Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 11.04.2005, sygn. 1421/AD/415/8/GK/05, Urząd Skarbowy w Pruszkowie

Temat interpretacji

W złożonym w dniu 11.03.2005 roku wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14a § 2 Ordynacja podatkowa podatnik podaje , że prowadzi kancelarię radcy prawnego i zgodnie z wpisem do ewidencji działalności gospodarczej zakresem jego działalności jest pośrednictwo finansowe.

Z wniesionego zapytania wynika, że umową kupna sprzedaży nabył wierzytelność, a następnie zlecił innemu podmiotowi gospodarczemu przeprowadzenie windykacji należności w drodze postępowania sądowego. W wyniku wyroku zasądzona kwota po potrąceniu z niej kosztów dla firmy windykacyjnej została przekazana na konto podatnika

Na tle takich okoliczności faktycznych podatnik formułuje stanowisko,żezgodnie z przepisami prawa podatkowego obrót wierzytelnościami prowadzony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej należy do źródła przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt. 3, a nie do przychodów z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pruszkowie stwierdza,że stanowisko to jest nieprawidłowe.

Minister Finansów w piśmie z dnia 28 marca 1996 roku Nr PO 2/4-8010-01407/94 w związku z zapytaniami dotyczącymi skutków podatkowych umownej zmiany wierzyciela w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, szczególnie u nabywcy wierzytelności, wyraził nastepujący pogląd Instytucja prawna zmiany wierzyciela jest określona w art. 509-518 Kodeksu cywilnego. Przepisy te stanowią m.in.,że wierzyciel może przenieść wierzytelność na osobę trzecią co w konsekwencji oznacza zmianę wierzyciela. Przeniesienie to w prawie cywilnym jest okreslane jako przelew wierzytelności/cesja/.

Najpopularniejszą formą przeniesienia wierzytelności jest jej sprzedaż, co rodzi określone skutki podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych..

U nabywcy wierzytelności przychody uzyskane z w/w tytułu kwalifikuje się do przychodów praw majątkowych w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - bez względu na to czy osoba ta jest podmiotem gospodarczym oraz czy działalność w zakresie nabywania obcych wierzytelności została wpisana do ewidencji działalności gospodarczej.

Przychodem z praw majątkowych dla cesjonariusza jest uiszczona przez dłużnika kwota wierzytelności , zaś momentem powstania przychodu jest data faktycznego otrzymania wierzytelności od dłużnika.

Natomiast wszelkie wydatki ponoszone przez cesjonariusza na nabycie wierzytelności stanowią koszt uzyskania przychodów, jednakże nie w dacie ich poniesienia lecz dopiero w momencie otrzymania przychodu, ponieważ dopiero wówczas pozostają w związku przyczynowo skutkowym z uzyskanym przychodem.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje szczegółowej zasady określania dochodu z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1, pkt. 7 ustawy, a zatem w tym zakresie należy stosować ogólną definicję określoną w art. 9 ust. 2 ustawy, zgodnie z treścią którego dochodem ze żródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów z tego żródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

Dochód ten należy wykazać w zeznaniu rocznym składanym organowi podatkowemu w w terminie do 30 kwietnia następnego roku. W tym samym terminie podatnicy są obowiązani wpłacić należny z tego tytułu podatek dochodowy, wynikający ze skali podatkowej określonej w przepisie art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.