Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu, działając na podstawie art. 216 i art. 14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 Nr 8 poz.60 ze zm.) po rozpatrzeniu Pani wniosku z dnia 11 października 2005r., który został złożony w tutejszym urzędzie w dniu 12 października 2005r. w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie zaliczania w poczet kosztów, wydatków podróży służbowych i diet związanych z wykonywaną działalnością, stwierdza, że stanowisko zawarte we wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Działając, zgodnie z przepisem art. 14a §1 ww. Ordynacji podatkowej, stosownie do swojej właściwości, m.in., naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Natomiast, zgodnie z §2 tegoż art. 14a, składając wniosek podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.

Z dokumentów będących w posiadaniu tut. organu podatkowego wynika, iż Pani działalność gospodarcza polega na sprzedaży okien i drzwi oraz działalności agentów zajmujących się sprzedażą towarów różnego rodzaju, a zdarzenia gospodarcze są przez Panią ewidencjonowane w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Zdaniem Pani, diety związane z wyjazdami służbowymi, należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, bowiem są to wydatki związane z własnym wyjazdem służbowym osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art.23 ust 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze zaistniały stan faktyczny i prawny stwierdza się, iż powyższe stanowisko jest nieprawidłowe.

Bowiem zgodnie z przepisem art.23 ust.1 pkt 52 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 Nr 14 poz.176 ze zm.) za koszt uzyskania przychodu nie uważa się wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Tymi odrębnymi przepisami są:
1. Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002 roku w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz.U. Nr 236, poz.1990 ze zm.)
2. Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002 roku w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami (Dz.U. Nr 236, poz.1991 ze zm.)

Za podróż służbową uważa się, zgodnie z art.77 5 §1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 roku Kodeks Pracy (Dz. U. Nr 21 poz.94 z 1998r. ze zm.), wykonywanie na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy pracownika.

W związku z powyższym, ważne jest dokładne określenie miejsca wykonywania pracy dla stwierdzenia faktu nabycia przez pracownika uprawnień do świadczeń przysługujących z tytułu podróży służbowych. Podobny wymóg dotyczy również osoby prowadzącej działalność gospodarczą. Zagadnienia dotyczące podróży służbowej oraz uprawnień pracowników i osoby prowadzącej działalność gospodarczą do otrzymania świadczeń z tego tytułu, zostały uregulowane w cyt. powyżej przepisach prawa pracy, zaś interpretacja tych przepisów należy do właściwości Ministerstwa Gospodarki i Pracy.

Naczelnik Urzędu Skarbowego, zgodnie z brzmieniem art. 14a Ordynacji podatkowej nie posiada uprawnień do interpretacji przepisów prawa pracy, stąd też brak jest podstaw do rozstrzygnięcia, czy w przedstawionym stanie faktycznym, osoba prowadząca działalność gospodarczą odbywa podróż służbową. Jak wyjaśnia Pani we wniosku, działalność którą się Pani zajmuje polega na wyjazdach poza siedzibę firmy w celach pozyskiwania kontrahentów, dostarczania towarów, przedstawiania oferty handlowej. Katalog wymienionych czynności mieści się w zakresie prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej. Stąd też stałe wykonywanie tych zadań w różnych miejscowościach stanowi istotę prowadzonej działalności gospodarczej i nie może być utożsamiane z podróżą służbą.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania przepis art.23 ust.1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dopuszczający możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą w części nie przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom. Powyższe nie wyklucza bowiem możliwości zaliczenia określonej kwoty diety z tytułu podróży służbowej związanej z załatwieniem własnej sprawy służbowej jako podmiotu gospodarczego, jednak za taką nie można uznać usług wykonywanych w ramach prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, stąd też zajęte przez Panią stanowisko w tej sprawie należy uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, że powyższa interpretacja o zakresie stosowania przepisów prawa dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez osobę prowadzącą samodzielnie działalność gospodarczą we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia tego zdarzenia. Ponadto w myśl przepisu art. 14b §1 i §2 ww. Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest dla Pani wiążąca, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla osoby występującej z wnioskiem i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w §5.

Zgodnie z art. 14a §4 ww. Ordynacji podatkowej na powyższe postanowienie służy zażalenie, które zgodnie z przepisem art.236 §2 pkt 1 ww. Ordynacji podatkowej wnosi się w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem tut. organu podatkowego.

Zgodnie z przepisem art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej zażalenie to powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia.