Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 09.02.2005, sygn. PDFD/415-13/05, Urząd Skarbowy w Cieszynie
Temat interpretacji
Stan faktyczny wynikający z wniosku: Podatnik, jako osoba fizyczna, prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług kierowcy na samochodach będących własnością zleceniodawcy. Podatnik rozlicza się na zasadach ogólnych (prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów). W celu porozumiewania się z innymi kierowcami i z odbiorcami przewożonych towarów (informacje o warunkach na drodze, warunki atmosferyczne, adresy dostawców, godziny przyjazdu, itp.) podatnik zakupił radio CB. Radio to zamontowano w samochodzie zleceniodawcy. Jest to samochód, którym podatnik świadczy usługi jako kierowca. Ponadto podatnik poinformował, iż w razie złego samopoczucia może zawsze wezwać pogotowie ratunkowe, a w razie kolizji czy innego zagrożenia wezwać policję (telefon komórkowy nie zawsze posiada zasięg). W razie rozwiązania umowy z danym zleceniodawcą CB radio będzie wymontowane. Podatnik oświadcza, że CB radio jest jego własnością i może być przydatne w pracy w innej firmie.
Stanowisko podatnika: Wydatek ten podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów.
Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa: Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23, przy czym - jak stanowi - art. 22 ust. 8 tej ustawy - kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. Jak wynika z powyższego, decydującym dla uznania danego wydatku za koszt podatkowy jest zaistnienie łącznie dwóch przesłanek: aby uznać dany wydatek za koszt podatkowy musi on być poniesiony w celu uzyskania przychodu podatkowego, oraz nie może to być koszt wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, nie uznawanym ustawowo za koszt podatkowy. Sformułowana w tym przepisie definicja oznacza w praktyce, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 powołanej wyżej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego bezpośredni związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Wydatek ten powinien być racjonalny i gospodarczo uzasadniony. Ustawodawca wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów. Cel ten musi być widoczny, a poniesione wydatki powinny go bezpośrednio realizować lub co najmniej zakładać go jako realny. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN Warszawa 1995r. wydanie I - "celowość" to odpowiedniość środków do celów; przydatność do złożonego celu, jakichś potrzeb; świadome zmierzanie do celu". W myśl art. 22a ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu użytkowania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych". Inwestycje te zwane są także środkami trwałymi. Przepisy podatkowe nie definiują, co należy rozumieć pod pojęciem inwestycji w obcych środkach trwałych. W art. 22g ust. 7 ww. ustawy stwierdzono jedynie, że wartość początkową inwestycji w obcych środkach trwałych ustala się stosując odpowiednio art. 22g ust. 3 - 5, określający pojęcie ceny nabycia i kosztu wytworzenia dla potrzeb ustalenia wartości początkowej środków trwałych. Wobec powyższego - przy uwzględnieniu faktu, że inwestycją w obcym środku trwałym nie są budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie, które stanowią odrębną grupę środków trwałych - uznać należy, iż inwestycją w obcych środkach trwałych są działania podatnika odnoszące się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegające na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji. Stosownie do treści art. 22d ustawy o podatku dochodowym podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania. Dla podejmowania takich inwestycji w obcym środku trwałym podatnik powinien mieć zezwolenie od właściciela tegoż środka trwałego. Ponadto, aby poniesione wydatki mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów nie mogą być one podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie. Mając na uwadze fakt, iż wartość radia CB nie przekracza 3.500 zł, wydatek ten podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu jego poniesienia, o ile wykaże istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy osiąganymi przychodami a zakupem przedmiotowego radia CB oraz w przypadku, gdy wydatki te nie zostały zwrócone w jakiejkolwiek formie.