Decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 03.08.2006, sygn. PFI-41180/INT/4/TE/06, Izba Skarbowa w Opolu

Temat interpretacji

DECYZJA

Na podstawie art. 14b§5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. nr 8 poz.60 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu zmienia z urzędu postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu z dnia 14 stycznia 2006r. nr PD-II/415-49-3/05/06 w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z bieżącym utrzymaniem i remontem lokalu użytkowanego na podstawie umowy użyczenia, w części dotyczącej opłat za telefon stacjonarny, gdyż zostało wydane z rażącym naruszeniem prawa.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 26 października 2005r., uzupełnionym pismem z dnia 29 listopada 2005r. zwrócił się Pan do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie. Zapytanie zawarte w ww. pismach dotyczyło możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z eksploatacją części budynku mieszkalnego położonego w.......... - w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w formie Kancelarii Adwokackiej. We wniosku wskazano, iż z przedmiotowego lokalu korzysta Pan na podstawie umowy użyczenia zawartej w dniu 20 października 2005r., zgodnie z którą użyczający oddali do bezpłatnego używania pomieszczenia o łącznej powierzchni około 100m2. Z uwagi na fakt, iż przedmiot użyczenia stanowi około 50% powierzchni użytkowej całego budynku, na mocy zawartej umowy Kancelaria jest zobowiązana do ponoszenia frac12; kosztów zawiązanych z eksploatacją budynku, w szczególności opłat za energię elektryczną, wodę, gaz, wywóz śmieci oraz za telefon stacjonarny - do momentu uzyskania odrębnego numeru telefonu. Ponadto umówiono się, że będzie Pan również ponosił wszelkie koszty wynikające z normalnego zużywania się przedmiotu użyczenia w czasie trwania umowy oraz wszystkie koszty związane z remontem lub przebudową zajmowanych pomieszczeń.
Zdaniem wnioskodawcy opisane wyżej wydatki podlegają zaliczeniu w frac12; wartości do kosztów uzyskania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie dowodów dokumentujących ich poniesienie, tj. dowodów wewnętrznych wystawionych przez Kancelarię i podpisanych przez jednego z użyczających z załącznikiem w postaci faktury, rachunku lub dowodu wpłaty. Wskazano również, iż mimo nieodpłatnego charakteru umowy użyczenia nie ma Pan obowiązku wykazywania przychodu z tego tytułu, gdyż również po stronie użyczających nie dochodzi do powstania przychodu.

Postanowieniem z dnia 4 stycznia 2006r. nr PD-II/415-49-3/05/06 Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu uznał za prawidłowe stanowisko przedstawione przez wnioskodawcę.

Dokonując weryfikacji ww. postanowienia organu podatkowego I instancji Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu stwierdził, iż w części potwierdzającej możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych w związku z realizacją opłat za telefon stacjonarny - proporcjonalnie do powierzchni z jakiej korzysta z przedmiotowego budynku w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, tj. w 50% zostało wydane z rażącym naruszeniem art.22 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W pozostałym zakresie stanowisko organu I instancji należy uznać za prawidłowe i zgodne z mającymi zastosowanie w tym przedmiocie przepisami prawa podatkowego.

Stosownie do art.14a§5 pkt2 Ordynacji podatkowej organ odwoławczy w drodze decyzji zmienia albo uchyla postanowienie organu I instancji w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego z urzędu, jeżeli postanowienie rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także jeżeli niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów.
Przepisy Ordynacji podatkowej nie zawierają definicji legalnej pojęcia rażącego naruszenia prawa. Zgodnie z wykładnią przyjętą w dotychczasowym orzecznictwie sądowym z rażącym naruszeniem prawa mamy do czynienia wówczas, gdy treść rozstrzygnięcia pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu prawa i gdy charakter takiego naruszenia powoduje, że owo rozstrzygnięcie nie może pozostawać w obrocie prawnym jako akt wydany przez organ praworządnego państwa.

