, którą kontynuuje do dnia dzisiejszego. Po wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej podjęła legalną pracę jako kelnerka oraz pracownik biurowy. Od 14.03.2006 roku Wnioskodawczyni posiada status rezydenta w Wielkiej Brytanii.

Pracując tam, odprowadza wszystkie podatki, zgodnie z angielskim prawem podatkowym oraz ubezpieczenia społeczne. Pomimo tego faktu, wraz z mężem, Wnioskodawczyni rozliczyła się także w Polsce. Mąż Wnioskodawczyni rozliczył się oddzielnie. W czasie zatrudnienia w Wielkiej Brytanii, t. j. od maja 2004 r. do końca 2006 r. Wnioskodawczyni nie osiągnęła dochodów w Polsce, nie prowadziła również działalności gospodarczej. Jedynym miejscem zatrudnienia w tym okresie była wielka Brytania. Płatnikiem poborów w Anglii były podmioty z siedzibą w L...

W latach 2004 2006 w Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni przebywała wraz z mężem, który również w tym czasie był zatrudniony w Anglii i nie osiągał dochodów na terenie Polski. Wnioskodawczyni nie posiada dzieci.

Kwota podatku, jaka została zapłacona w Polsce wynosi 4.842 zł, i tak odpowiednio:

• za 2004 rok 363 zł,
• za 2005 rok 451 zł,
• za 2006 rok 4.028 zł
  
  

Pismem z dnia 01.04.2008 r. Nr IPPB2/415-324/08-3/SP wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez:

• sprecyzowanie zapytania: jakich lat ma dotyczyć interpretacja,
• przedstawienie bardziej szczegółowo stanu faktycznego (powiązania gospodarcze i rodzinne z Polską i Wielką Brytanią, czy Wnioskodawca uzyskiwała także dochody w Polsce, kto jest płatnikiem zagranicznych dochodów),
• przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego.
  
  

Ze względu na fakt, iż Wnioskodawczyni nie uzupełniła wniosku w całości, pismem z dnia 16.05.2008 r. Nr IPPB2/415-324/08-6/SP ponownie wezwano do uzupełnienia wniosku w zakresie: sprecyzowania, gdzie znajdował się ośrodek interesów życiowych oraz przedstawienia własnego stanowiska. Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Podatek, który Wnioskodawczyni zapłaciła w Polsce z tytułu dochodu osiągniętego w Anglii powinien zostać zwrócony, gdyż wszelkie okoliczności wskazują na fakt, iż posiadając status rezydenta w Wielkiej Brytanii oraz płacąc wszelkie podatki i obciążenia wynikające ze stosunku pracy w tymże kraju, a także biorąc pod uwagę wysokie koszty utrzymania w Londynie, w którym mieszkała w latach, których sprawa dotyczy, Wnioskodawczyni nie powinna płacić podatku w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2003 r. do 31.12.2006 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, iż wymieniony wyżej przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodów i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20), określenie osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się państwie oznacza z uwzględnieniem ustępów 2 i 3 tego artykułu każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje przy tym osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

W myśl art. 4 ust. 2 polsko brytyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się następujące zasady:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, wówczas będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;
4. jeżeli miejsca zamieszkania nie można określić zgodnie z postanowieniami litery a), b) oraz c) niniejszego ustępu, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.
   
   

Definicja miejsca zamieszkania odnosi się bezpośrednio do określenia miejsca zamieszkania przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw będących Stronami umowy i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązującego do dnia 31.12.2006 r. pojęcie miejsca zamieszkania nie zostało zdefiniowane.

Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż od maja 2004 r. do końca 2006 r. nie posiadała Pani w Polsce miejsca zamieszkania. W tym okresie mieszkała Pani wraz z mężem w Wielkiej Brytanii, tam Pani pracowała, nie uzyskiwała Pani dochodów w Polsce. Pani mąż również w tym okresie był zatrudniony tylko w Anglii.

Oznacza to, iż w latach 2004 2006 Wnioskodawczynię łączyły ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze z Wielką Brytanią. W związku z tym w Polsce podlegała ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, t. j. podlegała opodatkowaniu jedynie od dochodów osiągniętych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W okresie zatrudnienia w Wielkiej Brytanii nie uzyskała Pani w Polsce żadnych dochodów, natomiast dokonała Pani w Polsce rozliczenia dochodów uzyskanych z tytułu pracy wykonywanej w Wielkiej Brytanii.

W związku z powyższym przysługuje Pani zwrot zapłaconego w Polsce podatku od dochodów uzyskanych przez Panią z tytułu pracy wykonywanej w Wielkiej Brytanii w okresie od maja 2004 r. do końca 2006 r.

Na podstawie art. 75 § 2 pkt 1 lit. c) ww. ustawy, podatnik może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku, jeżeli nie będąc obowiązany do składania zeznań (deklaracji), dokonał wpłaty podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej.

W myśl art. 75 § 3 podatnik równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty obowiązany jest złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Art. 81 § 2 ustawy stanowi, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Należy również wskazać, iż zgodnie z art. 79 § 2 pkt 2 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty w przedmiotowej sprawie wygasa po upływie 5 lat od dnia złożenia zeznania (deklaracji).

Na podstawie przedstawionego stanu faktycznego oraz zacytowanych wyżej przepisów, należy uznać, iż dochody z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Wielkiej Brytanii podlegają opodatkowaniu tylko w miejscu ich uzyskania. Wobec powyższego zasadne będzie złożenie, przez Wnioskodawczynię wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku dochodowego od osób fizycznych wraz z korektami zeznań rocznych za lata 2004 2006 we właściwym urzędzie skarbowym.

Reasumując należy stwierdzić, iż przysługuje Pani zwrot zapłaconego w Polsce podatku od dochodów uzyskanych przez Panią w okresie od maja 2004 r. do końca 2006 r. z tytułu pracy wykonywanej w Wielkiej Brytanii.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Panią do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art.54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.