Temat interpretacji

W odpowiedzi na pismo z dnia 15.11.2004 r. odnośnie interpretacji przepisów w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nowym Sączu zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. Nr 137 poz. 926 ze zm.) informuje:

Pytanie dotyczy; zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wartości towarów handlowych wydanych i zafakturowanych anonimowemu oszustowi.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000 r. poz. 176 ze zm.) zwanej dalej ustawą, za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.
Tak więc bez znaczenia dla powstania zobowiązania podatkowego jest fakt, że wykazane w deklaracji i wynikające z faktur należności nie zostały przez podatnika otrzymane.
Kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła zgodnie z art. 22 ustawy są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 5 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych i obrotowych, w części pokrytej odpisami amortyzacyjnymi oraz odszkodowaniem z tytułu ubezpieczeń. Nie w każdej sytuacji straty w środkach obrotowych mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.
Fakt iż podatnik nie otrzymał należnej zapłaty za wydany towar nie może być uznany za stratę w rozumieniu wyżej powołanego przepisu. Stratą jest jedynie uszczerbek w towarach lub środkach obrotowych poniesiony wskutek zdarzenia losowego jak np. kradzież, pożar lub powódź. Strata powinna wynikać ze źródła, którego zaistnienie jest pochodną zdarzeń niezależnych od woli podatnika. Zdarzenie zależne od woli podatnika, to niewątpliwie organizacja pracy m.in. sposób wydawania towaru i organizacja kontroli.
Z opisanej sytuacji wynika, że towar został wydany, a z wydaniem towaru łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży.W myśl zasad określonych w przepisach kodeksu cywilnego strony czynności powinny dokonać wydania towaru z należytą starannością.
Za "zdarzenie losowe" nie można zatem uznać zdarzenia które spowodowane jest zaniedbaniem, nie zachowaniem staranności przez samego podatnika, do którego sam podatnik się przyczynił. Nie jest zdarzeniem losowym jak wyżej wskazano uszczerbek majątkowy polegający na nie otrzymaniu zapłaty za dostarczony towar.
Skarb Państwa nie może ponosić konsekwencji lekkomyślnego i niezgodnego z prawem działania podatnika.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 21 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów aktualizujących, z tym że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 14 ustawy do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie art. 23 ust. 3 ustawy.
Aczkolwiek wymieniony w art. 23 ust. 3 katalog uprawdopodobnienia nie jest wyczerpujący, nie ulega wątpliwości, że ewentualne inne przesłanki takiego uprawdopodobnienia muszą mieć charakter przesłanek o znaczeniu równym przesłankom wskazanym w ustawie.
Nie można zatem za okoliczności uzasadniające wniosek o prawdopodobieństwie nieściągalności wierzytelności uznać tych zdarzeń i czynności, które nie mają znaczenia prawnego, na które nie ma dokumentu uprawdopodobniającego ich nieściągalność jak tego wymaga art. 23 ust. 3 ustawy.

Jeżeli zatem stan faktyczny przedstawiony w zapytaniu jest prawidłowy przedstawione stanowisko w sprawie jest błędne.

W zakresie podatku VAT odpowiedź zostanie udzielona odrębnym pismem.