Zgodnie z treścią art.22 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.23. Jak z powyższego wynika, dany wydatek podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów o ile spełnia warunki określone w tym przepisie, wśród których należy wskazać: związek przyczynowy z przychodem, fakt poniesienia, celowość wydatku oraz brak wyraźnego wyłączenia na podstawie art.23 ustawy. Mając na względzie, iż - zgodnie z przyjętą w podatku dochodowym od osób fizycznych techniką samoobliczenia - podatnik samodzielnie dokonuje kwalifikacji poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodu, spoczywa na nim ciężar dowodu zarówno co do poniesienia danego kosztu jak i co do poniesienia go w celu uzyskania przychodu. Konieczne jest zatem odpowiednie udokumentowanie danego wydatku oraz ujęcie jego wartości w prowadzonej dla celów podatkowych ewidencji.

Stosownie do art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz.U. nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu przez czas oznaczony lub nie oznaczony na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Natomiast art. 713 w/w ustawy stanowi, iż biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy używanej, tj. koszty pozwalające zachować rzecz w stanie niepogorszonym, związane z jej bieżącą eksploatacją oraz koszty drobnych napraw i remontów. Strony umowy użyczenia mogą zatem nałożyć na użytkującego obowiązek regulowania określonych należności takich jak opłaty za energię elektryczną, wywóz nieczystości, zużycie wody, itp., a także podejmowania na jego koszt czynności niezbędnych do utrzymania prawidłowego stanu technicznego używanej rzeczy.

W świetle cyt. przepisów należy stwierdzić, iż wydatki związane z eksploatacją lokalu, o których mowa we wniosku podatnika w tej części, w której przypadają na prowadzoną działalność gospodarczą podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku z dnia 26 października 2005r., prowadzi Pan indywidualnie działalność gospodarczą pod nazwą Kancelaria Adwokacka, dokumentując przebieg operacji gospodarczych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Szczegółowe zasady prowadzenia w/w ewidencji zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. nr 152, poz.1475 ze zm.). Przepisy te określają między innymi jakie dokumenty stanowią podstawę ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych. Stosownie do §12 ust.3 pkt1 tego aktu podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są między innymi faktury VAT. Ponadto, na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dowody wewnętrzne, tj. dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków, określające: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku). Zgodnie z pkt 4 ust.2 ww. §14 rozporządzenia w/w dowody mogą dotyczyć wyłącznie wydatków związanych z opłatami za czynsz, energie elektryczną, telefon, wodę, gaz, i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą. Podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele.

Odnosząc się do kwestii prawidłowego udokumentowania kosztów związanych z opłatami za rozmowy telefoniczne należy stwierdzić, iż podstawą sporządzenia dowodu wewnętrznego dokumentującego wysokość tych wydatków będzie dokument obejmujący całość opłat za rozmowy wraz z informacją, które rozmowy w rzeczywistości miały związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jest to możliwe do ustalenia w oparciu o uzyskany od operatora sieci wydruk połączeń telefonicznych, tzw. biling. W tym przypadku uznanie przez organ podatkowy I instancji za prawidłowe zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów opłat za telefon stacjonarny, z którego realizowane są również połączenia związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w wysokości proporcjonalnej do powierzchni części nieruchomości zajmowanej przez Kancelarię stanowi rażące naruszenie prawa, co skutkuje koniecznością wyeliminowania z obrotu prawnego przedmiotowego postanowienia.

Co do kwestii wydatków ponoszonych przez Pana w związku z koniecznością przeprowadzenia remontu użyczonego lokalu, udokumentowanych wystawionymi na Kancelarię fakturami VAT należy wskazać, iż wydatki te podlegają zaliczeniu w poczet kosztów uzyskania przychodów w zakresie w jakim służą utrzymaniu zajmowanego lokalu w stanie niepogorszonym.

Odnosząc się do kwestii pozostałych opłat związanych z bieżącą eksploatacją budynku należy wskazać, iż zgodnie z zawartą umową użyczenia z dnia 20 października 2005r. jest Pan zobowiązany do pokrywania w/w kosztów utrzymania budynku proporcjonalnie do wartości zajmowanej przez Kancelarię powierzchni, tj. w 50%.

W przedstawionym stanie faktycznym i prawnym należało orzec jak w sentencji.

Jednocześnie tut. organ informuje, iż niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego w zapytaniu i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej wydania.

Od decyzji przysługuje prawo wniesienia odwołania do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, ul. Ozimska 19, 45-057 Opole, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji.