Temat interpretacji

Stan faktyczny

Z pism płatnika wynika, że w styczniu 2006 roku zorganizował imprezę integracyjną - kulig z ogniskiem. Ogólny koszt kuligu podzielono na pracowników w nim uczestniczących, przy czym z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych sfinansowano 80% kwoty przypadającej na jednego pracownika, a pozostałe 20% pracownik dopłacał z własnych środków. Płatnik nadmienia, iż imprezy organizowane przez niego finansowane są wyłącznie ze środków w/w funduszu i dopłaty dokonanej przez pracownika z własnych środków.
W związku z powyższym powstaje pytanie:
- czy nie dokonując - na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - zwolnienia z podatku dochodowego wartości świadczeń otrzymanych przez pracowników w formie dofinansowania kuligu, płatnik postąpił prawidłowo, i czy takie samo stanowisko powinien zająć organizując imprezę integracyjną w maju br. (majówkę), czy też wycieczkę we wrześniu br.?

Stanowisko płatnika

W swoim wniosku, powołując się na art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnik wskazuje, iż stosując ten przepis - nie zwolnił od podatku dochodowego wartości otrzymanych przez pracowników świadczeń w formie dofinansowaniado kuligu (80% kwoty stanowiącej wartość kuligu w przeliczeniu na osobę w nim uczestniczącą)dokonanego ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych(Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2006 roku, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zatem wszelkie dochody podatnika nie wymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych podlegają opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy przychodami, (...), są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Rodzaje źródeł przychodów zawarte zostały w art. 10 ust. 1 ustawy. W punkcie 1 tego artykułu jako źródło przychodów wymieniono m.in. stosunek pracy.

Przepis ten ulega uszczegółowieniu w zakresie pojęcia przychodów ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych zawartej w art. 12 ust. 1 ustawy.

Z przepisu tego wynika, iż za przychody ze stosunku pracy, uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Podana w art. 12 ust. 1 ustawy definicja przychodów ze stosunku pracy określa, iż do przychodów pracownika zaliczyć należy zarówno świadczenia pieniężne jak i niepieniężne. Istotne jest jednak, że świadczenia te może otrzymać wyłącznie osoba będąca pracownikiem. O tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy decyduje więc okoliczność, czy może je otrzymać tylko pracownik /w świetle ust. 4 art. 12 za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się m.in. osobę pozostającą w stosunku pracy/, czy także inna osoba nie związana (aktualnie lub w przeszłości)z pracodawcą. Tym samym do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które otrzymane zostało przez podatnika w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z danym pracodawcą. Zatem przychodami ze stosunku pracy będą zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, wartość pieniężna świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Ponadto zaznaczyć należy, że nie powinno być w zasadzie większych wątpliwości z ustalaniem źródła przychodów dla świadczeń otrzymywanych przez pracowników z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Powołana wyżej szeroka definicja przychodów ze stosunku pracy wymaga zaliczenia do tego źródła wszystkich przychodów uzyskanych od pracodawcy bez względu na źródło finansowania. Zatem każde świadczenie otrzymane przez pracownika z ZFŚS zaliczane jest do jego przychodu ze stosunku pracy. Jeżeli nie jest to świadczenie zwolnione z opodatkowania, to zakład pracy - jako płatnik - jest zobowiązany do opodatkowania tego świadczenia.

W świetle art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy wolna od podatku jest wartość rzeczowych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającejw roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Z literalnego brzmienia powołanego wyżej przepisu wynika, że wolna od podatku dochodowego jest wartość rzeczowych świadczeń tylko w przypadku, gdy zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki:
- są to świadczenia rzeczowe, tj. takie których przedmiotem jest rzecz /czyli przedmiot materialny/; przy czym ustawodawca jednoznacznie wskazuje, iż rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi; za rzeczowe świadczenia uznaje się natomiast bilety do kina, teatru czy karnety na basen czy siłownię.
- świadczenia te otrzymywane są przez pracownika,
- sfinansowane są w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
- ich wartość nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Podkreślenia wymaga fakt, że przy analizie, czy określone świadczenie rzeczowe mieści się w dyspozycji omawianego zwolnienia przedmiotowego, istotne jest wstępne prawidłowe określenie charakteru tego świadczenia. Jeżeli w wyniku dokonanej kwalifikacji okaże się, iż nie mamy do czynienia ze świadczeniem rzeczowym - zwolnienie to w ogóle nie będzie miało zastosowania.

