Interpretacja indywidualna z dnia 25.08.2008, sygn. IPPB2/415-860/08-2/SP, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
Temat interpretacji
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2008 r. (data wpływu 26 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenie obowiązku podatkowego, w związku z przeniesieniem ośrodka interesów życiowych Wnioskodawcy do Holandii jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 26 maja 2008 r.
został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenie obowiązku podatkowego, w związku z przeniesieniem ośrodka interesów życiowych Wnioskodawcy do Holandii. .
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Przez pierwszą połowę roku 2007 Wnioskodawca pracował w Polsce na podstawie umowy o pracę. Od lipca 2007 roku do chwili obecnej Wnioskodawca przebywa w Holandii i od sierpnia 2007 roku podjął tam pracę na stałe, tam też jest zameldowany.
W styczniu 2008 roku Wnioskodawca zlikwidował konto bankowe w Polsce i przeniósł swoje oszczędności oraz rozliczenia finansowe do Holandii. Obecnie konto bankowe posiada w Holandii.
W marcu 2008 roku Wnioskodawca wymeldował się z miejsca stałego zameldowania w Polsce i powiadomił organ podatkowy, składając druk aktualizacyjny NIP-3, na którym wskazał miejsce zamieszkania w Holandii i numer holenderskiego rachunku bankowego.
W marcu 2008 roku rozliczył się z dochodów uzyskanych w 2007 roku zarówno w Polsce, jak i w Holandii, składając zeznanie podatkowe na druku PIT-36, a w marcu 2008 roku otrzymał od holenderskiego urzędu skarbowego z siedzibą w M certyfikat rezydencji podatkowej, którego kserokopię załączył do złożonego w Polsce formularza aktualizacyjnego NIP-3.
Wnioskodawca jest stanu wolnego (kawalerem); w Polsce pozostaje matka i brat. Nie posiada dzieci.
W Polsce nie posiada żadnej własności, ani żadnych źródeł dochodu i zamierza w Holandii pozostać na stałe, a w szczególności deklaruje zamiar pozostawania w Holandii przez okres przekraczający 183 dni w roku podatkowym 2008.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Zdaniem Wnioskodawcy: ośrodek jego interesów życiowych przeniesiony został z Rzeczypospolitej Polskiej do Holandii. Przychody uzyskane w Holandii ze stosunku pracy w roku 2008, włącznie z tymi uzyskanymi przed datą złożenia w Polsce zgłoszenia aktualizacyjnego NIP3 w całości podlegają obowiązkowi podatkowemu w Holandii i nie podlegają rozliczeniu w Polsce. Wynika to z faktu, że decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania dochodów uzyskiwanych ze źródeł położonych na terytorium danego państwa, ma ustalenie miejsce zamieszkania, na co wskazuje treść art. 3 ust. 1 oraz art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 4 ust. 1 konwencji zawartej między Rzeczypospolitą Polską, a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zgodnie z art. 3 ust.1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za osobę mająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która: posiada na terytorium RP centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub przebywa na terytorium RP dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
W związku z przeniesieniem ośrodka interesów życiowych do Holandii oraz posiadaniem tam miejsca zamieszkania Wnioskodawca, na mocy art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce i jeżeli nie uzyskał żadnych dochodów w Polsce w roku 2008 nie ciąży na nim obowiązek rozliczania podatku w Polsce, a co za tym idzie nie ma obowiązku do złożenia zeznania podatkowego.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Natomiast zgodnie z treścią art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Stosownie do treści art. 4a ustawy powołane powyżej przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.
Zgodnie z art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzeczypospolitą Polską, a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Warszawie w dniu 13 lutego 2002 roku (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120) za osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie uważa się osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i określenie to obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiągniętego tylko ze źródeł w tym Państwie.
Rozstrzygające znaczenie w kwestii opodatkowania dochodów uzyskiwanych ze źródeł położonych na terytorium danego państwa ma zatem ustalenie miejsca zamieszkania Podatnika.
Zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
- posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
- przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy stwierdzić, że Wnioskodawca przeniósł ośrodek interesów życiowych do Holandii. W państwie tym mieszka z zamiarem stałego pobytu (zamierza w Holandii pozostać na stałe), pracuje zawodowo, posiada tam rachunek bankowy i przeniósł tam swoje oszczędności oraz rozliczenia finansowe, a zatem w roku 2008 dla celów podatkowych nie posiada miejsca zamieszkania na terytorium Polski lecz na terytorium Holandii.
Oznacza to, iż w roku 2008 Wnioskodawca podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu tj. podlega opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
Reasumując, należy stwierdzić, iż dochód uzyskiwany przez Wnioskodawcę w roku 2008 z tytułu wykonywania pracy w Holandii w sytuacji gdy tam znajduje się miejsce zamieszkania Wnioskodawcy (centrum interesów życiowych) nie podlega w Polsce opodatkowaniu i skoro nie uzyska żadnych dochodów ze źródeł położonych na terytorium Polski nie będzie miał obowiązku składania w Polsce rocznego zeznania podatkowego.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.