Interpretacja indywidualna z dnia 14.10.2011, sygn. IBPBII/2/415-824/11/AK, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

Zakwalifikowanie przychodu z tytułu sprzedaży niezabudowanej nieruchomości do określonego źródła przychodów, w przypadku gdy nieruchomość została zakupiona na zasadzie wspólności łącznej wspólników spółki cywilnej, ale nigdy nie była wykorzystywana w działalności ww. spółki jak również nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych spółki cywilnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2011r. (data wpływu do tut. Biura 14 lipca 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości do określonego źródła przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości do określonego źródła przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej, w której drugim ze wspólników jest jego żona. Wnioskodawca pozostaje we wspólności majątkowej małżeńskiej. W dniu 21 grudnia 2004r. wnioskodawca nabył na mocy aktu notarialnego nieruchomość gruntową objętą księgą wieczystą, na zasadzie wspólności łącznej wspólników spółki cywilnej. Nieruchomość ta nie jest i nigdy nie była zabudowana, stanowi ona wyłącznie grunty.

Nieruchomość nie została ujęta w ewidencji środków trwałych wspólników spółki cywilnej ani w ewidencji wyposażenia. Ponadto nie była nigdy wykorzystywana w działalności gospodarczej spółki cywilnej. Wydatki na nabycie opisanej nieruchomości gruntowej nigdy nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów wspólników spółki cywilnej. Ponieważ wskazana nieruchomość gruntowa nie jest wykorzystywana w prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej, nie została ona opodatkowana najwyższymi stawkami podatku od nieruchomości na podstawie ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych. Wnioskodawca wraz z małżonką zamierza sprzedać powyższą nieruchomość działając jako osoba fizyczna, a nie przedsiębiorca.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości gruntowej nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym odpłatne zbycie nieruchomości nie będzie stanowić źródła przychodu opodatkowanego podatkiem od osób fizycznych w związku z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym względzie wnioskodawca zwraca uwagę, że nieruchomość nie będzie przedmiotem sprzedaży w ramach prowadzonej spółki cywilnej, czyli w wykonywaniu działalności gospodarczej. Zostanie ona zbyta przez wnioskodawcę i jego żonę działających w charakterze osób fizycznych, a nie przedsiębiorców. Ponadto od momentu nabycia nieruchomości, tj. od 2004r. upłynęło ponad 6 lat. W związku z tym spełnione zostały przesłanki, o których mowa w cytowanym przepisie, tj. odpłatne zbycie nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej i zostanie dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Skoro nie został spełniony warunek wpisania do ewidencji środków trwałych, to do przychodu ze sprzedaży będzie miał zastosowanie przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak wynika bowiem ze stanowiska Ministra Finansów, zakwalifikowanie przychodów do źródła określonego w cytowanym przepisie jest możliwe tylko wówczas, gdy zbycie to nie następuje w ramach (w wykonaniu) prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, a zbywany składnik również nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej, a ten warunek wnioskodawca spełnia (por. uzasadnienie wyroku WSA w Rzeszowie z dnia 03 grudnia 2009r., sygn. akt I SA/Rz 803/09).

Ponadto wnioskodawca zwraca uwagę, że przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości nie jest przychodem ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Użycie w treści przepisu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych partykuły również wskazuje jednoznacznie, że chociaż przychód w nim wymieniony jest przychodem z działalności gospodarczej, to jednak jest to przychód innego rodzaju niż ujęty w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Innymi słowy, przychodem z działalności gospodarczej są nie tylko należności, jakie podatnik uzyskuje w wyniku jej realizowania (np. ze sprzedaży wyprodukowanych wyrobów), ale także to, co uzyska ze sprzedaży składników majątkowych wykorzystywanych w tej działalności.

W tym względzie wnioskodawca wskazuje, że co prawda prawo własności nieruchomości gruntowej nabyli w 2004r. wnioskodawca i jego żona jako wspólnicy spółki cywilnej na zasadzie współwłasności łącznej, jednakże nieruchomość ta nigdy nie była wykorzystana w tej działalności i nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych. W związku z tym prawo własności nieruchomości gruntowej nie mieści się wśród składników majątku wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W cytowanym przepisie ustawodawca wskazał bowiem konkretne składniki majątkowe, których sprzedaż może przynieść przychód z działalności gospodarczej. Zwrócił przy tym uwagę na ich wspólną cechę, a mianowicie ujęcie w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W przepisie tym ustawodawca wskazał również dodatkowo te składniki majątkowe, których zbycie powoduje powstanie przychodu z działalności gospodarczej nawet wtedy, gdy podatnik nie ujął ich w ewidencji. W związku z tym przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi kompletną regulację co do przedmiotowego zakresu opodatkowania zbycia składników majątkowych wykorzystywanych w działalności gospodarczej. Wyliczenie to należy traktować jako enumeratywne, ponieważ w treści przepisu nie użyto określenia w szczególności. W odniesieniu do środków trwałych ustawodawca posłużył się natomiast zwrotem ujęte w ewidencji (...), nie zaś podlegające wprowadzeniu do ewidencji. Z wykładni literalnej powołanego przepisu wynika w sposób jasny i niebudzący wątpliwości, że nieruchomość gruntowa wnioskodawcy, będąc nie wprowadzoną do ewidencji środków trwałych, nie mieści się wśród składników majątku wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co w konsekwencji powoduje, że nie znajduje do niej zastosowania art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy. Nie ulega przy tym wątpliwości, że podstawą i punktem wyjścia w procesie wykładni prawa jest w każdym przypadku warstwa językowa aktów normatywnych. Odstępstwa od tej reguły uzasadnione są jedynie w wyjątkowych przypadkach, np. gdy wykładnia językowa nie dostarcza jednolitych rezultatów lub gdy rezultaty te są jednoznaczne, ale stoją w sprzeczności z hierarchią wartości interpretatora.

