Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 05.03.2004, sygn. PDII/415-13/2004, Urząd Skarbowy w Wałbrzychu

Temat interpretacji

Z przedstawionego we wniosku Strony stanu faktycznego wynika, że posiada ona orzeczenie uznające inwalidztwo I grupy i do dnia 13.08.2003 r. (tj. dnia sprzedaży) była właścicielem samochodu osobowego.

Zgodnie z postanowieniami art. 26 ust. 1 pkt 6 oraz ust. 7a pkt 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3 i art. 28-30, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1 i 2 oraz ust. 4-6 i 8-12 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne, ponoszonych przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne do lat 16, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym 2003 - kwoty 2.280 zł.

Zgodnie z art. 26 ust. 7c powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawą do odliczania wydatków na cele rehabilitacyjne jest posiadanie dowodu poniesienia tych wydatków, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14.

Jeżeli więc, będąc właścicielem samochodu osobowego korzystał Pan z zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych, to może Pan skorzystać z ww. odliczenia od dochodu.

W przypadku jednak, używania samochodu osobowego tylko do potrzeb związanych z przemieszczaniem się, jak to wynika z wniosku, nie przysługuje Panu prawo skorzystania z przedmiotowej ulgi na cele rehabilitacyjne.