Interpretacja indywidualna z dnia 22.05.2015, sygn. IBPBII/2/4511-2576/15/MMa, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

Czy przychód uzyskany przez Wnioskodawcę (udział w wysokości 5/8 części) ze sprzedaży nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym czy Wnioskodawca zobowiązany jest do zapłaty podatku z tytułu sprzedaży nieruchomości i złożenia deklaracji PIT-39 za 2014 r.?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 23 lutego 2015 r. (data otrzymania 25 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz z małżonkiem, w trakcie trwania małżeństwa, nabyli spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Nabycie to nastąpiło 23 lutego 2005 r. na podstawie umowy o przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu.

W dniu 12 lutego 2009 r. została podpisana w formie aktu notarialnego umowa przeniesienia własności lokalu mieszkalnego ze spółdzielni mieszkaniowej na małżonków.

W trakcie trwania małżeństwa małżonkowie nie uregulowali w sposób umowny swojego ustroju majątkowego. Zatem zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego istniał pomiędzy nimi ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej.

W dniu 8 lutego 2013 r. zmarł małżonek Wnioskodawcy a spadek po nim na mocy ustawy nabył Wnioskodawca oraz trzej synowie po 1/4 części każdy z nich co zostało stwierdzone aktem poświadczenia dziedziczenia z 11 stycznia 2014 r. W skład masy spadkowej po małżonku wchodził udział wynoszący ½ części w stanowiącym odrębną własność lokalu mieszkalnym.

W dniu 28 sierpnia 2014 r została zawarta umowa sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu pomiędzy współwłaścicielami a nowymi nabywcami za kwotę 202.000 zł.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy przychód uzyskany przez Wnioskodawcę (udział w wysokości 5/8 części) ze sprzedaży nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym czy Wnioskodawca zobowiązany jest do zapłaty podatku z tytułu sprzedaży nieruchomości i złożenia deklaracji PIT-39 za 2014 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód uzyskany przez niego (udział w wysokości 5/8 części) ze sprzedaży nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku ze sprzedaży wskazanej nieruchomości i składania deklaracji PIT-39 za 2014 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a), a w konsekwencji art. 30e ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie znajdują zastosowania do całej wartości przychodu uzyskanego ze zbycia nieruchomości, gdyż odpłatne zbycie nastąpiło po upływie ponad pięciu lat, od zakończenia roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości.

Wnioskodawca uważa, że ocena zaistniałego stanu znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 grudnia 2011 r. sygn. akt II FSK 1101/10, w którym to Sąd stwierdził, że współwłasność łączna, w tym wypadku wspólność majątkowa, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela. Obu współwłaścicielom przysługuje pełne prawo do całej masy majątkowej w niej zawartej i dlatego żaden ze współwłaścicieli nie może korzystać z praw własności przez cały czas trwania współwłasności łącznej (Edward Gniewek, Komentarz do art. 196 Kodeksu cywilnego, Lex).

Małżonkowie nie uregulowali w sposób umowny swojego ustroju majątkowego w czasie trwania małżeństwa. Zatem zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego istniał pomiędzy nimi ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. W konsekwencji, Wnioskodawca już od 2005 r. posiadał prawa własności co do całej nieruchomości, przez cały bowiem okres trwania związku małżeńskiego od momentu nabycia nieruchomości był nieprzerwanie jednym z jej właścicieli, i to całej nieruchomości, a nie tylko jakiejś określonej jej części.

Dlatego też właściwym jest pogląd, zgodnie z którym, w wyniku śmierci jednego małżonków znajdującego się w ustroju małżeńskiej wspólności majątkowej z art. 31 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, drugi małżonek w drodze spadku po pierwszym małżonku nie może po raz drugi nabyć udziału w tej samej nieruchomości, ponieważ z uwagi na istotę wspólności majątkowej małżeńskiej nie było możliwe wyodrębnienie przypadającego każdemu z małżonków udziału w nieruchomości już podczas pierwotnego, wspólnego jej nabycia (co znajduje potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z 16 stycznia 2014 r. sygn. akt I SA/Go 547/13 jak również wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 5 sierpnia 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 447/14 oraz w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 24 września 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 696/14).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie m.in.:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, dla określenia jego skutków podatkowych, istotne jest zatem ustalenie daty nabycia nieruchomości.