W stanie faktycznym będącym przedmiotem zapytania wystąpiła sytuacja zorganizowania przez pracodawcę imprezy integracyjnej dla pracowników /tj. kuligu z ogniskiem/, której ogólny koszt podzielono na pracowników w niej uczestniczących, przy czym z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych sfinansowano 80% kwoty przypadającej na jednego pracownika, a pozostałe 20% pracownik dopłacał z własnych środków. Z wniosku płatnika wynika, iż z tego powodu nie zastosował do w/w dochodów zwolnienia przedmiotowego zawartego w art. 21 ust. 1pkt 67 ustawy.

W przedmiotowej sprawie mamy zatem do czynienia ze świadczeniem częściowo odpłatnym z tytułu dofinansowania kosztów imprezy integracyjnej. Tym samym świadczenie to nie jest świadczeniem rzeczowym, gdyż jego przedmiotem nie jest rzecz, i z tego też względu zwolnienie przedmiotowe zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy nie ma w tym przypadku zastosowania.

Na uwagę zasługuje jeszcze jedna kwestia, otóż w pewnych sytuacjach przychody ze stosunku pracy pomimo tego, że mieszczą się w dyspozycji cytowanego na wstępie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz są wypłacane przez pracodawcę dla pracownika i mają związek z pozostawaniem przez pracownika w stosunku pracy - nie będą stanowiły w świetle art. 11 ust. 1 ustawy przychodu danego pracownika podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Podkreślenia w tym miejscu wymaga fakt, żew związku z tym, że podatek dochodowy od osób fizycznych jest podatkiem osobistym, a opodatkowaniu nim podlega dochód otrzymany w roku podatkowym przez podatnika ze źródeł podlegających opodatkowaniu -, aby mówić o powstaniu obowiązku podatkowego w tym podatku, konieczna jest jego konkretyzacja co do osoby, której ten obowiązek dotyczy. Dlatego też nie uznaje się za przychód pracownika świadczeń adresowanych do ogółu pracowników /tj. bez imiennego ich kierowania do konkretnych osób/, przy jednoczesnym braku możliwości określenia wysokości świadczenia faktycznie otrzymanego przez konkretnego pracownika,np. w sytuacji gdy pracodawca pokrywa określone wydatki w formie ryczałtu (bez względu na to, czy pracownik korzysta z określonych świadczeń, czy też z nich nie korzysta), bądź w sposób uniemożliwiający identyfikację ceny konkretnej rzeczy/usługi ponoszonej na rzecz konkretnego pracownika.

Zatem wydatki na dofinansowanie imprez turystycznych, sportowych i kulturalnych organizowanych przez zakład pracy, jeżeli nie są imiennie adresowane do podatnika i nie ma możliwości określenia w jakiej faktycznie wysokości pracownik otrzymał świadczenie -- nie stanowią przychodu w rozumieniu art. 11 w związku z art. 12 ust. 1 ustawy. W związku z tym, w takim przypadku nie zachodzi potrzeba dzielenia kwoty wydatkowanej na liczbę uczestnikówi doliczenia do wynagrodzenia pracownika.

Ze stanu faktycznego będącego przedmiotem zapytania wynika zaś, że ogólny koszt imprezy integracyjnej /tj. kuligu z ogniskiem/ podzielono na pracowników w niej uczestniczących.

Mając na uwadze przedstawione w niniejszej interpretacji wyjaśnienia, zauważyć należy, że w zaistniałej sytuacji mamy do czynienia ze świadczeniem z tytułu dofinansowania kosztów imprezy integracyjnej adresowanym do ogółu pracowników, a nie do konkretnych pracowników, co tym samym oznacza brak potrzeby dzielenia kwoty wydatkowanej przez płatnika z tego tytułu na liczbę uczestników. Z tego względu poniesiony przez płatnika wydatek nie spowoduje powstania przychodu u pracownika.

Końcowo informuje się, iż wyjaśnienia przedstawione w niniejszej interpretacji będą miały zastosowanie do sytuacji związanej ze zorganizowaniem wszelkiego rodzaju imprez integracyjnych /tj. kuligu, majówki czy wycieczki, itp./.

W związku z powyższym stanowisko płatnika w kwestii opodatkowania dochodów w opisanym stanie faktycznym jest nieprawidłowe.