Temat interpretacji

DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) - po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 19 czerwca 2005 r. na postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie z dnia 9 czerwca 2005 r. Nr P-3-415/8/05 w zakresie interpretacji prawa podatkowego

- zmieniam zaskarżone postanowienie, w sposób przedstawiony w uzasadnieniu.

U z a s a d n i e n i e

W dniu 17 marca 2005 r. zwróciła się Pani do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie z wnioskiem o interpretację w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dotyczących kosztów uzyskania przychodu oraz wartości materialnych i prawnych.

Wskazała Pani, że prowadzi działalność gospodarczą "Aptekę ...." w zakupionym w 2002 r. lokalu, stanowiącym udział w całej nieruchomości. W 2004 r. zleciła Pani Kancelarii Adwokackiej prowadzenie sprawy sądowej o zniesienie współwłasności w/w udziału. Za w/w usługę wystawiona została w dniu 21 września 2004 r. faktura VAT Nr 114/204 na kwotę 35.136 zł, która została zapłacona przelewem.

W związku z opisanym wyżej stanem faktycznym Pani zdaniem poniesiony wydatek na obsługę prawną stanowi koszt uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, bowiem wartość wyodrębnionej własności będzie wyższa niż wartość udziału we współwłasności.

Organ I instancji postanowieniem z dnia 9 czerwca 2005 r. Nr P-3-415/8/05 uznał, że przedstawione przez Panią stanowisko jest nieprawidłowe, bowiem między poniesieniem wydatku, a powstaniem bądź zwiększeniem przychodu z prowadzonej działalności nie istnieje ścisły i bezpośredni związek, co jest niezbędnym elementem do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.).

Na powyższe postanowienie złożyła Pani w terminie zażalenie, w którym nie podziela stanowiska tam zawartego i wskazuje, iż koszt obsługi prawnej przekształcenia ułamkowej części nieruchomości w odrębną własność nie jest wymieniony w art. 23 w/w ustawy o podatku dochodowym jako nie będący kosztem uzyskania przychodu, a zatem jest kosztem uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy. Jednocześnie wskazano, że w cytowanej wyżej ustawie nigdzie nie jest wskazane, aby wszystkie poniesione koszty musiały dotyczyć bieżących przychodów. Natomiast podnosi Pani, że sprzedaż lokalu wykorzystywanego na potrzeby działalności gospodarczej stanowi przychód w myśl przepisu art. 14 ust. 2 pkt 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dlatego wnosi Pani o zmianę udzielonej interpretacji.

Także w piśmie z dnia 3 sierpnia 2005 r. będącym odpowiedzią na wezwanie organu odwoławczego z dnia 26 lipca 2005 r. do przedstawienia dowodów w sprawie, ponownie wskazała Pani na słuszność swego stanowiska.

Rozpatrując zażalenie należy wskazać na następujące okoliczności faktyczne i prawne mające znaczenie dla treści udzielonej interpretacji.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że poniesiony koszt obsługi prawnej dotyczy lokalu, w którym prowadzi Pani aptekę, poniesienie wydatku udokumentowane zostało prawidłowo. Cel poniesienia wydatku także został wskazany.

Z przedłożonych dowodów, tj. wezwania Sądu Rejonowego w Lublinie II Wydział Cywilny z dnia 15 lipca 1005 r. na rozprawę w sprawie zniesienia współwłasności wyznaczoną na dzień 2 września 2005 r., pisma Agencji Nieruchomości Guzowski - Gozdecki z dnia 3 sierpnia 2005 r., wskazującego na wyższą o ok. 15-20% wartość lokalu użytkowego po zniesieniu współwłasności w stosunku do wartości tego lokalu jako udziału we współwłasności, a także xero ewidencji środków trwałych wartości niematerialnych i prawnych z wpisaną tam wartością w/w lokalu wynika, że:

- prowadzona jest sprawa o zniesienie współwłasności prawa do lokalu aptecznego,

- lokal wpisany jest do ewidencji środków trwałych i amortyzowany w związku z użytkowaniem go w prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 cyt. wyżej ustawy o podatku dochodowym kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Kwestią sporną w rozpatrywanej sprawie jest ustalenie, czy poniesiony przez Panią wydatek na obsługę prawną dotyczącą sprawy zniesienia współwłasności lokalu przeznaczonego na działalność gospodarczą może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodu z tej działalności.

Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów określona w powyższym przepisie jest oparta na swoistej klauzuli generalnej, która stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem taksatywnie wymienionych w art. 23 powyższej ustawy. Wykładnia gramatyczna użytego przez ustawodawcę pojęcia "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów" oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Częstym błędem popełnianym przy ocenie poniesionych przez podatników wydatków jest utożsamianie "celu", o którym mowa w powołanym przepisie, ze "skutkiem" będącym następstwem podjętych działań. W orzecznictwie NSA fakt efektywności wydatków nie może przesądzać sam w sobie o uznaniu tego wydatku za koszt uzyskania przychodu. Niezbyt ostre ustawowe kryteria klasyfikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów, złożoność problematyki i wielość stanów faktycznych powoduje w praktyce niespójność rozstrzygnięć. Można jednakże stwierdzić, że przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodu każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanymi w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego związku z tym przychodem i racjonalności działania dla osiągnięcia tego przychodu. Należałoby przyjąć, że jego działania miały na celu uzyskanie przychodu, tj. iż na podstawie dostępnej wiedzy można było zasadnie przypuszczać, że gdy poniesione wydatki mogą zaowocować przychodem, to wydatek ten należy uznać za koszt uzyskania przychodu. Uznanie więc danego wydatku za koszty uzyskania przychodów winno być uzależnione przede wszystkim od jego przeznaczenia. Nie należy do organów podatkowych ani też do Sądu badanie celowości i efektywności nakładów gospodarczych podatnika, lecz jedynie czy dany rodzaj wydatku pozostaje w związku z działalnością przedsiębiorstwa i nie stanowi wydatków przeznaczonych na cele osobiste podatnika lub osób trzecich. Aby więc można było uznać jakiś wydatek za koszt uzyskania przychodu muszą być spełnione dwa warunki: celem powinno być osiągnięcie przychodów i wydatek nie może być wymieniony w art. 23 ustawy.

Łączne spełnienie tych dwóch warunków (pozytywnego i negatywnego) pozwala dany wydatek uznać za koszt uzyskania przychodów (por. wyroki NSA: z dnia 10 maja 2000 r. sygn. akt I SA/Ka 2116/98 - LEX Nr 43911, z dnia 15 listopada 2000 r. sygn. akt III SA 2431/98 - Prz.Podat. 2001/4/60, z dnia 22 marca 2001 r. sygn. akt SA/Sz 43/00 - LEX nr 47502, z dnia 27 czerwca 2001 r. sygn. akt I SA/Gd 45/99 - LEX Nr 53576).

Z brzmienia art. 22 ust. 1 ustawy nie wynika bowiem aby związek między kosztem a przychodem musiał być bezpośredni, a zatem może być to związek pośredni. Koszty mogą służyć zachowaniu i zabezpieczeniu już istniejącego źródła przychodów, a więc pośrednio są powiązane z konkretnym przychodem, a wykazanie ich bezpośredniego związku z uzyskanym przychodem nie zawsze jest możliwe (por. B. Brzeziński, M. Kalinowski, Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz do ustawy. Dom Organizatora TNOiK Toruń 1996, str. 123, 124). Można więc przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo poczynione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem w ogólności jest poprawienie wyniku finansowego, a szczególnie osiągnięcie, zachowane i zabezpieczenie źródła przychodów (por. Michał Łukasik - koszty uzyskania przychodu w orzecznictwie sądowym - Lublin 1997 r. - Lubelskie Wydawnictwo Prawnicze).

Należy także dodać, że zgodnie z przyjętą w Kodeksie cywilnym konstrukcją współwłasność jest stanem tymczasowym, a jej zniesienie jest zabiegiem pożądanym, bowiem w praktyce nastręcza wielu trudności w toku wykonywania zarządu, współposiadania i korzystania z rzeczy wspólnej.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego rozpatrywanej sprawy przyjąć należy, że poniesiony wydatek na obsługę prawną w zakresie zniesienia współwłasności wprowadzonego do ewidencji środków trwałych lokalu, gdzie prowadzi Pani aptekę może stanowić koszt uzyskania przychodu.

Sprzedaż takiego lokalu stanowić będzie bowiem dochód z prowadzonej działalności gospodarczej, a jego wartość mieć może wpływ na wielkość dochodu.

W związku z powyższym organ odwoławczy uznał, że wniesione przez Panią zażalenie zasługuje na uwzględnienie i na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 Ordynacji podatkowej zmienił interpretację organu I instancji w sposób określony w niniejszej decyzji.

Biorąc powyższe pod uwagę orzeczono jak w sentencji.

Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji i wyłącznie z powodu jej niezgodności z prawem może być zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie, w terminie 30 dni od daty jej doręczenia. Skargę składa się w 2 egzemplarzach.