Wykładnia literalna ma przy tym szczególne znaczenie na gruncie prawa publicznego, w tym podatkowego, a jej prymat wynika z potrzeby zapewnienia realizacji zasady pewności stanu prawnego i związanej z nią zasady zaufania, wynikających z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. W tym świetle wynik wykładni literalnej normy wyrażonej w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest oczywisty. Nie ma żadnych podstaw, by użyty przez ustawodawcę zwrot ujęcie w ewidencji... rozumieć, jak chciałby tego organ, jako podlegające obowiązkowi wpisania do ewidencji.... Z kolei całkowite pominięcie tego zwrotu w procesie wykładni stanowi o naruszeniu zasady, zgodnie z którą nie wolno interpretować tekstów prawnych w taki sposób, aby ich pewne fragmenty okazały się zbędne (zakaz wykładni per non est) tak WSA w Olsztynie w wyroku z dnia 14 kwietnia 2010r., sygn. akt I SA/Ol 142/10. Również ze względu na to, że nieruchomość ta nigdy nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej wnioskodawcy, nie spełnia ona przesłanek, o których mowa w przepisie art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, ponieważ mówi on o przychodach z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku (...). Natomiast żeby zaliczyć daną kwotę do przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy najpierw ustalić, czy jest ona wynikiem działalności, o której mowa w art. 5a pkt 5 tej ustawy a następnie, czy ustawodawca nie nakazał zaliczenia jej do innego źródła przychodów. Takiego ustalenia nie można poczynić w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, ponieważ nieruchomość będzie zbywana przez osoby fizyczne. Nie jest bowiem sprzedażą wykonywaną w ramach działalności gospodarczej, a jednostkowym zbyciem nieruchomości, nabytej w innym niż obrót nią, celu.

Wnioskodawca wskazał, że powyższe stanowisko potwierdza również orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyroku z dnia 10 lutego 2010r., sygn. akt FSK 1507/08, stwierdził, iż: Kwoty uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i prawa wieczystego użytkowania, które były wykorzystywane w działalności gospodarczej podatnika (jako lokal, w którym ją prowadzono i jako przedmiot najmu) i jednocześnie nigdy nie spełniały wymogów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy, a co najwyżej, gdy sprzedaż nastąpi przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy. Wykładnia taka nie prowadzi do nierównego traktowania podatników, prowadzących działalność gospodarczą. Podatnik, który zaniecha wpisania środka trwałego do ewidencji środków trwałych, nie będzie mógł uwzględniać w kosztach uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych oraz nakładów na nieruchomość. Tym samym nie będzie mógł pomniejszyć podstawy opodatkowania o wydatki związane z nabyciem i zachowaniem tego środka. Nabycie nieruchomości będzie zatem neutralne podatkowo, pozostanie bez wpływu na wysokość dochodu osiąganego z działalności gospodarczej. Zaliczenie przychodu ze sprzedaży środka trwałego do przychodów z działalności gospodarczej, prowadzić by zaś mogło do podwójnego opodatkowania (gdy środki przeznaczone na jego zakup były już poprzednio opodatkowane).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) źródłem przychodu jest z zastrzeżeniem ust. 2 odpłatne zbycie m.in.:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Z kolei art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy stanowi, iż źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi,

-ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z powyższych przepisów wynika, iż przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód z dwóch źródeł tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w cyt. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy. Ustalenie, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla ustalenia chociażby takich kwestii, jak ustalenie sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania itp. W pewnych sytuacjach możliwe jest występowanie wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód. Jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Ponadto nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie np. zakwalifikowany częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

Zauważyć zatem należy, iż przepis art. 14 ust. 1 powołanej ustawy nie wymienia wszystkich przychodów z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy. Natomiast przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy wskazuje na niektóre rodzaje przychodów zaliczanych również do przychodów z działalności gospodarczej (Przychodem z działalności gospodarczej są również:).

