Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 20.02.2006, sygn. UP-II-1A-415-49-126/05, Urząd Skarbowy w Kołobrzegu

Temat interpretacji

Na podstawie art. 216, art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kołobrzegu, po rozpatrzeniu wniosku w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji prawa podatkowego stwierdza, co następuje:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że 4 listopada 2003 r. podatnik zawarł ze Spółką z o. o. umowę zobowiązującą do wybudowania i ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i sprzedaży tego prawa, natomiast 18 listopada 2005 r. z tą samą Spółką zawarł w formie aktu notarialnego umowę przedwstępną ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży. Na mocy tej umowy wskazana Spółka z o. o. zobowiązała się do wybudowania budynku, ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego znajdującego się w tym budynku oraz jego sprzedaży panu (...) , bądź osobie przez niego wskazanej. Na poczet ceny sprzedaży podatnik w terminach wskazanych w umowie wpłacał zaliczki, które łącznie stanowiły kwotę 132.526,45 zł. W dniu podpisania umowy przedwstępnej, tj. 18 listopada 2005 r., podatnik dokonał sprzedaży za kwotę 220.000 zł przysługującej mu wobec developera wierzytelności wraz z prawami i roszczeniami o ustanowienie odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży.

Uwzględniając powyższy stan faktyczny podatnik stoi na stanowisku, że dokonana przez niego sprzedaż prawa majątkowego stanowi źródło przychodu określone w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z takim zakwalifikowaniem uzyskanych przychodów dochód ustala się jako różnicę między uzyskanym przychodem, a poniesionymi kosztami uzyskania przychodów, którymi są dokonane przedpłaty na wybudowanie lokalu. Dochód ten będzie podlegał rozliczeniu w rocznym zeznaniu podatkowym.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kołobrzegu po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego stwierdza, że stanowisko podatnika jest niezgodne z prawem w zakresie zaliczenia kwot uzyskanych ze zbycia prawa majątkowego do wskazanego źródła przychodu oraz zgodne z prawem w zakresie określenia kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - zwanej dalej "ustawą" - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Ogólna zasada dotycząca sposobu ustalania dochodów z poszczególnych źródeł przychodów została określona w ust. 2 tego przepisu, który stanowi, że dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24 - 25 ustawy nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W przedstawionym stanie faktycznym wnioskodawca dokonał sprzedaży prawa majątkowego w postaci wierzytelności wraz z prawami i roszczeniami o ustanowienie odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży. Instytucja zmiany wierzyciela została określona w art. 509 - 518 Kodeksu cywilnego (K.c.). Zgodnie z art. 509 § 1 K.c. wierzyciel może przenieść wierzytelność na osobę trzecią, chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu lub właściwości zobowiązania. Najpopularniejszą formą odpłatnego przeniesienia wierzytelności jest jej sprzedaż, w wyniku której wygasa u dotychczasowego wierzyciela stosunek zobowiązaniowy z dłużnikiem, powstają natomiast nowe stosunki zobowiązaniowe w rozumieniu cywilnoprawnym pomiędzy nabywcą wierzytelności a dłużnikiem oraz pomiędzy zbywcą a nabywcą wierzytelności.

Wśród źródeł przychodów wskazanych w art. 10 ust. 1 ustawy wymienione zostały w pkt 7 kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a) i c) tego przepisu. Pod pojęciem praw majątkowych - zgodnie z art. 18 ustawy - uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw. Wskazane wyliczenie praw majątkowych nie ma jednakże wyczerpującego charakteru. Ustawodawca w tym przepisie wymienia jedynie przykładowo niektóre prawa majątkowe podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na to, iż ustawodawca nie wskazał szczególnej zasady określania dochodu z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy, w tym zakresie należy stosować ogólną definicję określoną w 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochodem z odpłatnego zbycia praw majątkowych jest więc nadwyżka przychodów ze sprzedaży praw majątkowych nad kosztami uzyskania przychodów z tego źródła. Ogólna zasada dotycząca kosztów uzyskania przychodów została przez ustawodawcę wskazana w art. 22 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Ustawodawca formułując ogólną definicję kosztów uzyskania przychodów uzależnił możliwość kwalifikowania wydatków do tej grupy od spełnienia dwóch przesłanek, tj. poniesienie wydatków w celu osiągnięcia osiągnięcia przychodu oraz brak tych wydatków w katalogu wydatków nieuznanych za koszty podatkowe, wskazanych w art. 23 ustawy.

Zgodnie z powyższym u zbywcy prawa majątkowego w dacie otrzymania należności powstanie przychód i w tym samym momencie wydatek poniesiony na nabycie tego prawa majątkowego stanowi koszt uzyskania przychodu. Nadwyżka przychodu nad kosztami uzyskania przychodu stanowić będzie u wnioskodawcy dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy. Dochód ten podatnik ma obowiązek wykazać w złożonym zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy.

Końcowo Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kołobrzegu informuje, że przedmiotowa interpretacja przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Interpretacja ta nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej).

Na postanowienie służy stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 1 Ordynacji podatkowej).