W niniejszej sprawie istotna jest więc kwestia ustalenia, od której daty w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego należy liczyć 5-letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonkiem nabyli 23 lutego 2005 r. w ramach ustawowej wspólności majątkowej spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Następnie 12 lutego 2009 r. przeniesiono prawo odrębnej własności ww. lokalu mieszkalnego na rzecz małżonków. W dniu 8 lutego 2013 r. zmarł małżonek Wnioskodawcy, a spadek po nim na mocy ustawy nabył Wnioskodawca oraz troje dzieci każdy w udziale po ¼ masy spadkowej, na którą składał się udział ½ w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną własność. Ww. lokal mieszkalny został sprzedany przez wszystkich współwłaścicieli 28 sierpnia 2014 r.

W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego jest ograniczonym prawem rzeczowym. Jest to prawo zbywalne, przechodzi na spadkobierców i podlega egzekucji. Umożliwia ono korzystanie z lokalu oraz rozporządzanie tym prawem, z pewnymi ograniczeniami, na zasadach zbliżonych do prawa własności. Świadczy o tym chociażby umiejscowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w Księdze Drugiej ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.) Własność i inne prawa rzeczowe. Natomiast ustanowienie prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego powoduje, że osoba, której przysługuje to prawo, uzyskuje pełnię uprawnień właścicielskich do lokalu mieszkalnego oraz prawo do udziału w związanej z tym lokalem nieruchomości gruntowej.

Mając na względzie powyższe uregulowania prawne oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że ustanowienie 12 lutego 2009 r. odrębnej własności omawianego lokalu mieszkalnego i przeniesienie na Wnioskodawcę i jego małżonka prawa własności jest tylko zmianą formy własności, a nie nowym nabyciem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W sytuacji, w której Wnioskodawca nabył spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu 23 lutego 2005 r., a następnie miało miejsce ustanowienie na jego rzecz prawa odrębnej własności tego lokalu w trybie ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1222) za datę nabycia lokalu, istotną dla obliczenia 5-letniego terminu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uznać datę nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że nabycie przez małżonków wskazanego lokalu mieszkalnego nastąpiło w 2005 r., kiedy to małżonkowie nabyli spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. Natomiast ustanowienie w 2009 r. odrębnej własności tego lokalu nie wywołuje skutku w postaci nabycia przez Wnioskodawcę i jego małżonka w tej dacie nieruchomości, stanowi jedynie zmianę formy współwłasności.

Charakter tej własności wynikał z przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 788 ze zm.). I tak zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami ustaje m.in. z chwilą śmierci jednego z małżonków. Natomiast w myśl art. 501 Kodeksu w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Ustrój wspólności majątkowej będący współwłasnością łączną trwa zatem tak długo, jak długo trwa małżeństwo. Z chwilą ustania wspólności np. w wyniku śmierci jednego z małżonków dochodzi do przekształcenia współwłasności łącznej na współwłasność w częściach ułamkowych a udział każdego z małżonków w majątku wspólnym, według domniemania, jest równy udziałowi drugiego małżonka. Innymi słowy, w chwili śmierci jednego z małżonków wspólność łączna ustaje a małżonek pozostający przy życiu co do zasady staje się właścicielem określonego ułamkiem udziału ½ w majątku małżonków.

