Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 13.12.2004, sygn. PBB3-415/1072/2004, Pierwszy Śląski Urząd Skarbowy w Sosnowcu
Temat interpretacji
Zgodnie z art. 21 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) do przychodów pracowników tymczasowych, w rozumieniu odrębnych przepisów (ustawa z dnia 9.07.2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych - Dz. U. Nr 166, poz. 1608 ze zm.), otrzymanych od pracodawcy użytkownika ma zastosowanie ust. 1 pkt 11, 13 i 16.
Wobec powyższego wartość rzeczowych świadczeń finansowanych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych oraz dopłaty do wypoczynku dzieci do lat 18 przyznawane pracownikom tymczasowym przez pracodawcę użytkownika nie korzystają ze zwolnień podatkowych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 i pkt 78 ww. ustawy, wobec czego podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 7 ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych, agencja pracy tymczasowej zatrudnia pracowników tymczasowych na podstawie umowy o pracę na czas określony lub umowy o pracę na czas wykonania określonej pracy.
Z treści art. 13 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż umowa o pracę zawarta między agencją pracy tymczasowej a pracownikiem tymczasowym powinna określać strony umowy, rodzaj umowy i datę zawarcia umowy oraz wskazywać pracodawcę użytkownika i ustalony okres wykonywania na jego rzecz pracy tymczasowej, a także warunki zatrudnienia pracownika tymczasowego w okresie wykonywania pracy na rzecz pracodawcy użytkownika, w szczególności:
- warunki wskazane w art. 9 ust. 1 pkt 1, 4 i 5;
- wynagrodzenie za pracę oraz termin i sposób wypłacania tego wynagrodzenia przez agencję pracy tymczasowej.
Art. 9 ust. 1 pkt 1, 4, 5 ww. ustawy stanowi, iż w celu zawarcia umowy o pracę między agencją pracy tymczasowej a pracownikiem tymczasowym pracodawca użytkownik uzgadnia z tą agencją na piśmie:
- rodzaj pracy, która ma być powierzona pracownikowi tymczasowemu (pkt 1);
- wymiar czasu pracy pracownika tymczasowego (pkt 4);
- miejsce wykonywania pracy tymczasowej (pkt 5).
Zgodnie z art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.
W myśl powołanych powyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i o zatrudnianiu pracowników tymczasowych, pracownik tymczasowy pozostaje w stosunku pracy z agencją pracy tymczasowej a nie z pracodawcą użytkownikiem, wobec czego na pracodawcy użytkowniku nie ciążą obowiązki płatnika w rozumieniu z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Należy zauważyć, iż otrzymane przez pracowników tymczasowych od pracodawcy użytkownika rzeczowe świadczenia finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych oraz dopłaty do wypoczynku dzieci do lat 18 są dla nich dochodem z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pracodawca użytkownik natomiast zobowiązany jest do sporządzenia powyższym osobom imiennych informacji PIT-8C.
Zgodnie bowiem z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52 i art. 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru (PIT-8C) o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.