Decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 10.04.2006, sygn. P1-D-4117-3/I/06, Izba Skarbowa w Poznaniu Ośrodek Zamiejscowy w Pile
Temat interpretacji
Wnioskiem z dnia 31.12.2005 roku podatniczka zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie w trybie art. 14a § 1 i 2 ustawy z dnia 29.08.1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w jej indywidualnej sprawie.
Podatniczka jest lekarzem zatrudnionym na podstawie umowy o pracę w szpitalu oraz prowadzi działalność gospodarczą polegającą na udzielaniu świadczeń zdrowotnych. W 2004 roku przeszła operację okulistyczną. Zakup szkieł korekcyjnych z powłoką antyrefleksyjną jest jej niezbędny do wykonywania pracy na komputerze oraz czytania literatury fachowej. Wobec tego uważała, iż bez pomocy szkieł korekcyjnych nie mogłaby prowadzić działalności zawodowej.
Na tle powyższego stanu faktycznego podatniczka sformułowała pytanie:
Czy wydatki na zakup okularów można odliczyć od dochodu lub od podatku bądź zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej?
Zdaniem podatniczki ma ona prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej wydatku na zakup okularów ze szkłami korekcyjnymi i powłoką antyrefleksyjną bądź odliczenia od podatku.. Natomiast nie przysługuje jej odliczenie od dochodu, gdyż nie jest osobą niepełnosprawną zaliczaną do jednej z trzech grup inwalidzkich.
W dniu 26.01.2006 roku Naczelnik Urzędu
Skarbowego wydał postanowienie nr ZD/415- 01/056, w którym wyrażone stanowisko w zakresie:
1) możliwości odliczenia od podatku dochodowego od osób fizycznych wydatków na zakup szkieł korekcyjnych z powłoką antyrefleksyjną lub uznania tych wydatków za koszty uzyskania przychodów z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej - uznał za nieprawidłowe,
2) braku możliwości dokonania odliczenia od dochodu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 z późn.zm.) w brzmieniu obowiązującym w dniu 31.12.2005 roku - uznał za prawidłowe.
W uzasadnieniu powyższego postanowienia wskazano, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów taksatywnie wymienionych w art.23 ustawy. Użyty w tym przepisie zwrot "w celu" oznacza to, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów z danego źródła pomiędzy tym wydatkiem, a osiągniętym przychodem musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. W przestawionym przez podatniczkę stanie faktycznym organ podatkowy I instancji nie dopatrzył się istnienia takiego związku uznając, że zakup okularów z odpowiednimi szkłami jest wymuszony zaistnieniem u podatniczki wady wzroku, a nie prowadzeniem przez nią pozarolniczej działalności gospodarczej. Korygowanie wady wzroku ma związek z ochroną i poprawą wzroku, a więc spowodowane jest stanem zdrowia osoby dokonującej takiego zakupu, a więc jest wydatkiem o charakterze osobistym, który nie może obciążać kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.
Ponadto w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia wyjaśniono, że na mocy ustawy z dnia 9.11.2000 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2000 roku Nr 104, poz. 1104 z późn.zm.) zniesione zostało odliczenie od podatku na odpłatne świadczenia zdrowotne, wymienione w przepisach o zakładach opieki zdrowotnej - udzielane przez niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej, działające na zasadach określonych w tych przepisach, a także przez lekarzy i lekarzy dentystów prowadzących praktykę indywidualną zgodnie z przepisami o zawodzie lekarza lub o wykonaniu praktyki dentystycznej - na rzecz podatnika, a także na rzecz jego małżonka oraz dzieci własnych i przysposobionych, jeżeli małżonek lub dzieci nie uzyskały w roku podatkowym dochodów, z wyjątkiem dochodów zwolnionych od podatku. Odliczenie to na podstawie przepisów przejściowych zawartych w w/w ustawie nowelizującej obowiązywało do końca 2001 roku. Zatem w 2005 roku podatniczce nie przysługuje również prawo do odliczenia od podatku z powyższego tytułu.
Z kolei w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia od dochodu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 w/w ustawy Naczelnik Urzędu Skarbowego potwierdził stanowisko strony, iż skoro nie jest ona osobą niepełnosprawną, to nie przysługuje je odliczenie w ramach tzw. "ulgi rehabilitacyjnej".
