Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 22.11.2006, sygn. PD-415/47/IW/06, Urząd Skarbowy w Łomży

Temat interpretacji

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w związku z art. 22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 roku, Nr 14 poz. 176 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku Pana ..................... ....................................................................................................................... z dnia 23 sierpnia 2006 roku w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie rozliczania różnic kursowych w związku z zakupem walut obcych w kantorze, za które regulowane są następnie zobowiązania

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łomży stwierdza, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie upoważniają podatnika do rozliczania różnic kursowych w związku z zakupem walut obcych w kantorze, za które regulowane są następnie zobowiązania. Sposób liczenia różnic kursowych został, bowiem określony w art. 22 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który za podstawę przyjmuje transakcje dokonywane za pośrednictwem banków.

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z dnia 23 sierpnia 2006 roku Pan ...................................................................... .............. zwróciła się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sprawie rozliczania różnic kursowych w związku z zakupem walut obcych w kantorze, za które regulowane są następnie zobowiązania.

Strona w piśmie przedstawiła następujący stan faktyczny:

"Dokonuję zakupu za granicą używanych maszyn rolniczych, które po naprawie sprzedaję w Polsce.
W celu regulowania zobowiązań wobec kontrahentów zagranicznych dokonuję zakupu waluty obcej w kantorze respektując ograniczenie wynikające z ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (jednorazowa wartość transakcji nie może przekroczyć równowartości 15000 euro). Zobowiązania reguluję gotówkowo wpłacając walutę do kasy kontrahenta zagranicznego. Zobowiązania z faktury (rachunku) zakupu do podatkowej księgi przychodów i rozchodów wyliczam wg kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.
Różnic kursowych nie rozliczam, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych dotycząca ich rozliczania za podstawę rozliczenia przyjmuje transakcje dokonywane za pośrednictwem banków a nie zawiera uregulowań dotyczących innych instytucji (np. kantorów).
Na marginesie dodam, że powinienem mieć możliwość rozliczania różnic kursowych w przypadku zakupu dewiz, o ile mają one związek z przychodem. To, że przepisy regulujące techniczne sposoby rozliczania różnic kursowych odnoszą się jedynie do przypadków, w których podatnik korzysta z pośrednictwa banku " nie powinno automatycznie oznaczać, że nie jest możliwe podatkowe rozpoznanie różnic kursowych w sytuacji gdy podatnik nie korzysta z usług banku."

Stanowisko podatnika: "Moim zdaniem przepisy podatkowe nie nakazują rozliczania różnic kursowych w sytuacji, gdy walutę do regulowania zobowiązań nabywam w kantorze i zobowiązania reguluję gotówkowo.

Po analizie przedstawionego stanu faktycznego oraz stanowiska Strony w sprawie, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łomży postanawia uznać stanowisko Pana ................... ............................ za prawidłowe, ponieważ: kwestie związane z przeliczaniem kosztów uzyskania przychodów wyrażonych w walutach obcych reguluje przepis art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Według przywołanej regulacji, koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Z treści powołanego przepisu wynika, że w przypadku ponoszenia kosztów w walucie obcej zachodzi konieczność ich przeliczenia wg określonego kursu NBP. Jednocześnie warunkiem wystąpienia różnic kursowych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest inny moment rzeczywistego poniesienia wydatku, a inny - zarachowania kosztu oraz dokonywanie transakcji za pośrednictwem banku.

Tutejszy organ podatkowy wskazuje, że podatkowe różnice kursowe, skutkujące obniżeniem lub podwyższeniem kosztów uzyskania przychodów powstać mogą jedynie w związku ze spłatą zobowiązań przez podatnika, wyrażonych w walucie obcej. Z przepisu art. 22 ust. 1 ustawy podatkowej wynika, bowiem, że:
koszt uzyskania przychodu ustala się tylko w przypadku, gdy zakupiona waluta posłużyła podatnikowi do spłaty jego zobowiązań (mowa bowiem w przepisie o dniu faktycznej zapłaty),
dla obliczenia różnicy przyjmuje się ogłoszony przez bank kurs sprzedaży waluty z dnia, w którym miała miejsce faktyczna zapłata walutą za zobowiązania.

W przypadku ponoszonych wydatków, księgowanych w księdze w dacie ich poniesienia (faktycznego opłacenia wydatku) nie mamy do czynienia z występowaniem różnic kursowych.

W myśl ugruntowanej linii orzecznictwa sądowego prawa i obowiązki podatkowe mogą wynikać jedynie z przepisów ustaw. Nie jest dopuszczalne rozszerzenie ich poprzez interpretację tekstu prawnego. Stanowisko takie prezentowane jest m.in. w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6.03.2002 roku sygn. akt P 7/00 oraz w wyroku NSA z dnia 30.12.1991 roku sygn. akt SA/Po 1562/91. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie upoważniają podatników do rozliczania w podstawie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych różnic kursowych od transakcji zakupu walut obcych w kantorze. Sposób liczenia różnic kursowych został, bowiem określony w przepisie art. 22 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które za podstawę przyjmują transakcje dokonywane za pośrednictwem banków. Do zastosowania przeliczenia w/g kursów obowiązujących w kantorach wymiany walut brak jest podstaw, gdyż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera uregulowań w tym przedmiocie.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego i prawnego Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łomży uznaje stanowisko podatnika za prawidłowe.

Dodatkowo informuję, że:

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Stronę w stanie prawnym obowiązującym w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Interpretacja powyższa przestanie być aktualna, jeżeli przepis prawa obowiązujący w dacie zaistnienia tego zdarzenia zostanie zmieniony lub przestanie obowiązywać.

Interpretacja powyższa nie jest wiążąca dla Strony; wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa).

Na postanowienie niniejsze służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Łomży, w terminie 7 dni od dnia otrzymania niniejszego postanowienia.

Zażalenie na postanowienie organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie - art. 222 ustawy Ordynacja podatkowa. W przypadku wniesienia odwołania należy dołączyć znaki opłaty skarbowej, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 roku o opłacie skarbowej (t.j. Dz. U. z 2004 roku Nr 253, poz. 2532). Wysokość tej opłaty określona jest w "Szczegółowym wykazie przedmiotów opłaty skarbowej, stawek oraz zwolnień" stanowiącym załącznik do tej ustawy.