Zatem jak wykazuje analiza przytoczonych powyżej uregulowań prawa podatkowego, rodzajowy katalog przychodów ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza nie jest ograniczony. Wbrew temu co twierdzi wnioskodawca wymienione w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy kategorie przychodów mają charakter przykładowy, a ustawodawca w artykule tym nie wskazał tylko konkretnych składników majątkowych, których sprzedaż może przynieść przychód z działalności gospodarczej, ale wskazał otwarty katalog przychodów - a więc wyłącznie niektóre rodzaje przychodów - zaliczanych do przychodów z działalności gospodarczej.

Ponadto z treści przytoczonych przepisów art. 10 i art. 14 ustawy wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku wprowadzonych lub nie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane, w tym z powodu jej likwidacji. Zatem również w przypadku wycofania składnika majątku z działalności gospodarczej, przychód z tytułu jego zbycia, jako przychód z działalności gospodarczej będzie powstawał jeszcze w sześcioletnim okresie po wycofaniu tego składnika działalności - stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy.

W myśl powyższego, odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, nawet nie ujętych w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowi źródło przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podmiotu, który przedmiotowy składnik wykorzystywał dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. Przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku decydujące znaczenie ma bowiem przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania. Stąd bez znaczenia pozostaje w tej kwestii wskazywany przez wnioskodawcę fakt nie ujęcia przedmiotowej nieruchomości w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Przeciwnie do tego, co uważa wnioskodawca nie przesądza on bowiem w sposób jasny i nie budzący wątpliwości o tym, że nieruchomość gruntowa, będąc nie wprowadzoną do ewidencji środków trwałych, nie mieści się wśród składników majątku wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy. Przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, nie wprowadzonych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) stanowić mogą również przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy.

Jednakże zauważyć należy, że podstawowe znaczenie dla kwalifikacji przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości do przychodów z działalności gospodarczej ma fakt wykorzystywania zbywanej nieruchomości w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Dla powstania przychodu z działalności gospodarczej konieczne jest, aby określone w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy składniki majątku były wykorzystywane w działalności gospodarczej (lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej). Przepis stanowi wyraźnie o wykorzystywanych składnikach majątku, choć zgodnie z tym co zostało wskazane powyżej nie ogranicza się w żadnym razie tylko do składników majątku obecnie używanych w działalności gospodarczej.

W sprawie będącej przedmiotem zapytania zakupiona przez wspólników spółki cywilnej nieruchomość gruntowa, niezabudowana nie została ujęta w ewidencji środków trwałych wspólników spółki cywilnej ani w ewidencji wyposażenia. Ponadto nie była nigdy wykorzystywana w działalności gospodarczej spółki cywilnej. Wydatki na nabycie opisanej nieruchomości gruntowej nigdy nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów wspólników spółki cywilnej. Powyższe oznacza, że przychód z jej sprzedaży nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedmiotowej prawie przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości gruntowej, niezabudowanej będzie natomiast stanowił przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale wyłącznie wówczas jeżeli jej sprzedaż nastąpiłaby przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie.

Z kolei jeżeli odpłatne zbycie przedmiotowej nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie będzie źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży tej nieruchomości, w ogóle nie będzie podlegał opodatkowaniu.

Istotnym jest zatem ustalenie momentu nabycia przez wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości gruntowej niezabudowanej. Jak zostało wskazane w przedstawionym przez wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym nieruchomość została nabyta na mocy aktu notarialnego, na zasadzie wspólności łącznej wspólników spółki cywilnej w dniu 21 grudnia 2004r.

Tym samym pięcioletni termin, o którym mowa w cyt. powyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy upłynął z dniem 31 grudnia 2009r. Zatem przychód jaki wnioskodawca uzyska w 2011r. lub w okresie późniejszym ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości w części na niego przypadającej nie będzie stanowić w ogóle źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na fakt, że jej sprzedaż nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którym nastąpiło nabycie, a więc po upływie 5 letniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy.

Ponadto zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie dla właściwej kwalifikacji przychodu uzyskanego z tytułu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości nie ma znaczenia, że nieruchomość została nabyta na zasadzie wspólności łącznej wspólników spółki cywilnej, bowiem w spółce cywilnej właścicielami poszczególnych składników majątku pozostają wspólnicy spółki w ramach współwłasności łącznej.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawcy, iż w przedmiotowej sprawie odpłatne zbycia nieruchomości nie będzie stanowiło dla niego źródła przychodu opodatkowanego podatkiem od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także, iż przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, będącej przedmiotem zapytania nie jest przychodem ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy (działalność gospodarcza) należało uznać za prawidłowe, choć tut. Organ nie podziela w całości wskazanego w we własnym stanowisku wnioskodawcy uzasadnienia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach