Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wieliczce, działając na podstawie art. 14a par. 1 oraz par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (tekst jednolity z 2005 r. Dz. U. Nr 8 poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 16.05.2006 r. w sprawie interpretacji prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, uznaje stanowisko wyrażone we wniosku, w stosunku do pytania nr 2 i 3 za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Stan faktyczny:
Pan J. jest dealerem firmy samochodowej ....Nabył on od firmy ... Sp. z.o.o. środek trwały - sygnalizację, według określonego wzoru obowiązującego wszystkich dealerów ....Sygnalizacja ta została zakwalifikowana do 2 grupy środków trwałych ze stawką amortyzacyjną 4,5% rocznie.
Podatnik uważa obecnie, że ta kwalifikacja jest błędna i powinna zostać zmieniona na grupę 8 - ze stawką amortyzacyjną 20% rocznie.
Pytanie podatnika:
- czy podatnik ma obowiązek zmiany grupy kwalifikacyjnej środków trwałych i stawki amortyzacyjnej od początku roku podatkowego następującego po roku, w którym stwierdzono błąd w zakwalifikowaniu?
- czy podatnik ma prawo dokonać korekty odpisów za lata wcześniejsze?
Stanowisko podatnika:
Podatnik uważa, że nie powinien kontynuować amortyzacji według stawki zaniżonej.
Po stwierdzeniu powyższego błędu, ma obowiązek dokonywania odpisu według prawidłowej stawki od nowego roku podatkowego, natomiast korekta odpisów za lata poprzednie nie jest właściwa.

Podatnik uważa, że nie powinien kontynuować amortyzacji według stawki zaniżonej.Po stwierdzeniu powyższego błędu, ma obowiązek dokonywania odpisu według prawidłowej stawki od nowego roku podatkowego, natomiast korekta odpisów za lata poprzednie nie jest właściwa.

OCENA STANOWISKA PYTAJĄCEGO:
Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2000 r., Dz. U. nr 14 poz. 176 ze zm.) kosztem uzyskania przychodów są odpisyz tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.
Art. 22h stanowi, iż odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i - 22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Na podstawie art. 22i ust. 1, 2 i 4 odpisów amortyzacyjnych od środków trwanych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.
Podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać:
1) dla budynków i budowli używanych w warunkach:
a) pogorszonych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,2
b) złych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,4
2) dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej - przy zastosowaniu w tym okresie współczynników nie wyższych niż 1,4,
3) dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) wydanej na podstawie odrębnych przepisów, zwanej dalej "Klasyfikacją", poddanych szybkiemu postępowi technicznemu - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0.
Podatnicy mogą podwyższać stawki dla środków trwałych wymienionych w ust. 2 pkt 3 bądź rezygnować z ich stosowania począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.
Na podstawie art. 22i ust. 5 i 6 ustawy:
a) podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego,
b) w przypadku podwyższenia stawek amortyzacyjnych, podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych przy zastosowaniu współczynników określonych w ust. 2, należy dla poszczególnych środków trwałych stosować jeden wybrany współczynnik, przez który mnoży się stawkę amortyzacyjną właściwą dla danego środka trwałego, przyjętą z Wykazu stawek amortyzacyjnych.
W związku z art. 22n ust. 1 podatnicy prowadzący, zgodnie z przepisami o rachunkowości, księgi rachunkowe są obowiązani do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22a - 22m.
Na podstawie art. 22n ust. 4 zapisów dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnychi prawnych dokonuje się w ewidencji najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowaw art. 22h ust. 1 pkt 4.
Na podstawie art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (tekst jednolityz 2005 r. Dz. U. Nr 8 poz. 60 ze zm.) jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.
W związku z art. 81 § 2 skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.
Na podstawie art. 81b § 1 uprawnienie do skorygowania deklaracji:
1) ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej - w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą;
2) przysługuje nadal po zakończeniu:
a) kontroli podatkowej,
b) postępowania podatkowego - w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego.
Zgodnie z art. 81b § 2 i 3 korekta złożona w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1, nie wywołuje skutków prawnych. Przepisu § 1 pkt 21 lit. a nie stosuje się w zakresie podatku VAT.
W przedstawionym stanie faktycznym podatnik zamierza zmienić grupę kwalifikacyjną środka trwałego, gdyż uważa że w momencie wprowadzenia do ewidencji środków trwałych została przyjęta błędnie.
W sprawie interpretacji prawidłowości zakwalifikowania w/w środka tut. urząd odmówił wszczęcia postępowania gdyż w przypadku wątpliwości co do grupy kwalifikacyjnej środka trwałego organem właściwym jest urząd statystyczny.
W przypadku nieprawidłowego zakwalifikowania środka trwałego należy swój błąd naprawić. Zmiana przyjętej stawki amortyzacyjnej może się odbyć wyłącznie zgodnie z art. 22i ust. 5 i 6 ustawy - to jest od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego.
Brak jest możliwości zmiany przyjętej stawki amortyzacyjnej za poprzednie lata podatkowe. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje możliwość obniżenia stawek amortyzacyjnych podanych w wykazie toteż ewentualne zaniżenie tej stawki za lata poprzednie jest zgodne z ustawą.
Korygowanie deklaracji i zeznań podatkowych dotyczy sytuacji, w której wykryty błąd powoduje, że złożone uprzednio deklaracje były nieprawidłowe.W opisanej sytuacji, nawet zaniżenie stawki amortyzacyjnej, jest działaniem zgodnym z ustawąa koszty uzyskania przychodów z tytułu odpisów amortyzacyjnych są wykazane w wysokości prawidłowej.
W związku z powyższym art. 81 ordynacji podatkowej nie ma w tym przypadku zastosowania.
Reasumując powyższe orzeczono jak na wstępie.Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w art. 14b § 5 w/w ustawy.

Na niniejsze postanowienie służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem tut. organu w terminie 7 dni od daty otrzymania.