
Temat interpretacji
Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz art. 22g ust. 1 pkt 1, ust. 3, ust. 17, art. 22j ust. 1 pkt 3, ust. 3 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w odpowiedzi na pisemny wniosek podatnika (...) o interpretację zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jej indywidualnej sprawie, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sanoku, po wnikliwej analizie własnego stanowiska wnioskodawcy oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, postanawia uznać stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe.
W dniu 8.12.2005 r. do tut. organu podatkowego złożyła pani jako wspólnik spółki cywilnej pisemny wniosek o wydanie wiążącej interpretacji prawa podatkowego w sprawie możliwości zastosowania stawki amortyzacyjnej w wysokości 10 % na zakupiony przez spółkę budynek o charakterze niemieszkalnym. W złożonym wniosku poinformowała pani, że do celów prowadzonej działalności gospodarczej spółka chciałaby kupić budynek, w którym byłaby przez spółkę prowadzona działalność gospodarcza polegająca na wynajmie pomieszczeń na gabinety lekarskie. Na kupno lokalu spółka chciałaby uzyskać kredyt. Spółka ma możliwość otrzymania kredytu inwestycyjnego na kupno nieruchomości, jednakże ów kredyt przyznawany jest na krótki okres czasu, a oprocentowanie tego kredytu jest bardzo wysokie. Inną możliwością jest zaciągnięcie kredytu mieszkaniowego przez każdego wspólnika w równej wysokości. Kredyt taki udzielany jest na dłuższy okres czasu i ma on znacznie niższe oprocentowanie, co jest dla spółki zdecydowanie korzystniejsze, jak również warunki uzyskania takiego kredytu są znacznie dogodniejsze. Kredyt mieszkaniowy w całości byłby wykorzystany na sfinansowanie kupna budynku na prowadzoną przez spółkę działalność gospodarczą. Zakupiony budynek spółka wprowadzi do środków trwałych i odda do użytkowania. W budynku tym spółka będzie miała swoją siedzibę. Ponadto część budynku zostanie wydzierżawiona innej firmie, z czego spółka będzie osiągała przychody. Po 1 do 2 miesięcy spółka planuje rozbudowę istniejącego budynku ze zmianą sposobu użytkowania na przychodnie dla lekarzy rodzinnych. Zakres robót obejmowałby następujące prace:
- wyburzenie istniejących niektórych ścian wewnętrznych,
- powiększenie istniejących powierzchni i dobudowa nowych.
Powyższe prace według podatnika będą miały charakter ulepszenia, ponieważ koszty związane z rozbudową, przewyższą znacznie koszty związane z zakupem wyżej wspomnianego budynku. Zdaniem pani, na podstawie art. 22j ust. 1 pkt 3, do ww. budynku można zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną w wysokości 10 %.
(...)
Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny sprawy, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sanoku, na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), uprzejmie wyjaśnia:
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wydatków na:
- nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
- nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
- ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych (...).
Z kolei w myśl art. 22a ust. 1 cyt. ustawy, środkami trwałymi są stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
- budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
- maszyny, urządzenia i środki transportu,
- inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1.
Z cytowanych przepisów wynika, że do środków trwałych zalicza się ww. składniki majątku, jeżeli spełniają równocześnie następujące warunki:
- stanowią własność lub współwłasność podatnika,
- przewidywany przez podatnika okres ich używania jest dłuższy niż 1 rok,
- są kompletne i zdatne do użytku w dniu ich przyjęcia do używania,
- wykorzystywane są przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą (nie jest wystarczające jedynie przeznaczenie składnika majątku na potrzeby tej działalności) albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.
Za wartość początkową środka trwałego, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia. W myśl art. 22g ust. 17 - jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3 - 9 i 11 - 15, powiększa się o sumę wydatków poniesionych na ich ulepszenie (...).
Na podstawie art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26.07.1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz 176 ze zm.) podatnicy z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:
- dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3 - 6 i 8 klasyfikacji:
a. 24 miesiące- gdy wartość początkowa nie przekracza 25.000 zł,
b. 36 miesięcy - gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25.000 zł i nie przekracza 50.000 zł, - c. 60 miesięcy w pozostałych przypadkach,
- dla środków transportu, w tym samochodów osobowych, o których mowa w art. 23 ust. 3a - 30 miesięcy,
- dla budynków (lokali) i budowli - 10 lat, z wyjątkiem budynków wymienionych w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem, kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych oraz budynków zastępczych, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36 miesięcy.
Budynki i budowle uznaje się za:
- używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
- ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej.
W myśl art. 22g ust. 17 ustawy środki trwałe uważa się za ulepszone, jeżeli wydatki poniesione na przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację powodują wzrost ich wartości użytkowej mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Według cyt. wyżej przepisów prawnych warunkiem do ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej danego budynku jest:
- kompletność i zdatność do użytku w dniu przyjęcia do używania,
- środek trwały musi być po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji środków trwałych podatnika,
- wartość nakładów poczynionych na jego ulepszenie przed wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych musi stanowić co najmniej 30 % wartości początkowej,
- wykorzystywanie środka trwałego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.
Skoro - jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego - powyższe warunki zostaną spełnione, prawidłowe jest stanowisko pani w zakresie prawa do amortyzacji budynku niemieszkalnego zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
