Temat interpretacji
Ze stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę w złożonym wniosku oraz podatkowych unormowań prawnych w tym zakresie wynika, że ma Pan prawo, jako mały podatnik do dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w roku podatkowy od wartości początkowej zakupionego środka trwałego do równowartości kwoty 50 000 euro.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21.09.2007 r. (data wpływu 29.10.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego środka trwałego - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 29.10.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego środka trwałego.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca prowadzi działalności gospodarczą od 1996 roku. Od początku działalności wykonuje usługi budowlane i konserwacje budynków mieszkalnych. Wnioskodawca chciałby nabyć w roku 2007 samochód ciężarowy dla celów prowadzonej działalności gospodarczej.
Firma wnioskodawcy nie przekroczyła w żadnym roku działalności obrotu 800 000 euro.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy w związku z powyższym wnioskodawca będzie mógł skorzystać z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego do wysokości 50 000 euro...
Zdaniem wnioskodawcy, spełnia on przesłanki art. 22k ust. 7-12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych gdyż jest małym podatnikiem, co uprawnia go do skorzystania z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego do wysokości 50 000 euro.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zmianie niektórych innych ustaw ( Dz. U. Nr 217, poz.1588) wprowadzono nową metodę jednorazowej (przyspieszonej) amortyzacji dla małych podatników oraz dla podatników rozpoczynających w roku podatkowym prowadzenie działalności gospodarczej.
Nowe zasady amortyzacji polegają na możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych dokonywanych jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, od wartości początkowej środków trwałych z grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.
Regulacje w tym zakresie zawierają przepisy art. 22k ust. 7-12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).
Jak wynika z powyższego z możliwości dokonania jednorazowego odpisu mogą skorzystać mali przedsiębiorcy lub podatnicy rozpoczynający działalność.
Definicja zawarta w art. 5a pkt 20 ww. ustawy określa małego podatnika, jako: podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł. Definicja ta została wprowadzona do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych m.in. na użytek jednorazowej amortyzacji.
W przypadku jednorazowej amortyzacji istotnym jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych.
Zgodnie z art. 24a ww. ustawy osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwane dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.
Z tych też względów dla celów jednorazowej amortyzacji podatkowej, przy ocenie spełnienia kryteriów pojęcia małego podatnika w przypadku:
- osób fizycznych prowadzących samodzielnie działalność gospodarczą do limitu 800.000 euro należy uwzględnić przychody wyłącznie z tej działalności, bez względu na uzyskiwanie przychodów z udziału w spółce nie będącej osobą prawną,
- gdy działalność gospodarcza wykonywana jest w formie spółki nie będącej osobą prawną do limitu 800.000 euro należy uwzględniać przychody wyłącznie z działalności prowadzonej w tej spółce.
Z przestawionego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca w żadnym roku podatkowym z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie usług budowlanych i konserwacji budynków mieszkalnych nie przekroczył wartość obrotu brutto 800 000 euro tym samym pozwala zaliczyć go do grupy małych podatników.
Reasumując, ze stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę w złożonym wniosku oraz podatkowych unormowań prawnych w tym zakresie wynika, że ma Pan prawo, jako mały podatnik do dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w roku podatkowy od wartości początkowej zakupionego środka trwałego do równowartości kwoty 50 000 euro.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie