Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 01.02.2006, sygn. PF-2/415/07/06, Pierwszy Urząd Skarbowy w Poznaniu
Temat interpretacji
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca po rozwiązaniu umowy o pracę z dotychczasowym pracodawcą, zawarł z nim umowę o zakazie konkurencji, w wyniku której dotychczasowy pracodawca zobowiązał się (przez cały okres jej obowiązywania tj. 24 miesiące) do comiesięcznego wypłacania określonej kwoty pieniężnej - tytułem odszkodowania, nie mającej charakteru wynagrodzenia.
Podatnik uważa, że odszkodowanie to podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz że dotychczasowy pracodawca jest zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Dokonując oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego tutejszy organ podatkowy stwierdza co następuje:
Przedstawione przez Podatnika stanowisko należy uznać za prawidłowe.
Podstawą wypłaty odszkodowania wynikłego z tytułu zakazu konkurencji są artykuły od 101(1) do 101(4) kodeksu pracy. Zgodnie z przytoczonymi przepisami pracodawca i pracownik zawierają umowę o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy. Wymieniona umowa zawarta pomiędzy pracownikiem i pracodawcą wynika z łączącego strony stosunku pracy.
Zgodnie z treścią art. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz.U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) opodatkowaniem podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. d) wspomnianej ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem odszkodowań przyznanych na podstawie zapisów o zakazie konkurencji.
W myśl art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczoną w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. W związku z powyższym uznać należy, iż odszkodowanie wypłacone z tytułu zawartej umowy o zakazie konkurencji jest świadczeniem wynikającym de facto z łączącego strony stosunku zatrudnienia i jako takie, winno zostać zakwalifikowane. Konsekwencją tego jest możliwość regulowania zagadnień wynikających ze wspomnianego odszkodowania przez przepisy odnoszące się bezpośrednio do stosunku pracy. Zasadnym staje się zatem zastosowanie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który wskazuje, iż osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.
Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy należy wskazać, że odszkodowanie wypłacone w ramach umowy o zakazie konkurencji stanowi dochód pracownika i jako takie opodatkowane jest podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Natomiast dotychczasowy pracodawca, jako płatnik, obowiązany jest pobrać i odprowadzić od wypłaconego odszkodowania zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Informuje się, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.