Temat interpretacji

Według przepisu art. 23 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione.

W świetle Kodeksu cywilnego wierzytelności przedawnione są to takie wierzytelności, które nie mogą być egzekwowane od dłużnika z uwagi na upływ określonego czasu. Zgodnie z art. 118 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) termin przedawnienia dla roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej wynosi trzy lata.

W związku z tym, że zapłata za sprzedane towary miała nastąpić w 1998 r., a podatnik nie dochodził przed sądem spełnienia powyższych roszczeń, przedawnienie wierzytelności nastąpiło w 2001 r. W konsekwencji, zgodnie z wyżej powołanym art. 23 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wierzytelność ta nie stanowi kosztów uzyskania przychodów. Obowiązujące przepisy podatkowe nie przewidują także innych możliwości odpisu przedawnionych wierzytelności.