Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 13.10.2005, sygn. 1471/DPF/415/102/05/PP, Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie

Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa /t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm./, po rozpatrzeniu wniosku Spółki "X" o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

p o s t a n a w i a

- uznać stanowisko Strony za prawidłowe

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego przez Stronę we wsniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka "X" zatrudnia pracowników, którzy realizują różnorodne działania - tak o charakterze merytorycznym, jak i administracyjnym.
Część prac o charakterze merytorycznym polega na zindywidualizowanej, kreatywnej działalności. Konsultanci dokonują analizy zmierzającej do przełożenia przepisów aktów prawnych na normy postępowania najbardziej adekwatne w danym stanie faktycznym i ujmują wyniki takiej analizy w wybraną przez siebie formę - dostosowaną do celu opracowania i jego odbiorcy.
W wyniku działań tego rodzaju powstają autorskie koncepcje oraz ekspertyzy (mające najczęściej formę pisemną), zawierające indywidualne opinie dotyczące zagadnień z dziedziny prawa podatkowego. W opiniach tego rodzaju można wyróżnić z jednej strony komponent standardowy (odtwórczy) - związany z prostą rekonstrukcją treści norm prawnych - z drugiej jednak strony także komponent twórczy, będący pochodną zindywidualizowanego podejścia autora do problemu, jego pomysłowości, innowacyjności i własnej koncepcji prezentacji zawartości merytorycznej opinii.
Pracownicy Spółki "X" mają znaczną swobodę w kształtowaniu treści i formy opinii oraz ekspertyz podatkowych. W rezultacie, efektem ich pracy są dzieła zarazem fachowe (merytorycznie poprawne) i oryginalne (odzwierciedlające osobisty stosunek autora do rozważanej kwestii oraz jego indywidualne preferencje co do formy).
Spółka będzie każdorazowo dokonywać weryfikacji spełnienia przez konkretne opracowanie kryteriów wynikających z prawa autorskiego, oznaczać w sposób indywidualny honoraria należne pracownikom z tytułu przeniesienia praw autorskich do wyselekcjonowanych w ten sposób utworów i utwory te odrębnie archiwizować.

W dniu 9 marca 2005r. spółka wniosła do Ministerstwa Kultury o udzielenie informacji o zakresie stosowania przepisów prawa autorskiego i praw pokrewnych. Przedmiotem wniosku była możliwość traktowania wyników działań pracowników Spółki "X" jako pracy twórczej, a tym samym - rezultatów tej pracy jako utworów w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych /Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 924 z późn. zm./, korzystających z ochrony przewidzianej przez przepisy tejże ustawy.
Spółka otrzymała z Ministerstwa Kultury pismo, z którego przytoczyła w swoim wystąpieniu następujące fragmenty:

• "przedmiotem prawa autorskiego mogą być stanowiące odrębne opracowania fachowe opinie, pod warunkiem spełnienia przez nie ustawowych przesłanek utworu, określonych w art. 1 ust. 1 ustawy (...) o prawie autorskim (...)";
  
• "w przypadku dzieł fachowych, jakimi są twórcze opinie i analizy, w tym podatkowe, o ich indywidualnym, twórczym charakterze w dużym stopniu decyduje właśnie oryginalne ukształtowanie ich formy i sposobu prezentacji poglądów autora. Im zatem autor opinii lub analizy ma większą swobodę w kształtowaniu nie tylko treści, ale także formy swojego dzieła, tym większe prawdopodobieństwo, że tego rodzaju dzieło pracownicze spełniać będzie przesłanki utworu z art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych".
  Ministerstwo Kultury stwierdziło również, że jego wcześniejsze pozytywne wypowiedzi na temat twórczego charakteru fachowych opracowań należy rozpatrywać zawsze w kontekście określonych, konkretnych stanów faktycznych.

Zdaniem Spółki, w przypadku wykonywania pracy twórczej w ramach umowy o pracę, z umowy powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie autorskie z tytułu korzystania przez pracownika z praw autorskich, a jaka dotyczy wynagrodzenia ściśle związanego z wykonywaniem obowiązków pracowniczych (służbowych).
W ocenie Spółki, ze względu na obecność opisanego komponentu twórczego, niektóre rezultaty pracy osób zatrudnionych w Spółce stanowią utwory w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że w przedstawionych powyżej okolicznościach może uznać, że część wynagrodzenia wypłaconego pracownikom stanowi honorarium z tytułu przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych do utworów stanowiących rezultat prac podjętych przez tych pracowników na rzecz Spółki i zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz. U. z 2000r., Nr 14, poz. 176 z późn. zm./ koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płątnika w danym miesiącu skłądki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. Możliwość zwiększenia kosztów uzyskania przychodu, zgodnie z w/w przepisem, uzależniona jest od uzyskania przez twórcę przychodu z tytułu korzystania z praw autorskich, w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych /Dz. U. z 2000r., Nr 80, poz. 904 ze zm./. Według art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze ustalony w jakiejkolwiek postaci niezaleznie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażania.

Utworem jest takie niematerialne dobro prawne, które: po pierwsze - stanowi rezultat "twórczej", a więc oryginalnej i kreatywnej działalności intelektualnej człowieka (twórcy utworu); oraz po drugie - posiada równocześnie znamię indywidualności, a więc charakteryzuje się takimi cechami, które pozwalają je odróżnić od innych, wcześniej powstałych tego typu dóbr niematerialnych.

Jeżeli zatem dzieło powstałe w wyniku zawartych umów (w tym umowy o pracę) spełnia przesłanki utworu w rozumieniu cytowanej wyżej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wówczas Spółka ma prawo zastosować 50% koszty od przychodu, traktowanego jako honorarium autorskie, otrzymanego przez konsultanta zatrudnionego przez Spółkę.

Istotą wystąpienia Spółki jest określenie warunków, których spełnienie pozwoli na zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodu od honorariów z tytułu korzystania przez konsultantów z praw autorskich w rozumieniu w/w ustawy.
W przedmiotowej sprawie konsultanci otrzymywać będą wynagrodzenie, którego składnikiem będzie m. in. powyższe honorarium. Sytuacja taka nakłada na Spółkę obowiązek wyodrębniania i udokumentowania kwot należnych pracownikom za przeniesienie praw autorskich.

Sposób prowadzenia dokumentacji wewnętrznej w tym zakresie oraz jej archiwizowanie, nie należą do oceny organu podatkowego w trbie interpretacji prawa podatkowego na podstawie art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa. Należy jednak podkreślić, że w aspekcie podatkowym, podstawowym celem dokumentowania prac - utworów, chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu, jest właściwa realizacja obowiązków płatnika w zakresie prawidłowego obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy. Dokumentacja ta ma zapewnić wyodrębnienie dzieł chronionych prawem autorskim oraz określenie wypłat należnych wynagrodzeń z tytułu przeniesienia praw autorskich do tych dzieł.

Przedstawione przez Spółkę w wystąpieniu działania, w ocenie Naczelnika tut. Urzędu, pozwalają na wyselekcjonowanie konkretnych opracowań stanowiących utwór w rozumieniu w/w ustawy oraz na oznaczenie honorariów należnych pracownikom z tytułu przeniesienia praw autorskich.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak na wstępie.
Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.