Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), kosz... - Interpretacja - PD.I/414-11/2004

ShutterStock

Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 10.03.2004, sygn. PD.I/414-11/2004, Urząd Skarbowy w Głogowie

Temat interpretacji

Pytanie podatnika

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania z poszczególnego żródła, są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.W przypadku podatnika jednak mają zastosowanie przepisy szczególne, normujące sposób rozliczania wydatków jako kosztów uzyskania przychodu. Takim przepisem jest art. 22a ust. 2 ww. ustawy, który stanowi, iż amortyzacji podlegają również z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania - przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych.Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyjaśnia pojęcia "inwestycje w obcym środku trwałym". Wyjaśnia natomiast pojęcie "inwestycje". Zgodnie z art. 5a pkt 1 tej ustawy za inwestycje uważa się środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości (j. t. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.). Art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości stanowi, iż przez środki trwałe w budowie rozumie się zaliczane do aktywów trwałych, środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego. Posiłkując się zatem powyższymi pojęciami, należy uznać że inwestycją w obcych środkach trwałych, są działania podatnika odnoszące się do nie stanowiącego jego własności środka trwałego, polegające na jego przebudowie, rozbudowie, adaptacji lub modernizacji.

Zgodnie z art. 22g ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość początkową inwestycji w obcych środkach trwałych ustala się stosując odpowiednio ust. 3-5 tego artykułu. Przepisy tych ustępów określają pojęcie ceny nabycia i kosztu wytworzenia dla potrzeb ustalenia wartości początkowej środków trwałych.
Zatem w świetle powyższego suma zaewidencjonowanych wydatków związanych z adaptacją i modernizacją użyczonego lokalu, pod datą ich zakończenia i przyjęcia do używania, wyznaczać będzie wartość początkową środka trwałego jakim jest w tym przypadku inwestycja w obcym środku trwałym, która będzie podlegała amortyzacji. W tym przypadku kosztami uzyskania przychodu będą dokonywane odpisy amortyzacyjne.
Z opisanego w piśmie stanu faktycznego nie wynika, czego dotyczą wydatki związane z wyposażeniem użyczonego lokalu, w którym będzie prowadzona działalność gospodarczą. Należy więc mieć na uwadze, że do wartości "inwestycji w obcym środku trwałym" nie można zaliczyć tych elementów, które nie będą na trwale związane z tym lokalem. Jeżeli więc podatnik dokona zakupu odrębnego składnika majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie zaliczonego do środków trwałych, to wydatki związane z jego nabyciem należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w przypadku zakupu odrębnych składników majątkowych, stanowiących środki trwałe w świetle przepisu art. 22a ust. 1 cytowanej ustawy, kosztami uzyskania przychodu będą dokonywane odpisy amortyzacyjne.

Prawo podatnika do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wymienione w przepisie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11 poz. 50 ze zm.) stwierdzającym, iż podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, zostało przez ustawodawcę ograniczone w przypadkach określonych ustawą oraz przepisami wykonawczymi wydanymi przez Ministra Finansów na podstawie delegacji ustawowej.
Zgodnie z przepisem art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.
Przepis art. 25 ust. 2 tejże ustawy określa wyjątki od zasady wyrażonej w art. 25 ust. 1 pkt 3. I tak, zgodnie z przepisem art. 25 ust. 2 pkt 1 ustawy zasady tej nie stosuje się do podatku naliczonego od wydatków poniesionych przy nabyciu towarów i usług, które uznane zostały przez podatnika za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji.

Urząd Skarbowy w Głogowie