Decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 18.07.2006, sygn. BI/4117-0048/06, Izba Skarbowa w Gdańsku

Temat interpretacji

Decyzja

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Tczewie z dnia 27 kwietnia 2006r. Nr PDII/415-11a/06 dotyczące udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

• uznając, że zażalenie zasługuje na uwzględnienie zmienia się postanowienie organu pierwszej instancji.

U z a s a d n i e n i e

Pismem z dnia 06 lutego 2006r. (uzupełnionym pismem z dnia 08.03.2006r.) Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych zwrotu kosztów przejazdów w formie biletów miesięcznych wydawanych pracownikom socjalnym oraz zwrotu kosztów przejazdów w formie ryczałtu samochodowego dla pracowników socjalnych wykonujących czynności zawodowe.

Zdaniem Wnioskodawcy zwrot przedmiotowych kosztów jest zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Postanowieniem z dnia 27 kwietnia 2006r. Nr PDII/415-11a/06 Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził w sentencji, że stanowisko Płatnika przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego. W uzasadnieniu postanowienia organ podatkowy stwierdził, że wartość zakupionych przez pracodawcę dla pracowników biletów miesięcznych oraz zwrot kosztów przejazdów w formie ryczałtu samochodowego dla pracowników stanowić będą przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie zgadzając się ze stanowiskiem zawartym w powyższym postanowieniu Płatnik złożył zażalenie, w którym zarzuca błędną interpretację obowiązujących przepisów i wnosi o uchylenie postanowienia w całości i o uwzględnienie stanowiska zawartego we wniosku o interpretację. W uzasadnieniu Płatnik wskazuje, że obowiązek zwrotu przedmiotowych kosztów wynika z art. 121 ust. 3c ustawy o pomocy społecznej. Zwrot ten nie powoduje po stronie pracownika przyrostu masy majątkowej niezależnie od tego, czy będą to środki komunikacji miejskiej, czy też prywatny środek transportu. Zawarte w postanowieniu stwierdzenie, iż bilety miesięczne mogą służyć pracownikom również do celów prywatnych - w ocenie Płatnika - jest zbyt daleko idące, bowiem istnieje faktyczna możliwość pozbawienia pracownika możliwości korzystania z biletów do celów prywatnych poprzez ich wydanie tylko na czas wykonywania pracy. Podobnie rzecz ma się z ryczałtem samochodowym, którego rozliczenie następuje w oparciu o rzetelną ewidencję przejazdów. W świetle powyższego - zdaniem Płatnika - nie znajduje zastosowania art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zwrot poniesionych kosztów nie jest przychodem. Nawet jeśli przyjąć, że zwrot przedmiotowych kosztów stanowi przychód, to niezrozumiały jest brak zwolnienia tych kosztów na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b i pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Płatnika, stwierdzenie Naczelnika Urzędu Skarbowego, że pracodawca nie ma obowiązku zwrotu przedmiotowych kosztów - jest nieprawdziwe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po rozpatrzeniu zażalenia stwierdza, co następuje:

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art.. 21, 52, 52a i 52c ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że co do zasady świadczenia m.in. ponoszone w ramach stosunku pracy przez pracodawcę na rzecz pracownika podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Jednakże ustawodawca przewidział w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnienia od podatku niektórych świadczeń otrzymywanych przez pracowników.

I tak stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy z dnia 26.07.1991 r. wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw - do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika; przepis art. 23 ust. 7 stosuje się odpowiednio.

Z kolei zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy z dnia 26.07.1991r. wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów dojazdu pracownika do zakładu pracy, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy wynika wprost z przepisów innych ustaw.

Z powyższego wynika, że kwota zwrotu kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania własnych pojazdów samochodowych dla potrzeb zakładu pracy w jazdach lokalnych, jak również kwota zwrotu kosztów poniesionych przez pracownika na dojazd do miejsca świadczenia pracy są wolne od podatku tylko wówczas, gdy obowiązek ponoszenia tych kosztów lub możliwość przyznania ich zwrotu wynika z przepisów innych ustaw.

W przypadku pracowników socjalnych taką ustawą jest ustawa z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2004 r. Nr 64, poz. 593 ze zm.). W myśl art. 121 ust. 3c tej ustawy pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, przysługuje zwrot kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsca wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy.

Zatem mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że zwrot kosztów przejazdów w formie ryczałtu samochodowego dla pracowników socjalnych z tytułu używania przez nich własnych pojazdów samochodowych do wykonywania czynności zawodowych jest zwolniony z podatku dochodowego stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z kolei zwrot kosztów przejazdów w formie biletów miesięcznych wydawanych pracownikom socjalnym na dojazd do miejsca świadczenia pracy zgodnie z zakresem obowiązków - jest wolny od podatku dochodowego stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy z dnia 26.07.1991r.

W świetle powyższego w tym stanie faktycznym i prawnym postanawia się jak w sentencji.