Temat interpretacji

Stan faktyczny:

Spółka jawna, której wspólnikami są osoby fizyczne (małżonkowie) posiada w ewidencji środków trwałych lokal, w którym prowadzi działalność gospodarczą (sklep). W 1999r. małżonkowie jako osoby fizyczne zakupili działkę (prawo wieczystego użytkowania gruntu) wraz ze starym budynkiem nadającym się do kapitalnego remontu - sąsiadującą bezpośrednio z zajmowanym wcześniej sklepem. Działka wraz z budynkiem jest położona na "tyłach sklepu"; dla działki, na której znajduje się sklep i dla działki zakupionej otwarte zostały dwie księgi wieczyste. Na zakupionej działce Podatnicy - działający jako osoby fizyczne - zdecydowali się wybudować "nowy obiekt", do budowy którego zużyli materiały uzyskane z rozbiórki poprzedniego budynku.

Nowy "budynek" posiada oddzielne media, wejścia odpowiadające wymogom przeciwpożarowym itp., tzn. może funkcjonować samodzielnie, ale w związku z faktem, że styka się jedną ze ścian ze sklepem Podatnicy postanowili połączyć dwa obiekty.

Jednocześnie z pozwolenia na budowę wydanego przez Starostwo Powiatowe wynika, że Podatnicy uzyskali zgodę na rozbudowę i adaptację istniejącego sklepu warz z zapleczem socjalno-biurowym, a nie na budowę nowego "budynku".

Po oddaniu nowego "budynku" do użytkowania Podatnicy zamierzają wnieść go w formie aportu do Spółki jawnej.

Stan prawny:

Jak wynika z postanowień rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. nr 112, poz. 1316 ze zm.) w przypadku budynków połączonych między sobą (np. domy bliźniacze lub szeregowe), budynek jest budynkiem samodzielnym, jeżeli jest oddzielony od innych jednostek ścianą przeciwpożarową od fundamentu po dach. Gdy nie ma ściany przeciwpożarowej, budynki połączone między sobą uważa się za budynki odrębne, jeżeli mają własne wejścia, są wyposażone w instalacje i są oddzielnie wykorzystywane. A zatem jeżeli dobudowany obiekt posiada wraz z dotychczasowym budynkiem wspólne wejście albo wspólną instalację, bądź też jest wspólnie z nim wykorzystywany, to nie należy go traktować jako odrębnego, samodzielnego budynku, lecz przyjąć, że nastąpiła rozbudowa dotychczasowego budynku i podatnik nadal posiada jeden budynek.

W przedmiotowej sprawie nowy obiekt jest wykorzystywany przez Podatników wspólnie z dotychczasowym sklepem (pomieszczenia zostały połączone ze sobą poprzez wybicie otworu w przylegających ścianach).

A zatem wybudowany budynek - zgodnie z klasyfikacją PKOB nie może zostać uznany za budynek samodzielny i nie powinien zostać ujawniony w ewidencji środków trwałych jako odrębny obiekt.

Potwierdzeniem powyższego stanowiska może być również uzyskane przez Podatników z Wydziału Budownictwa Starostwa Powiatowego pozwolenie na budowę, które obejmuje rozbudowę i adaptację istniejącego sklepu wraz z zapleczem socjalno-biurowym, a nie budowę nowego budynku.

Zgodnie z treścią art. 48 par. 2 i 3 ustawy z dnia 15 września 2000r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. nr 94, poz. 1037 ze zm.) wkład wspólnika może polegać na przeniesieniu lub obciążeniu własności rzeczy lub innych praw, a także na dokonaniu innych świadczeń na rzecz spółki. Prawa, które wspólnik zobowiązuje się wnieść do spółki, uważa się za przeniesione na spółkę.

W spółkach osobowych prawa handlowego wkłady mogą mieć postać gotówkową, niepieniężną, jak też polegać na świadczeniu pracy lub usług.

Skoro Podatnicy - jako osoby fizyczne - na swoim gruncie rozbudowali budynek stanowiący własność Spółki jawnej, to nie są właścicielami tego budynku, a jedynie nakładów jakie ponieśli na jego powstanie. Z tego tytułu przysługuje im prawo do zwrotu od Spółki nakładów poniesionych na tę nieruchomość.

A zatem prawo do zwrotu nakładów poniesionych przez Podatników na rozbudowę sklepu stanowiącego własność Spółki jawnej, jak również prawo użytkowania wieczystego działki położonej "na tyłach sklepu" Podatnicy mogą wnieść jako wkład do Spółki jawnej.

Ustawodawca w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) stanowi generalną zasadę, iż kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23, przy czym - jak stanowi to art. 22 ust. 8 tej ustawy - kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art.22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnych i prawnych ustalona zgodnie z art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; przy czym w treści art. 22g ust. 17 ustawy z 26.07.1991r. ustawodawca postanowił, że jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Reasumując, wydatki poniesione na rozbudowę sklepu powinny zatem zwiększyć wartość początkową sklepu, i od tej powiększonej wartości Spółka jawna powinna dokonywać odpisów amortyzacyjnych.