Temat interpretacji

Działając na podstawie art.14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz.60 ze zmianami) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oleśnie

stwierdza

że stanowisko zawarte we wniosku z dnia 31.03.2006 r., uzupełnione pismem z dnia 11.04.2006 r. (data wpływu 11.04.2006 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych i możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z procesem sądowym jest prawidłowe.

W dniu 3 kwietnia 2006 r. do tutejszego Urzędu wpłynęło pismo Pana X z zapytaniem czy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej poniesione wydatki związane z procesem sądowym. Do wniosku podatnik dołączył: fakturę VAT z dnia ... na kwotę 17 048,28 zł. brutto, Fakturę VAT korygującą z dnia ....., Wyrok Sądu Rejonowego w ... z dnia ... sygn. akt .. GC .../05, Wyrok Sądu Okręgowego w ... Wydział ... z dnia .... sygn. akt .. Ga .../05, dowody wpłat z dnia ......2005 r. i .....2005 r. na konto Sądu Rejonowego w ... w łącznej kwocie 1 293,30 złotych oraz dowody wpłat z dnia ..... na rzecz Kancelarii Radców Prawnych w ... w kwocie 3 015,- złotych i z dnia .....2006 r. na rzecz Firmy M. kwoty 690,30 zł.

Jak wynika z treści art. 14a § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz.60 ze zmianami), stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego na pisemne zapytanie podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Składając wniosek, podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.

W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny przedstawiony przez Pana X we wniosku, uzupełniony pismem z dnia 11.04.2006 r. oraz w oparciu o załączone dokumenty przedstawia się następująco.

Pan X prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą i na podstawie zawartej umowy agencyjnej świadczył usługi (sprzedaż aktywacji gsm telefonów komórkowych), za które miał otrzymać stosowne wynagrodzenie. W kwietniu 2005 r. podatnik wystawił fakturę VAT na kwotę 17 048,28 złotych. Ponieważ zleceniodawca nie chciał zapłacić za wykonaną usługę, Pan X skierował sprawę do Sądu i w związku z tym poniósł koszty w wysokości 323,40 i 970,20 złotych. Podatnik wygrał proces w pierwszej instancji, ale Sąd obniżył wysokość należnego wynagrodzenia do wysokości 8 628,60 złotych, w związku z czym podatnik wystawił fakturę korygującą. Następnie zleceniodawca odwołał się od wyroku pierwszej instancji do Sądu Okręgowego, który wyrokiem z dnia .... 2006 r. oddalił powództwo i zasądził na rzecz pozwanego tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego i zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego łączną kwotę 3 705,30 złotych. W następstwie wyroku podatnik po raz kolejny wystawił fakturę korygującą oraz uiścił zasądzone przez Sad wyżej wymienione koszty.

Zdaniem podatnika, poniesione wydatki związane z procesem sądowym mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej, bowiem umowa agencyjna była wykonywana przez niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i od wymienionych wyżej faktur został zapłacony podatek dochodowy i podatek VAT.

Ponieważ ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami) nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzają o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, do kosztów związanych z dochodzeniem swoich należności na drodze sądowej będzie miała zastosowanie ogólna reguła dotycząca kosztów uzyskania przychodów. I tak zgodnie z treścią przepisu art. 22 ust. 1 tej ustawy, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W art. 23 ust. 1 koszty te nie zostały wymienione jako nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie za przychód z działalności gospodarczej, jak wynika to z art. 14 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane. W przypadku niezapłacenia należności przez kontrahenta dochodzi się ich również na drodze sądowej, tak jak było to w przypadku Pana X.

Ustawodawca nie uzależnił również uznania poniesionych wydatków za koszt uzyskania przychodów od ekonomicznej zasadności dochodzenia przez podatnika należności na drodze sądowej czy też rezultatu takiego działania. Niewątpliwie zaś poniesione przez podatnika koszty sądowe związane są z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

W opisanym wyżej stanie faktycznym działania podatnika zmierzały do wyegzekwowania należnej mu kwoty za wykonaną usługę, choć w rezultacie należności tych nie otrzymał, niemniej jednak wydatki poniesione w związku z postępowaniem sądowym stanowią koszt uzyskania przychodów. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w piśmie Ministra Finansów z dnia 23.10.1995 r. nr PO 3/722-459/95 (Biuletyn Skarbowy z 1996 r. nr 4 str.20).

Biorąc powyższe pod uwagę tutejszy organ stwierdza, że stanowisko zawarte w piśmie z dnia 11.04.2006 r. jest prawidłowe.

Pouczenie

Zgodnie z art.14a § 2 Ordynacji podatkowej, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art.14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu . Zażalenie wnosi się za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Oleśnie w terminie 7 dni od daty jego otrzymania.

Zażalenie podlega opłacie skarbowej w wysokości 5,00 zł. Na wniosek i 0,50 zł. Od każdego załącznika.