W celu ustalenia daty nabycia nieruchomości lub udziału w nieruchomości na skutek śmierci jednego z małżonków należy odnieść się do ustawy Kodeks cywilny. I tak zgodnie z art. 924 i 925 Kodeks cywilny spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Mając na uwadze przywołane powyżej przepisy Kodeksu cywilnego należy wyjaśnić, że skoro w dacie śmierci spadkodawcy, ustawowi spadkobiercy nabywają udział w nieruchomości (lub prawie) wchodzący do majątku spadkowego, to z tą datą należy utożsamiać datę nabycia tego udziału w nieruchomości (lub prawie). Przyjęcie odmiennego stanowiska a mianowicie, że udział jaki przysługiwał w nieruchomości lub prawie małżonkowi nie mógłby zostać nabyty w spadku przez tego małżonka, który pozostaje przy życiu, gdyż udział ten należał do tego żyjącego małżonka oznaczałoby, że małżonek nie mógłby dziedziczyć po drugim małżonku, gdyż to małżonkowi pozostającemu przy życiu, a nie wspólnie małżonkom przysługiwała nieruchomość lub prawo. Wysnucie takiego wniosku stoi w sprzeczności z całokształtem regulacji dotyczących majątkowej wspólności ustawowej oraz dziedziczenia i oznaczałoby przyjęcie tezy graniczącej z bezsensem, że śmierć małżonka będącego w ustawowej wspólności majątkowej nie ma żadnego wpływu na przysługujące mu za życia prawa majątkowe, gdyż te w pełnym zakresie przysługują pozostającemu przy życiu małżonkowi, jako że prawa te zostały nabyte przez nich wspólnie na własność a nie na współwłasność. Współwłasność w tym także współwłasność łączna oznacza, że własność przysługuje obojgu małżonkom. Ustaje ona jednak z chwilą śmierci jednego z małżonków, w sytuacji braku małżeńskiej umowy majątkowej, przepis prawa art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego przesądza o tym, że udział w majątku wspólnym każdego z małżonków wynosił po ½. To ten właśnie majątek podlega dziedziczeniu, a więc nabyciu przez spadkobiercę lub spadkobierców. W omawianej sprawie Wnioskodawca oraz jego synowie nabyli go w chwili śmierci małżonka. Dopiero od tej daty Wnioskodawca i jego synowie stali się właścicielami udziału ½ w lokalu mieszkalnym, który do tej daty posiadał zmarły małżonek. Nieprawdą jest zatem twierdzenie, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do udziału ½ po małżonku z tej przyczyny, że między nimi obowiązywała wspólność ustawowa. Potwierdza to chociażby fakt, że synowie Wnioskodawcy również odziedziczyli po małżonku Wnioskodawcy udziały w lokalu na równi z Wnioskodawcą. Gdyby prawo do całego lokalu miał Wnioskodawca, to synowie nie mieliby czego nabywać, Wnioskodawca zaś mógłby samodzielnie sprzedać mieszkanie jako jego jedyny właściciel. Brak jest zatem podstaw do twierdzenia, że w omawianej sprawie Wnioskodawca posiadał prawo własności do całego lokalu mieszkalnego od 2005 r. Należy przyjąć dwie daty nabycia.

Gdyby zgodzić się z tokiem rozumowania Wnioskodawcy, to udział ½ w lokalu mieszkalnym nie musiałby być zgłoszony do majątku spadkowego. Po drugie idąc dalej za tokiem rozumowania Wnioskodawcy należałoby przyjąć, że w przypadku śmierci jednego z małżonków brak jest jakichkolwiek podstaw do nabycia w spadku rzeczy i praw objętych wspólnością małżeńską, bowiem zawsze przypadną one w całości drugiemu małżonkowi a tym samym nigdy nie dziedziczyliby inni spadkobiercy. Należy podkreślić, że wspólność ustawowa ustaje z chwilą śmierci jednego z małżonków i staje się współwłasnością w częściach ułamkowych a prawa i rzeczy, w których udział miał zmarły małżonek podlegają dziedziczeniu. Jeżeli spadkobiercą jest żyjący małżonek, to nabywa on na równi z innymi spadkobiercami prawo do udziału w prawach i rzeczach przysługujących zmarłemu dopiero z chwilą jego śmierci.

Powyższe argumenty Organu potwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 12 grudnia 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 1145/11, który został utrzymany w mocy przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 18 lutego 2014 r., sygn. akt II FSK 832/12 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 29 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Gl 1061/08, który również został utrzymany w mocy przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 4 listopada 2010 r., sygn. akt II FSK 1054/09, a także najnowsze orzeczenie tego Sądu z 3 marca 2015 r., sygn. akt I SA/Gl 879/14, w którym oddalono skargę podatnika.

Tym samym stwierdzić należy, że Wnioskodawca, w opisanej przez siebie sytuacji, powinien rozpoznać następujące daty nabycia udziałów w lokalu mieszkalnym:

• w 2005 r. Wnioskodawca nabył udział ½ w lokalu mieszkalnym w trakcie trwania związku małżeńskiego na zasadach wspólności ustawowej,
• w 2013 r. Wnioskodawca nabył udział 1/8 (1/4 x ½ = 1/8) jaki przypadł mu w majątku spadkowym po małżonku.

Oznacza to, że sprzedaż 28 sierpnia 2014 r. przez Wnioskodawcę i jego synów lokalu mieszkalnego odpowiadająca udziałowi ½ jaki Wnioskodawca nabył w 2005 r. w trakcie trwania małżeństwa nie podlega w ogóle opodatkowaniu z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziału przez Wnioskodawcę upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym sprzedaż tego udziału nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Natomiast z uwagi na fakt, że Wnioskodawca w spadku po małżonku nabył udział 1/8 jaki przypadł mu w dacie śmierci małżonka, czyli w 2013 r., to przychód ze sprzedaży przypadający na ten udział nabyty w tej właśnie dacie będzie podlegał opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Zauważyć jednak należy, że jeśli Wnioskodawca poniósł takie koszty, to odliczyć będzie mógł jedynie taką ich część, która proporcjonalnie odpowiada udziałowi w lokalu mieszkalnym nabytemu przez Wnioskodawcę w 2013 r., bo tylko przychód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przypadający na ten udział stanowi u Wnioskodawcy źródło przychodu (a zatem może generować także podatkowe koszty).

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatne, czy nieodpłatnie.

W rozpatrywanym przypadku odnośnie do udziału nabytego w 2013 r. zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6d, gdyż ten udział w lokalu mieszkalnym został nabyty przez Wnioskodawcę nieodpłatnie w drodze spadku. Zgodnie z ww. przepisem za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Nakłady, podobnie jak koszty odpłatnego zbycia, Wnioskodawca może ustalić proporcjonalnie do udziału jaki nabył w 2013 r. w spadku po małżonku.

Ponadto zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jak wynika z powyższych przepisów podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia udziału nabytego w spadku po małżonku w 2013 r. określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe zawiera art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Podsumowując, przy sprzedaży swojego udziału w lokalu mieszkalnym Wnioskodawca powinien przyjąć dwie daty nabycia tego udziału 2005 r., w którym nastąpiło nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego i nabycie udziału ½ oraz 2013 r., w którym Wnioskodawcy przypadł udział w spadku po małżonku. Przy czym sprzedaż przypadająca na udział nabyty w 2005 r. nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast przychód uzyskany ze sprzedaży przypadający na udział 1/8 w lokalu mieszkalnym nabyty w spadku po małżonku w 2013 r. jest opodatkowany 19% podatkiem dochodowym na podstawie art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. Tym samym Wnioskodawca w terminie do 30 kwietnia 2015 r. był zobowiązany do złożenie zeznania PIT-39 i wpłacenia wynikającego z niego należnego podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy, że przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości nie podlega opodatkowaniu a Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku i złożenia deklaracji PIT-39 za 2014 r. należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do przywołanych przez Wnioskodawcę wyroków, które zdaniem Wnioskodawcy potwierdzają jego stanowisko w zakresie nabycia już w 2005 r. nieruchomości objętej wspólnością ustawową małżeńską należy stwierdzić, że orzeczenia te nie stanowią jednolitej linii orzeczniczej czego dowód Organ dał w uzasadnieniu interpretacji indywidualnej przywołując orzeczenia wojewódzkich sądów administracyjnych i Naczelnego Sądu Administracyjnego potwierdzających stanowisko Organu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach