Interpretacja indywidualna z dnia 04.02.2008, sygn. IPPB1/415-376/07-2/AJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
Temat interpretacji
Nabycie, w wyniku zniesienia współwłasności, 50 % udziału w mieszkaniu od byłej narzeczonej Wnioskodawcy nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ przepis ten odnosi się do odpłatnego zbycia, nie zaś nabycia udziału. Nabycie udziału w mieszkaniu w zamian za przejęcie zadłużenia wobec banku nie powoduje zatem powstania przychodu (obowiązek podatkowy może powstać dopiero w związku ze zbyciem tego mieszkania przez Wnioskodawcę).
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 12.11.2007 r. (data wpływu 14.11.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zniesienia współwłasności nieruchomości - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 14.11.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zniesienia współwłasności nieruchomości.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca kupił dwupokojowe mieszkanie (53 m2) wspólnie z jego narzeczoną (udziały po 50%) w listopadzie 2005 r. za sumę 215 000 zł. Na kupno mieszkania zaciągnięty został w banku kredyt mieszkaniowy (na 30 lat) na sumę 200 000 PLN (każdy z właścicieli po 100 000 PLN), Tytułem zaliczki została wpłacona kwota 15 000 zł (każdy po 7500 zł). Mieszkanie zostało kupione notarialnie na zasadzie współwłasności, jest założona księga wieczysta.
Wnioskodawca zamieszkał razem z narzeczoną planując zalegalizowanie związku w przyszłości. Ponieważ wspólne życie nie ułożyło się, Wnioskodawca rozstał się z narzeczoną.
Po rozstaniu, była narzeczona Wnioskodawcy chciałaby uwolnić się od zadłużenia w banku, chce notarialnie przepisać swoją część udziałów (50%) na Wnioskodawcę w zamian za przejęcie długu wobec banku (Wnioskodawca sam spłacałby cały kredyt za mieszkanie). Będąc w tej sprawie u notariusza Wnioskodawca dowiedział się, iż chcąc przejąć udział byłej narzeczonej w mieszkaniu, będzie musiał zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych, powstały z tytułu przychodu z odpłatnego zbycia, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 oraz art. 28 informującym o wysokości podatku w przypadku Wnioskodawcy 10% od 50% wartości rynkowej mieszkania. Wnioskodawca nie bardzo rozumie zastosowanie tych przepisów do jego przypadku, gdyż on nie kupuje 50% udziałów, na niego zostały scedowane prawa z tytułu spłaty kredytu za mieszkanie i będzie je spłacał jeszcze przez 28 lat. Nie będzie w pełni właścicielem mieszkania aż do momentu uregulowania zadłużenia wobec banku. Według Wnioskodawcy nie jest w porządku obciążać podatkiem za mieszkanie kogoś, kto ponosi bardzo duże wydatki na mieszkanie i to przez bardzo długi okres swego życia.
W związku z powyższym zadano następujące pytania.
Dlaczego Wnioskodawca ma płacić podatek za mieszkanie, które jeszcze nie należy do niego lecz do banku ... Skoro pełnym właścicielem mieszkania Wnioskodawca zostanie za 28 lat, to wtedy powinien zapłacić należny podatek. Według Wnioskodawcy tak byłoby sprawiedliwie.
Czy w przypadku Wnioskodawcy istnieje możliwość odstąpienia od zapłaty podatku za mieszkanie, którym w pełni Wnioskodawca nie może dysponować, a będzie mógł za 28 lat ...
Zdaniem Wnioskodawcy, w jego przypadku przepisy prawa podatkowego o podatku dochodowym od odpłatnego zbycia nie powinny mieć zastosowania, gdyż Wnioskodawca nie w pełni będzie właścicielem mieszkania. Zostanie nim za 28 lat, gdy całkowicie spłaci, zaciągnięty na mieszkanie kredyt w banku.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Przychodem w myśl art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej ustawy jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
- nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
- spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
- prawa wieczystego użytkowania gruntów,
- innych rzeczy,
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Nabycie, w wyniku zniesienia współwłasności, 50 % udziału w mieszkaniu od byłej narzeczonej Wnioskodawcy nie stanowi więc źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, ponieważ przepis ten odnosi się do odpłatnego zbycia, nie zaś nabycia udziału. Nabycie udziału w mieszkaniu w zamian za przejęcie zadłużenia wobec banku nie powoduje zatem powstania przychodu (obowiązek podatkowy może powstać dopiero w związku ze zbyciem tego mieszkania przez Wnioskodawcę).
Należy przy tym mieć na uwadze, iż określone w przepisach podatkowych warunki ponoszenia obowiązków podatkowych, są warunkami obiektywnymi i bez wpływu na ich ustawowy zakres pozostaje indywidualna życiowa sytuacja podatnika.
W związku z tym okoliczność, iż Wnioskodawca będzie ponosił wydatki związane z obsługą zadłużenia wobec banku nie ma żadnego znaczenia dla oceny skutków podatkowych danej czynności prawnej.
Reasumując, w świetle opisanego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego i powyższych uregulowań prawnych należy stwierdzić, iż Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tytułu zwiększenia udziału posiadanego w mieszkaniu z 50 % do 100%, gdyż czynność taka stanowi nabycie (a nie zbycie) i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Zniesienie współwłasności przedmiotowej nieruchomości nie implikuje skutków podatkowych dla Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych bez względu na obciążenia związane ze spłatą zadłużenia wobec banku. Dlatego też stanowisko Wnioskodawcy wyrażone w przedmiotowym wniosku należy uznać za prawidłowe mimo, iż uzasadnienie tego stanowiska dokonane przez Wnioskodawcę jest błędne.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie