Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. nr 8 z 2005r. poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 07.03.2005r. (wpływ do tut. Urzędu 10.03.2005r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w kwestii opodatkowania w Polsce dochodów osiąganych na terenie Wielkiej Brytanii, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Lipnie

POSTANAWIA

uznać stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 07.03.2005r. uzupełnionym w dniu 13.04.2004r (wpływ do urzędu) wniósł Pan o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w niżej przedstawionym stanie faktycznym.

We wrześniu 2004r. polski pracodawca rozwiązał z Panem umowę o pracę wobec czego w poszukiwaniu pracy wyjechał Pan do Wielkiej Brytanii gdzie od razu znalazł zatrudnienie. Pracuje Pan całkowicie legalnie a angielski pracodawca odprowadza od zarobionych kwot brutto podatki oraz składkę ubezpieczeniową. Prosi Pan o wyjaśnienie czy ma Pan obowiązek odprowadzenia do polskiego systemu podatkowego podatku dochodowego od otrzymywanego w Wielkiej Brytanii wynagrodzenia za pracę. Pana zdaniem obowiązek taki mają osoby które w danym roku kalendarzowym przepracowały w kraju z którym Polska podpisała umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania podatkiem dochodowym niepełny rok a pozostałą część roku przepracowały w Polsce. Osoby, które przepracowały za granicą pełne lata kalendarzowe z takiego obowiązku są zwolnione.

Postanawiając jak w sentencji Naczelnik Urzędu Skarbowego w Lipnie wziął pod uwagę co następuje.

Na wstępie podkreślenia wymaga iż zaakceptowanie Pana stanowiska sprowadza się stricte do udzielenia odpowiedzi twierdzącej na Pana pytanie. W zaprezentowanym stanie faktycznym- używając Pana terminologii - podatek od dochodów osiągniętych w Anglii rzeczywiście podlega odprowadzeniu do polskiego systemu podatkowego. Naczelnik tut. Urzędu nie podziela natomiast w pełni argumentacji użytej przez Pana w uzasadnieniu stanowiska.

Przechodząc bezpośrednio do wyjaśnień zacząć trzeba od treści art. 3 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. Nr 14 z 2000r. poz. 176 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Stosownie do brzmienia art. 4a ustawy przepisy art. 3 ust.1 i 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Artykuł 15 umowy między Rządem Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych podpisanej w dniu 16 grudnia 1976r. (Dz. U. Nr 7 z 1978r. poz. 20) stanowi, że

1. z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16,18,19,20 i 21 wynagrodzenia za pracę i inne podobne wynagrodzenia, które mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, mogą być opodatkowane tylko w tym Państwie chyba że praca jest wykonywana w drugim umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim państwie.
2. Bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu wynagrodzenia jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej wykonywanej na terenie drugiego Umawiającego się Państwa mogą być opodatkowane tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie łącznie nie dłużej niż 183 dni podczas danego roku podatkowego i
2. wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma w tym drugim Państwie miejsca zamieszkania lub siedziby, i
3. wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

W świetle w/w przepisów dochody z pracy wykonywanej przez Pana na terenie Wielkiej Brytanii będą podlegały opodatkowaniu na jej terytorium. Nie oznacza to jednak, ze nie ma Pan obowiązku wykazania ich w zeznaniu podatkowym składanym do polskiego urzędu skarbowego albowiem podstawowym kryterium przesądzającym o istnieniu obowiązku podatkowego również w Polsce jest miejsce zamieszkania. Ponieważ przepisy podatkowe nie definiują pojęcia miejsce zamieszkania aby wyjaśnić jego znaczenie należy posłużyć się definicją zawartą w art. 25 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z nią miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Może się wobec tego zdarzyć, że osoba pracująca przez pełny rok kalendarzowy np. w Anglii i nie uzyskująca w Polsce żadnych dochodów będzie podlegała w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w zakresie uzyskanych dochodów ponieważ miejsce jej zamieszkania znajduje na terytorium RP a jej pobyt za granicą ma charakter czasowy. Skutek jest taki, że w/w osoba będzie zobowiązana do złożenia w urzędzie skarbowym zeznania rocznego z wykazanymi dochodami zagranicznymi nawet wówczas gdy w Polsce nie osiągnęła żadnych dochodów. Zatem niekompletnym aczkolwiek w pewnych okolicznościach również uprawnionym jest Pana twierdzenie, jakoby w/w obowiązkowi podlegały jedynie osoby które uzyskiwały dochody i w kraju i zagranicą a te które przepracowały pełny rok za granicą nie uzyskując żadnych dochodów w kraju już takiemu obowiązkowi nie podlegają. Akceptacja Pana poglądu odnosi się do tych obywateli polskich, którzy nie mają miejsca zamieszkania na terenie kraju. Konieczność złożenia zeznania podatkowego w Polsce uzależniona jest jeszcze od przyjętej w umowie międzynarodowej metody zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu czego nieco szersze dodatkowe wyjaśnienie zawarto w dalszej części niniejszego postanowienia