Pismem z dnia 02.02.2006 roku podatniczka wniosła zażalenie na w/w postanowienie w części dotyczącej nie uznania za koszty uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków na zakup okularów korekcyjnych z powłoką antyrefleksyjną. Wskazując we wniesionym środku zaskarżenia, że prowadząc działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług medycznych zmuszona jest korzystać ze szkieł korekcyjnych posiadających powłokę antyrefleksyjną, ponieważ prowadzi dokumentację medyczną odręcznie, jak też przy użyciu komputera oraz wypisuje recepty dla pacjentów. W ocenie strony, bez odpowiednich szkieł nie jest ona w stanie prowadzić działalności gospodarczej, dlatego też nie zgadza się ze stwierdzeniem Naczelnika Urzędu Skarbowego, że zakup okularów jest wyłącznie wydatkiem osobistym. Posiadanie okularów z odpowiednimi szkłami umożliwia jej wykonywanie pracy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w tym pracy przy komputerze, zwiększa jej wydajność pracy, a pośrednio powoduje wzrost przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto podatniczka nadmienia, że podnosi swoje kwalifikacje zawodowe i do tych czynności niezbędne jest korzystanie z najnowszych osiągnięć medycyny, do których dostęp bardzo często możliwy jest wyłącznie za pośrednictwem Internetu, a to z kolei wiąże się z korzystaniem z komputera, a szkła z powłoką antyrefleksyjną spełniają rolę ochronną przed promieniowaniem monitora. Brak odpowiednich szkieł wpłynąłby na pogorszenie wzroku w takim stopniu, iż uniemożliwiłby jej wykonywanie zawodu i prowadzenie działalności gospodarczej. Zatem w ocenie strony okulary z szkłami posiadającymi filtry ochronne służą jej nie tylko w zachowaniu źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, ale też zabezpieczeniu tego źródła tak aby przynosiło ono przychody również w przyszłości.
Po rozpatrzeniu wniesionego zażalenia organ odwoławczy stwierdza, co następuje:
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Zatem zasadne jest stanowisko organu pierwszej I instancji wyrażone w zaskarżonym postanowieniu, iż użyty w tym przepisie zwrot "w celu" oznacza, że między poniesionym kosztem a uzyskanym przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy tego typu, że poniesiony wydatek ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu - w niniejszym przypadku przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług medycznych. Przy czym związek ten musi być na tyle wyraźny aby uzasadniał ujęcie wydatku do kosztów uzyskania przychodów i nie może on opierać się jedynie na subiektywnym przekonaniu podatnika. Wydatek zalicza się do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, gdy zgodnie z zasadami prawidłowej gospodarki rynkowej przyczyni się lub może przyczynić się do zwiększenia przychodów z tego źródła. Do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności spełniających powyższe kryteria nie można zaliczyć wydatków uwarunkowanych stanem zdrowia osoby prowadzącej działalność gospodarczą. Jak słusznie podkreślił organ I instancji korygowanie wady wzroku poprzez stosowanie odpowiednich szkieł związane jest z ochroną i poprawą wzroku strony, a więc jest wydatkiem o charakterze osobistym. W sytuacji zaistnienia wady wzroku, czy też jej pogłębiania się osoba fizyczna jest zmuszona do poczynienia zakupu okularów z odpowiednimi szkłami niezależnie od tego czy prowadzi działalność gospodarczą, czy też działalności takiej nie prowadzi. Zakup ten nie jest podyktowany i wymuszony prowadzoną przez podatniczkę działalnością gospodarczą nawet wówczas, gdy podatnik korzysta z komputera prowadząc dokumentację księgową.
Zatem mając na uwadze przedstawiony przez podatniczkę stan faktyczny organ I instancji dokonał prawidłowej i racjonalnej oceny związku poniesionego wydatku z osiągniętym w 2005 roku przychodem, jak też przychodem uzyskanym w przyszłości. W zakresie pozostałych kwestii poruszanych w zaskarżonym postanowieniu, nie objętych zażaleniem, organ odwoławczy potwierdza również prawidłowość dokonanej interpretacji przepisów prawa. Wskazuje jedynie, iż podstawą do dokonania w 2001 roku odliczenia od podatku ulgi określonej w art. 27a ust. 1 pkt 3 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w 2000 roku, był przepis art. 7 ust. 25 ustawy z dnia 9.11.2000 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2000 roku Nr 104, poz. 1104 z późn. zm.).
Mając powyższe na uwadze Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu nie znajduje podstaw do zmiany lub uchylenia zaskarżonego postanowienia w trybie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa i stwierdza, że organ I instancji dokonał prawidłowej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedstawionym przez stronę stanie faktycznym.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.