Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 19.03.2007, sygn. PI/2/415-57/06, Urząd Skarbowy w Słupsku

Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 06.11.2006 r. złożonego przez pełnomocnika o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie rozliczenia przez wierzyciela zwróconych bądź umorzonych kosztów procesu,

stwierdzam, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Działalność gospodarczą firma w zakresie produkcji, usług i handlu wewnętrznego w branżach metalowej, elektronicznej, budowlanej, drzewnej, chemicznej i przemysłu lekkiego oraz prowadzenia konsultacji technicznych i marketingu.

Pełnomocnik podatnika pyta: jak traktować zasądzone do roku 2000 koszty procesu (opodatkowane wcześniej podatkiem dochodowym) w przypadku ich wpłaty bądź umorzenia w latach następnych?

Zdaniem pełnomocnika podatnika w przypadku:

• wpłaty należności zasądzonych - otrzymane koszty procesu należy traktować jako przychody wolne od podatku dochodowego,
• umorzenia należności zasądzonych koszty procesu należy traktować jako koszty podatkowe (zwiększyć o tę wartość koszty bilansowe).

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące przepisy:

Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt. 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (...).

Wprowadzone zmiany do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od 1 stycznia 2003r. sprecyzowały moment wystąpienia przychodu związanego z działalnością gospodarczą, uzależniając ten moment od rodzaju czynności prawnej, z której wynika. I tak stosownie do treści art. 14 ust. 1c ustawy z 26 lipca 1991r. w brzmieniu obowiązującym w 2003r. za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1d 1f, dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym nastąpiło:

1. wydanie rzeczy, zbycie praw majątkowych oraz dostarczenie wszelkiej postaci energii lub
2. wykonanie usługi, lub
3. otrzymanie zapłaty za wykonanie świadczenia w pozostałych przypadkach.

W świetle powyższych przepisów art. 14 ust. 1c pkt. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych znajduje zastosowanie wyłącznie w przypadku zaistnienia takich zdarzeń, co do których nie można stwierdzić, że doszło do wydania rzeczy, zbycia praw majątkowych, dostarczenia energii lub wykonania usługi. Jak bowiem wskazano w tym przepisie, otrzymanie zapłaty za wykonanie świadczenie będzie stanowiło moment uzyskania przychodu związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą tylko w przypadkach niewymienionych w punktach 1 i 2 tego przepisu.

Ponieważ w postępowaniu przed sądem gospodarczym strony dochodzą należności związanych z działalnością gospodarczą, a jednocześnie w przypadku zasądzenia przez Sąd zwrotu kosztów procesu nie dochodzi do wydania rzeczy, to zasądzone przez Sąd koszty procesu stanowią przychód dla celów podatkowych w momencie ich faktycznego otrzymania przez wierzyciela.

Zatem w świetle powyższych przepisów podatnik powinien zwrócone koszty procesu zaliczyć do przychodów z działalności w momencie ich faktycznego otrzymania.

Taki tryb postępowania wynika również z aktualnie obowiązujących przepisów.

Zgodnie z przepisem art.14 ust. 1c w/cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2007r. za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1j, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.

Natomiast do 2002r., zgodnie z przepisem art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty procesu były przychodem u wierzyciela w momencie ich zasądzenia takie stanowisko potwierdzało również Min. Finansów w piśmie z dnia 23.X.1995r. nr PO 3/722-459/95.

Z uwagi na to, że przepisy ww. ustawy nie zawierają szczególnych uregulowań dotyczących zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, kosztów procesu ponoszonych przez wierzyciela zastosowanie do tych kosztów znajdą ogólne zasady zaliczania wydatków do kosztów zawarte w art. 22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), który w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2007r. stanowi, iż: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Z pisma pełnomocnika strony wynika, że podatnik zaliczył poniesione koszty procesowe - opłaty sądowe, w koszty uzyskania przychodu w roku 1999 i 2000.

Następnie o zasądzone w 2000r. koszty procesowe zwiększył przychody.

W związku z tym bezzasadne jest ponowne zaliczenie ww. kosztów do przychodów w momencie ich zapłaty.

W latach 2001-2005 komornicy z uwagi na nieściągalność, umorzyli część zasądzonych na rzecz podatnika w 2000r. kosztów procesowych.

Zgodnie z ww. przepisami, umorzone koszty procesowe są kosztem uzyskania przychodów, skoro wcześniej jako zasądzone, zwiększały przychody z działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny w tym zakresie, tut. organ podatkowy podziela stanowisko pełnomocnika podatnika w sprawie zaliczenia kosztów procesu do kosztów uzyskania przychodów i do przychodów.