Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 03.08.2006, sygn. IX-005/214/Z/K/06, Urząd Skarbowy Łódź-Widzew

Temat interpretacji

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź-Widzew uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione w złożonym wniosku z dnia 29.06.2006r.

W dniu 29.06.2006r. złożyliście Państwo wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.Stan faktyczny przedstawiony we wniosku:Pracownikowi została udzielona pożyczka mieszkaniowa z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, która następnie ma zostać umorzona.Uważacie Państwo, iż podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu umorzenia pożyczki winien być pobrany i przekazany na rachunek właściwego urzędu skarbowego w terminie do dnia 20 następującego po miesiąca, w którym nastąpi umorzenie pożyczki i pobór podatku. Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 11 w/w ustawy - przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.Art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi - za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W świetle wyżej przytoczonych przepisów umorzenie pożyczki mieszkaniowej z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych udzielonej pracownikowi powoduje zwolnienie dłużnika w całości lub w części z długu, a pożyczkobiorca otrzymuje świadczenie nieodpłatne lub częściowo odpłatne. Wartość tego świadczenia stanowi przychód ze stosunku pracy, a więc podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 31 w zw. z art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - płatnicy, są obowiązani obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od nich przychody ze stosunku pracy. Kwoty pobranych zaliczek na podatek płatnicy przekazują w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby płatnika, gdy płatnik nie jest osobą fizyczną. W świetle powyższego w przypadku umorzenia pożyczki mieszkaniowej z ZFŚS przychód powstaje po stronie pracownika w momencie jej umorzenia (art. 11 ust. 1 w zw. z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Zakład pracy jako płatnik jest obowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy i przekazania jej na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Należy jednak zauważyć, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje sytuację, w której zaliczenie do dochodu całej kwoty niepieniężnego świadczenia może spowodować, że zaliczka na podatek, byłaby niewspółmiernie wysoka w doniesieniu do uzyskanych przez podatnika, w danym miesiącu, świadczeń pieniężnych.Zgodnie z art. 32 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jak część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego.Zatem postanowiono, jak w sentencji.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.