Temat interpretacji

Dyrektor Izby Skarbowej w Olsztynie, działając na podstawie art. 14b § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.), dokonuje zmiany informacji udzielonej przez Naczelnika Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Skarbowego w Olsztynie pismem z dnia 27 lutego 2004 r., znak: US.PD/423-11/JG/04 w sprawie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodów otrzymanych w 2003 r. przez osobę wykonującą obowiązki prokurenta.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę wynika, że na mocy uchwały nr 7/2000, z dnia 29 czerwca 2000 r. udzielono panu Bogdanowi J. prokury, która swym zakresem upoważniła go do dokonywania wszystkich czynności sądowych i pozasądowych, jakie związane są z prowadzeniem Spółki jak również do czynności związanych ze zbyciem przedsiębiorstwa, wydzierżawiania i ustanawiania prawa użytkowania oraz do zbywania i obciążania nieruchomości. Wysokość ryczałtu przysługującego prokurentowi określiła kolejna uchwała podjęta przez Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie. Osoba wykonująca obowiązki prokurenta była jednocześnie pracownikiem Spółki zatrudnionym na podstawie umowy o pracę.

Zdaniem Spółki wynagrodzenie za prokurę w 2003 r. stanowiło przychody z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2003 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się między innymi: przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Zakres podmiotowy, określony w punkcie siódmym wyżej cytowanego artykułu, jest ograniczony tylko do członków organów zarządzających i stanowiących osób prawnych. Natomiast prokura, jak stanowi art. 109 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz. U. 64 Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), jest pełnomocnictwem udzielonym przez przedsiębiorcę podlegającego obowiązkowi wpisu do rejestru przedsiębiorców, które obejmuje umocowanie do czynności sądowych i pozasądowych, jakie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa. W świetle powyższego artykułu udzielone pełnomocnictwo jest umocowaniem wyłącznie do dokonywania czynności prawnych w imieniu i na rzecz osoby dającej umocowanie. Nie jest to zatem powołanie do organów spółki. Przepisy o prokurze wyłączają również możliwość ustanowienia tej samej osoby członkiem zarządu spółki i jej prokurentem.

W świetle powyższego otrzymywane przez prokurenta przychody nie mieszczą się w pojęciu przychodów określonych w art. 13 pkt 7 ustawy.

W oparciu o przedstawiony stan faktyczny nie można jednoznacznie określić do jakiego źródła przychodów należy zaliczyć wynagrodzenie otrzymywane z tytułu pełnienia prokury. Przedmiotowe świadczenie może być zakwalifikowane do przychodów ze stosunku pracy, o ile umowa o pracę swoim zakresem obejmowała również czynności związane z prokurą i otrzymywane z tego tytułu wynagrodzenie. W przypadku braku stosownych uregulowań w umowie o pracę, należy przyjąć, że czynności prokurenta były wykonywane w ramach umowy zlecenia zgodnie z art. 13 pkt 8 ustawy.

Zasady obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy od przychodów uzyskiwanych ze stosunku pracy określa art. 32 ustawy. Podstawą obliczenia zaliczek jest dochód pracownika, a więc przychód pomniejszony o koszty uzyskania przychodu (w 2003 r. w kwocie 99,96 zł.) oraz o kwoty składek na ubezpieczenie społeczne tj. emerytalne, rentowe i chorobowe, potrąconych przez zakład pracy ze środków ubezpieczonego. Tak obliczony dochód stanowi podstawę opodatkowania według skali określonej w art. 27 ustawy. Obliczoną zaliczkę zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, pobranej przez zakład pracy (7,75% podstawy wymiaru tej składki).

Natomiast przychody, których źródłem jest umowa zlecenia, opodatkowane są na podstawie zasad zawartych w art. 41 tejże ustawy. Stosownie do treści ww. przepisu zaliczka na podatek dochodowy (w 2003 r.) wynosiła 20% należności pomniejszonej o koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9, a także o składki na ubezpieczenie społeczne (emerytalne, rentowe i chorobowe), o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), potrącone w danym miesiącu przez płatnika. Zaliczkę zmniejsza się następnie o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne pobraną przez płatnika, nie przekraczającej jednak 7,75% podstawy jej naliczenia.