Temat interpretacji
POSTANOWIENIENaczelnik Pierwszego Skarbowego w Białymstoku działając na podstawie art.14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005 r Dz. U. Nr 8, poz.60 ze zm.) , po rozpatrzeniu wniosku z dnia 06.04.2006 r. stwierdza, iż środek transportu, używany przed wprowadzeniem go do ewidencji środków trwałych do celów prywatnych, nie może być uznany za środek trwały używany i w związku z tym nie można ustalić dla niego indywidualnej stawki amortyzacyjnej.
Pismem z dnia 06.04.2006 r. ( data wpływu 07.04.2006 r .) zwróciła się Pani z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego, przedstawiając następujący stan faktyczny :Posiada Pani prywatny samochód osobowy zakupiony w 1998 roku w salonie jako nowy. Prowadzi Pani działalność gospodarczą , ale przedmiotowy samochód nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych. W 2005 roku wprowadziła Pani samochód do ewidencji środków trwałych z majątku prywatnego i do jego amortyzacji zastosowała indywidualną stawkę amortyzacyjną 40 % rocznie, traktując ten samochód jako używany .Sformułowała Pani własne stanowisko w sprawie stwierdzając, iż : stosownie do postanowień art.22 j ust.1 pkt.2 i ust.2 pkt.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną dla używanychśrodków transportu, w tym samochodów osobowych, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez 6 miesięcy. W Pani przypadku samochód był użytkowany przez okres ponad 7 lat, dlatego jest to samochód używany i w związku z tym może być zastosowana indywidualna stawka amortyzacyjna . W związku z powyższym zwraca się Pani z pytaniem : czy w takiej sytuacji na podstawie art.22 j ust.1 pkt.2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną ?
Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony przez wnioskodawcę i stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia tego zdarzenia , postanawia udzielić następującej interpretacji ,co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.Zgodnie z art.22 h ust.2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych ( tekst jednolity Dz. U . z 2000 r. Nr 14 , póz. 176 ze zm.) podatnicy, z zastrzeżeniem art.22 l i 22 ł , dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art.22 i - 22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania środka trwałego. Co do zasady odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych ( art.22 i cyt. ustawy ). Jednakże w art.22 j ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca przewidział odstępstwo od tej zasady. Zgodnie z tym przepisem podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych , po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika . W myśl art.22j ust.2 pkt 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych środki transportu , w tym samochody osobowe uznaje się się za używane -jeżeli podatnik udowodni , że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy. Okres amortyzacji dla tych środków nie może być krótszy niż 30 miesięcy ( art.22 j ust.1 pkt 2 w/w ustawy ). Decydujące znaczenie w kwestii uznania towaru za używany ma zatem jego wykorzystywanie (rzeczywiste używanie ) przez 6 miesięcy jeszcze przed nabyciem.Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że nabyła Pani nowy samochód osobowy i przez 7 lat użytkowała go do celów prywatnych. W takiej sytuacji taki środek transportu, zakupiony jako nowy, ale używany przed wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych do celów prywatnych, nie może być uznany za środek trwały używany w rozumieniu przepisów art.22 j ust.2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym nie można ustalić dla niego indywidualnej stawki amortyzacyjnej.Zatem Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku uznaje Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 06.04.2006 r. za nieprawidłowe.
Zgodnie z art.14b § 1 Ordynacji podatkowej .interpretacja niniejsza nie jest wiążąca dla wnioskodawcy .Wydana interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli właściwych dla wnioskodawcy - art.14b § 2 w/w ustawy .Interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego jest wiążąca do czasu zmiany przepisów prawa ,które były przedmiotem interpretacji.Na postanowienie Stronie przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku ,za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego , w terminie 7 dni od daty otrzymania niniejszego postanowienia .Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu .określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające tożądanie ( art.222 w związku z art.239 Ordynacji podatkowej).