Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 24.03.2004, sygn. US.PD/415/7/04, Urząd Skarbowy w Lwówku Śląskim

Temat interpretacji

Zgodnie z brzmieniem art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) od dochodu przed opodatkowaniem można odliczyć wydatki na cele rehabilitacyjne ponoszone przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Jak stanowi art. 26 ust. 7a pkt 14 cyt. wyżej ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na "używanie samochodu osobowego stanowiącego własność osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne do lat 16, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo - rehabilitacyjne, w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty określonej w pkt 7", tj. kwoty nie przekraczającej 2.280 zł.

Powyższa kwota jest określona ryczałtowo, nie podlega rozliczeniu proporcjonalnemu i jest kwotą określoną przez ustawodawcę w wysokości maksymalnej.

Zgodnie z przepisami cyt. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), ustawodawca nie wymaga posiadania dowodów dokumentujących poniesione wydatki z tytułu używania samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo - rehabilitacyjne, np. rachunków za paliwo, jednakże to strona winna uprawdopodobnić,iż faktycznie korzystała z tego typu zabiegów - wykazując, gdzie i kiedy.

Jak wynika z powyższego, odliczenie z tytułu używania samochodu osobowego przysługuje podatnikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) jest osobą niepełnosprawną zaliczoną do:
- I grupy inwalidztwa, czyli osobą w stosunku do której, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo znaczny stopień niepełnosprawności lub
- II grupy inwalidztwa, czyli osobą w stosunku do której, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono całkowita niezdolność do pracy albo umiarkowany stopień niepełnosprawności,
2) jest właścicielem samochodu osobowego,
3) samochód używa w związku z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo - rehabilitacyjne, czyli używanie samochodu musi wynikać z indywidualnych potrzeb osoby niepełnosprawnej i przywracania sprawności jej organizmu.

A zatem, jeśli w roku podatkowym 2003 była Pani osobą zaliczoną do pierwszej grupy inwalidztwa, wykorzystywała Pani w okresie od stycznia do 28 marca 2003 r. samochód do swoich potrzeb związanych z przejazdem na niezbędne zabiegi leczniczo - rehabilitacyjne, będąc w tym okresie właścicielem samochodu w związku z małżeńską wspólnością majątkową, przysługuje Pani odliczenie od dochodu z tego tytułu.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają prawa do skorzystania z ww. odliczenia od okresu wykorzystywania samochodu osobowego na przewozy związane z korzystaniem z niezbędnych zabiegów leczniczo - rehabilitacyjnych.

Należy jednak nadmienić, iż kwota 2.280,00 zł jest kwotą obowiązującego limitu, natomiast odliczeniu od dochodu podlegają faktycznie poniesione przez podatnika wydatki na cel, o którym mowa w powołanym wyżej art. 26 ust. 7a pkt 14 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odliczenia te nie mogą jednak przekroczyć granicy limitu określonej powyżej.