Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 03.07.2003, sygn. US.I.A-415/40/03, Urząd Skarbowy w Gorlicach

Temat interpretacji

W odpowiedzi na pismo z dnia 30 maja 2003 r. (data wpływu do tut. Urzędu -2 czerwca 2003 r,) w sprawie zasad sporządzania remanentu likwidacyjnego, Urząd Skarbowy w Gorlicach działając na podstawie art. 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zmianami) wyjaśnia co następuje:

Zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami) u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.
Dochodem lub stratą z odpłatnego zbycie składników majątku trwałego związanego z prowadzoną działalnością jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia a ich wartością wykazaną w ewidencji środków trwałych prowadzonej dla celów stosowania odpisów amortyzacyjnych, powiększona o wartość dokonanych odpisów amortyzacyjnych.
W razie zawiadomienia urzędu skarbowego o likwidacji działalności gospodarczej, dochód ustala się przy zastosowaniu do wartości ustalonej według cen zakupu pozostałych na dzień likwidacji towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadów oraz rzeczowych składników majątku związanego z wykonywana działalnością, nie będących środkami trwałymi - takiego wskaźnika procentowego, jaki wynika z udziału dochodu w przychodach w okresie ostatnich trzech miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym nastąpiła likwidacja działalności, a jeżeli w tym okresie dochód nie wystąpił - w roku podatkowym poprzedzającym rok, w którym nastąpiła likwidacja. Za datę likwidacji działalności gospodarczej uważa się datę określoną w zawiadomieniu, o którym mowa w zdaniu poprzednim. Stosownie do postanowienia § 27 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 2000 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów ( Dz.U. Nr 116, poz. 1222 ze zmianami) w razie zawiadomienia urzędu skarbowego o likwidacji działalności, spisem z natury należy objąć również wyposażenie. Zgodnie z definicja zawartą w § 3 pkt 7 rozporządzenia za wyposażenie uważa się rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywana działalnością, nie zaliczone, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych. Natomiast za środki trwałe zgodnie z art. 22 a ustawy o podatku dochodowym uważa się składniki majątku (rzeczowe i nieruchomości), stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzona przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a, zwane środkami trwałymi.
Zatem, jeżeli wymienione w piśmie rzeczowe składniki majątku związane były z wykonywaną działalnością i zostały zaliczone przez Pana do środków trwałych, to mając na uwadze powyższe definicje, składników tych nie należy ujmować w remanencie likwidacyjnym.

Należy nadmienić, że zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej.
Przepis powyższy nie stawia warunku, aby zbycie składników majątku nastąpiło w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej, wymaga jednak, aby sprzedawane rzeczy lub prawa (składniki majątku) były uprzednio wykorzystywane przez sprzedającego w działalności gospodarczej. Mając to na uwadze przychody uzyskane ze sprzedaży środków trwałych po likwidacji działalności należy zaliczyć do przychodów z działalności gospodarczej.