Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216, art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60 z 2005 r. z późn. zm.) Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie uznaje stanowisko przedstawione we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego za prawidłowe.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 03.06.2005 r. (data wpływu 06.06.2005 r.) zwróciła się Pani do tut. organu o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w którym przedstawiła Pani następujący stan faktyczny:

W m-cu wrześniu 2004 r. został skradziony Pani samochód marki Toyota, który widniał w ewidencji środków trwałych, był objęty dobrowolnym ubezpieczeniem AC a kradzież została zgłoszona na Policji.

Biuro rachunkowe, które dokonywało rozliczeń Pani firmy nie zaksięgowało w 2004 r. straty powstałej w środkach trwałych w części nie pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych w koszty uzyskania przychodu.

W kwietniu br. otrzymała Pani odszkodowanie za skradziony samochód, które obecnie obsługujące Pani firmę biuro rachunkowe, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaksięgowało w przychody, twierdząc jednocześnie, że zgodnie z art. 22 ust. 1 i ust. 4 tejże ustawy nie może zaksięgować w koszty bieżącego roku poniesionych w roku 2004 strat spowodowanych kradzieżą środka trwałego oraz, że moment otrzymania odszkodowania nie ma wpływu na moment zaksięgowania strat w środkach trwałych w części nie pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych w koszty uzyskania przychodu.

W związku z tym zwróciła się Pani do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie z pytaniem, w którym miesiącu winna być zaksięgowana w koszty strata powstała w środkach trwałych w części nie pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych spowodowana kradzieżą samochodu, formułując własne stanowisko w sprawie, iż strata ta winna być zaksięgowana w koszty w miesiącu kradzieży samochodu tj. we wrześniu 2004 r.

Zgodnie z art. 14 a § 1 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości miejscowej naczelnik urzędu skarbowego, na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa, albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W związku z powyższym udzielam interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego następująco:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14, poz. 176 z 2000 r. z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 8 cyt. ustawy o podatku dochodowym kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tyt. zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywane zgodnie z art. 22a - 22o z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22h ust.1 w/w ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór, przy czym suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 23 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jak wynika natomiast z treści art. 23 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych straty w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych stanowią koszt uzyskania przychodu wyłącznie w części nie pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych. W przypadku gdy straty dotyczą środka trwałego jakim jest samochód, w myśl art. 23 ust. 1 pkt 48 cyt. ustawy, możliwość obciążenia kosztów działalności stratą powstałą w wyniku jego utraty lub likwidacji oraz koszty jego remontów powypadkowych jest ograniczona do sytuacji, gdy pojazd był objęty ubezpieczeniem dobrowolnym.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego i prawnego, strata w środkach trwałych powstała w wyniku kradzieży samochodu objętego ubezpieczeniem dobrowolnym stanowi koszt uzyskania przychodu w części nie pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych i podlega zaksięgowaniu w miesiącu jej poniesienia.

W/w interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czsu jej zmiany lub uchylenia.

Zgodnie z art. 14a § 4, w związku z art. 236 Ordynacji podatkowej na niniejsze postanowienie służy stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.