Decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 05.05.2005, sygn. 1401/Fb/005-58/ZL/05, Izba Skarbowa w Warszawie

Temat interpretacji

DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r - Ordynacjapodatkowa (jednolity tekst Dz.U. z 2005r Nr 8, póz. 60), Dyrektor Izby Skarbowej wWarszawie

orzeka:

- zmienić z urzędu postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu SkarbowegoWarszawa - Śródmieście z dnia 10 marca 2005r Nr US-36/1CF/413/IP-4/05/IWwydane w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobuzastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Spółki.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 5 stycznia 2005r Spółka wystąpiła z wnioskiem o udzieleniepisemnej interpretacji prawa podatkowego, czy wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnienie od podatku obejmuje również wydatki na rzecz pracowników z tytułu używania samochodów pracowników przy odbywaniu podróży służbowych do wysokości limitu ceny za 1 km przebiegu, określonej w przepisach.

Zdaniem Spółki wykorzystanie samochodu stanowiącego własnośćpracownika do odbycia podróży służbowej jest wolne od podatku w wysokości wynikającej z ilości przejechanych kilometrów przemnożonej przez stawkę za 1 km określonych w przepisach państwowych.

Powołanym w sentencji postanowieniem Naczelnik Drugiego UrzęduSkarbowego Warszawa-Śródmieście uznał stanowisko Spółki za niezgodne z przepisami prawa podatkowego obowiązującymi w dacie wydania przedmiotowego postanowienia. W uzasadnieniu Naczelnik tego Urzędu Skarbowego stwierdził, żezwrot przez zakład pracy części poniesionych kosztów na wykorzystanie samochodu stanowiącego własność pracownika do odbycia podróży służbowej nie stanowi ekwiwalentu za używany przez pracownika własny samochód dla potrzeb pracodawcy, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym zwrócone pracownikowi wydatki na wykorzystanie samochodu stanowiącego jego własność podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście Spółka nie złożyła zażalenia, zatem stało się ono ostateczne.

Dyrektor Izby Skarbowej po zapoznaniu się z pytaniem Spółki oraz zpostanowieniem interpretacyjnym stwierdził, że powołane w sentencji postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście rażąco narusza prawo w ten sposób, że jego treść pozostaje w wyraźnej sprzeczności z treścią przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązujących w dniu wydania postanowienia.Bowiem pytanie Spółki dotyczy zwolnienia z opodatkowania zwróconychpracownikowi wydatków z tytułu używania w podróży służbowej samochodustanowiącego własność pracownika - do wysokości kwoty wynikającej z ilościprzejechanych kilometrów przemnożonej przez stawkę za 1 km przebiegu określoną w odrębnych przepisach.

Wprawdzie interpretacja Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa- Śródmieście, że do kwot zwróconych pracownikowi za używanie w podróży służbowej własnego samochodu, nie ma zastosowania przepis art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 26 lipca 1881 r o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r Nr 14, póz. 176 z późn.zm.), zwalniający z opodatkowania ekwiwalenty pieniężne za używane przez pracowników przy wykonywaniu pracy narzędzia, materiały i sprzęt stanowiące ich własność - zgodna jest z przepisami prawa podatkowego. Jednakże interpretacja, że wydatki zwrócone pracownikowi z tytułu używania w podróży służbowej własnego samochodu, w wysokości podanej w wystąpieniu Spółki, podlegają opodatkowaniu rażąco narusza przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lita/ wyżej powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na podstawie tego przepisu wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13 tego artykułu.

Obowiązujące - w dniu wydania przedmiotowego postanowienia - przepisy regulujące należności przysługujące pracownikowi z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju są zawarte w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r (Dz.U. Nr 236, póz. 1990 i Dz.U. z 2004r Nr 271, póz. 2686).Natomiast należności przysługujące pracownikowi z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju są uregulowane w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r (Dz.U. Nr 236, póz. 1991, z 2003r Nr 199, póz. 1951 iż 2004r Nr 271, póz. 2687).

Przepisy powołanych rozporządzeń, odpowiednio § 5 ust. 3 i § 8 ust, 3 i 4, stanowią, że na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży służbowej samochodem osobowym nie będącym własnością pracodawcy. W takim przypadku pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w tych przepisach.

Zatem jeżeli, na wniosek pracownika Spółka wyraziła zgodę, na odbycie przez pracownika podróży służbowej jego samochodem osobowym, zwrócone koszty przejazdu - do wysokości określonej w wyżej cytowanych rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej - są wolne od podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a/ ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.