Konkludując wywieźć można z powyższego ogólną regułę. Mianowicie osoby pracujące czasowo za granicą mające miejsca zamieszkania na terenie Polski podlegają obowiązkowi podatkowemu zarówno w kraju wykonywania pracy jak i w Polsce. W Polsce mamy do czynienia z nieograniczonym obowiązkiem podatkowym ze względu na miejsce zamieszkania podatnika natomiast ograniczonym on jest w państwie wykonywania pracy z uwagi na miejsce świadczenia pracy i uzyskiwania dochodów. Dochody w/w osób nie zostaną jednak dwukrotnie opodatkowane znajdą tu bowiem zastosowanie odpowiednie metody eliminacji podwójnego opodatkowania wynikające z umów międzynarodowych zawartych między Polską a innymi państwami.

W umowach tych stosowane są dwie metody zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu tj. wyłączenia z progresją oraz odliczenia podatku zapłaconego za granicą (kredytu podatkowego). Tę ostatnią stosuje się m.in. do dochodów uzyskanych ze źródeł przychodów położonych na terytorium Wielkiej Brytanii co sankcjonuje art. 23 ust. 2 powołanej wyżej umowy między Rządem Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii. Ogólnie rzecz ujmując metoda ta polega na odliczeniu podatku zapłaconego za granicą od podatku obliczonego od łącznych dochodów uzyskanych w roku podatkowym w kraju i za granicą a stosowne uregulowania w tym zakresie zawiera art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z w/w przepisem jeżeli podatnik o którym mowa w art. 3 ust. 1 osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust.8 (wyłączenia z progresją - przyp. tut. urzędu) dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. Przepis art. 11 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

Zasadnicza różnica między dwoma metodami tj. wyłączenia z progresją oraz kredytu podatkowego powstaje m.in. w przypadku gdy dana osoba mająca miejsce zamieszkania na terytorium RP nie uzyska w Polsce żadnych dochodów. W takiej sytuacji stosując metodę wyłączenia z progresją przewidzianą dla dochodów uzyskanych na terenie np. Niemiec, Czech, Francji, Belgii osoba ta nie ma obowiązku złożenia zeznania rocznego w urzędzie skarbowym w Polsce. Inaczej rzecz się ma przy zastosowaniu drugiej metody tj. odliczenia podatku zapłaconego za granicą (dot. np. Anglii, Danii, Rosji, USA) Otóż zeznanie podatkowe należy złożyć także w razie braku jakichkolwiek dochodów w Polsce. Wynika to z treści art. 27 ust. 9a w/w ustawy który stanowi, że w przypadku podatnika o którym mowa w art. 3 ust. 1 uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zasadę określoną w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Interpretację wydano w indywidualnej sprawie wg stanu faktycznego przedstawionego w piśmie oraz obowiązującego stanu prawnego.

Stosownie do treści art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika. Jeżeli jednak podatnik zastosuje się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia niniejszego postanowienia jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Stosownie do art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej, interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji.

Na postanowienie niniejsze służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu. (art. 236 § 2 pkt 1 w związku z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej).