Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie: art. 14a § 1, 3, 4 i art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.)- po rozpatrzeniu wniosku z dnia 22.03.2006r (wpłynął do Urzędu Skarbowego w Płońsku dnia 23.03.2006r), w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Płońsku postanawia:

stanowisko wnioskodawcy, zawarte we wniosku a dotyczące zakwalifikowania kosztów poniesionych do kosztów uzyskania przychodów uznać za nieprawidłowe.

Uzasadnienie:

Wnioskiem z dnia 23.03.2006 roku zwrócili się Państwo do tutejszego Urzędu z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie zakwalifikowania wydatków, określonych prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego , które Spółka Jawna uiściła na rzecz Sp. z o.o. w Lublinie w kwocie 236 320,59 zł do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Stan faktyczny:

Ze złożonego pisma wnioskodawców wynika, iż Państwo prowadzą działalność gospodarczą w formie spółki jawnej. Spółka Jawna z udziałem po 50% na każdego wspólnika. Firma ta od kilu lat współpracowała z Sp. z o.o. w Gdyni zakupując od niej towary handlowe. Płatności za zakupiony towar przelewane były na konto Sp. z o.o. w Gdyni.

W październiku 2004r Sp. z o.o. w Gdyni zawarła umowę faktoringową z Sp. z o.o. w Lublinie, zgodnie z którą należności za zobowiązania wobec Sp. z o.o. w Gdyni, Spółka Jawna, miała przekazywać na rachunek Sp. z o.o. w Lublinie.

W grudniu 2004 r i styczniu 2005 r. Sp. z o.o. w Gdyni wystawiła faktury, jednak towaru wymienionego w fakturach, z uwagi na to że nie został dostarczony Spółka Jawna nie odebrała. W związku z zaistniałą sytuacją Sp. z o.o. w Gdyni niezwłocznie wystawiło faktury korygujące, jednak nie wycofało przyjętych wierzytelności za wystawione faktury przez Sp. z o.o. w Lublinie.

Sp. z o.o. w Lublinie zawiadomieniem z dnia 31 stycznia 2005 r. wezwała Spółkę Jawną do uregulowania wyżej opisanych wierzytelności, a gdy firma odmówiła, spółka wystąpiła do Sądu o nakaz zapłaty, który Sąd Okręgowy IX Wydział Gospodarczy wydał. Od nakazu zapłaty Spółka Jawna złożyła odwołanie, ale mimo tego Sp. z o.o. w Lublinie złożyła wniosek do Komornika Rewiru I przy Sądzie Rejonowym, w związku z czym komornik w dniu 17 marca 2005 r. dokonał zajęcia wierzytelności z rachunku bankowego Spółki Jawnej.

W trosce o dalszy byt i funkcjonowanie Spółka Jawna dokonała zapłaty.

Następnie wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 27 czerwca 2005r, nakaz zapłaty został uchylony, jednak wpłaconej kwoty spółka nie otrzymała. Sp. z o.o. w Lublinie złożyła apelację do Sądu Apelacyjnego I Wydział Cywilny, który to wyrokiem z dnia 8 grudnia 2005 r uznał apelację za zasadną i zmienił wyrok utrzymując nakaz zapłaty w mocy.

Spółka Jawna poniosła z tego tytułu koszty na łączną kwotę 236.320,59 zł z czego 162.702,25 zł stanowi należność główna, 19.044,14 zł - odsetki, 18.556,00 - koszty sądowe, 36.018,20 zł - koszty egzekucji.

Stanowisko wnioskodawcy:

Zdaniem wnioskodawcy poniesione koszty w wysokości 236.320,59 zł ( w tym: należność główna -162.702,25zł, odsetki - 19.044,14zł, koszty sądowe - 18.556,00zł, koszty egzekucyjne - 36.018,20zł) są kosztami poniesionymi w celu uzyskania przychodu, ponieważ powstały przy zawieraniu transakcji zakupu towarów handlowych niezbędnych dla dalszej działalności firmy.

Ocena prawna stanowiska pytającego

Norma zawarta w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z póź. zm.) stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów z poszczególnych źródeł są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 23 tej ustawy, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Wobec tego, aby określone wydatki mogły zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatków ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, ewentualnie że poniesienie wydatków służy zachowaniu i zabezpieczeniu źródła przychodu.

Ustęp 1 artykułu 22 wyżej cytowanej ustawy ustanawia regułę generalną pozwalającą na dokonanie kwalifikacji ponoszonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów przez pryzmat celowości i potencjalnego wpływu na sumę osiąganych przez podatnika przychodów podatkowych. Dopiero na podstawie takiej pozytywnej weryfikacji, w przypadku stwierdzenia, iż dany wydatek niewątpliwie ponoszony jest w celu uzyskania przychodów, podatnik podatku dochodowego ma prawo do przyporządkowania tego wydatku do przychodów podatkowych, w celu osiągnięcia których wydatek ten został poniesiony.

Wydatki za zakup towarów handlowych służących dalszej odsprzedaży stanowią niewątpliwie koszt uzyskania przychodów.

Jednakże w rozpatrywanym stanie faktycznym, nie nastąpiło nabycie towarów handlowych przez wnioskujących, gdyż umowa kupna sprzedaży zawarta w dacie 29 grudnia 2004 r. oraz 7 stycznia 2005 r. faktura pomiędzy Sp. z o.o. w Gdyni jako sprzedającym Spółką Jawną jako kupującym została rozwiązana. Potwierdzeniem zgodnych oświadczeń woli w przedmiocie rozwiązania umowy było wystawienie faktur korygujących, którymi anulowano zakup towarów handlowych.

Zatem w świetle przepisów art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla celów podatku dochodowego, nie można przyjąć, iż wydatki określone prawomocnym wyrokiem sądowym, które Spółka Jawna uiściła na rzecz Sp. z o.o. w Lublinie poniesione były w celu osiągnięcia przychodu, ani że powstały w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami.