Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 26.07.2005, sygn. PDI/415/1/176/2005, Urząd Skarbowy w Wałbrzychu

Temat interpretacji

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 - nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (...).
Z treści ust. 2 pkt 3 tegoż artykułu wynika, że przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) cyt. wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą (...) składników majątku będących środkami trwałymi.

W myśl art. 24 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22 h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Natomiast zgodnie z art. 23 ust. 1 cyt. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie (...) środków trwałych (...) - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Przepis art. 22a cyt. ustawy stanowi, iż amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Stosownie do art. 22g ust. 11 tej ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we współwłasności tego składnika majątku. Jednak powyższa zasada nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących współwłasność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Powyższe oznacza, iż współwłasność nie jest przeszkodą by jeden z małżonków prowadzący działalność gospodarczą mógł uznać za środek trwały firmy składnik majątku nabyty wspólnie z małżonkiem i w całości amortyzować jego wartość.

Jednakże w świetle powyższych przepisów - skoro wolą podatniczki było wykorzystywanie i odliczanie amortyzacji w całości - w przypadku sprzedaży takiego składnika majątku, stanowiącego jednocześnie środek trwały u małżonka prowadzącego działalność gospodarczą - przychód ze sprzedaży powstanie w całości u tego małżonka.

Mając na uwadze fakt, iż Podatniczka prowadząca działalność gospodarczą i wykorzystująca nabytą wraz z małżonkiem nieruchomość w działalności gospodarczej poprzez wprowadzenie jej do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zamierza sprzedać powyższą nieruchomość, stwierdzić należy, iż sprzedaż ta spowoduje powstanie przychodu z działalności gospodarczej w całości u Podatniczki, zaś dochód winien być ustalony zgodnie z zasadami zawartymi w art. 24 ust. 2 ustawy.

Drugi z małżonków natomiast nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku ze sprzedaży ww. nieruchomości.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że stanowisko Strony wyrażone w piśmie w zakresie wykazania całości przychodu ze sprzedaży nieruchomości (pawilonu usługowego) jako przychodu z działalności gospodarczej jest prawidłowe.