Temat interpretacji

Gdy przychód z działów specjalnych produkcji rolnej osiągnięty za 2007 rok przekroczył równowartość w walucie polskiej 800.000,00 EURO (tj. 3.022.000,00 zł) z dniem 1 stycznia 2008 roku wnioskodawca winien zaprowadzić księgi rachunkowe

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 05.11.2007 r. (data wpływu 12.11.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku zaprowadzenia ksiąg rachunkowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.11.2007 r. został złożony w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku zaprowadzenia ksiąg rachunkowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Przedstawiając sprawę będącą przedmiotem pytania wnioskodawca podkreśla, że działalność wykonywana przez niego jest działalnością rolniczą. Jen on podatnikiem podatku rolnego stanowiącego dochody samorządu terytorialnego. To źródło przychodów jako odrębne zostało wskazane wyraźnie w art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (jednolity tekst Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami) dalej updof. Przedmiotem działalności rolniczej wnioskodawcy jest produkcja pomidorów pod osłonami. Wnioskodawca w 2007 roku dochód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w rozporządzeniu ministra finansów z dnia 22 września 2006r. w sprawie norm szacunkowych z działów specjalnych produkcji rolnej (Dz. U. z 2006 r. Nr 181, poz. 1329) dalej rozporządzenie. Działalność rolnicza nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Definicję działalności rolniczej dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych zawiera art. 2 ust. 2 updof. Wyjątkiem od generalnej zasady niepodlegania regulacjom ustawy podatkowej działalności rolniczej jest opodatkowanie niektórych dochodów uzyskiwanych z tego źródła, które dla celów podatkowych nazwane zostały działami specjalnymi produkcji rolnej. Należy zwrócić uwagę na tę okoliczność, iż ustawodawca wprawdzie nakazuje opodatkowanie podatkiem dochodowym te gałęzie działalności rolniczej, które nazywa działami specjalnymi produkcji rolnej, jednak nie w całym zakresie.

Dochody z działów specjalnych produkcji rolnej podlegają opodatkowaniu na zasadach przewidzianych w updof dopiero po przekroczeniu określonych wielkości rozmiarów tej działalności. Zatem opodatkowane są tylko te dochody z działalności rolniczej, które zostały uznane dla celów podatkowych za działy specjalne produkcji rolnej i to dopiero wtedy, kiedy przekroczone zostaną pewne wielkości. Wnioskodawca zatem jako rolnik prowadzący działy specjalne produkcji rolnej w rozmiarach przekraczających wartości minimalne (określone w załączniku nr 2 do updof, a obecnie w rozporządzeniu) opodatkowuje swoje dochody przy zastosowaniu norm szacunkowych, określonych dla jego rodzaju działalności, w sposób ustalony dla niego w decyzji PIT-7. Wnioskodawca w 2006 roku złożył właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, na druku PlT-6 w terminie do dnia 30 listopada roku poprzedzającego rok podatkowy, deklarację według ustalonego wzoru (PIT-6) o rodzajach i rozmiarach zamierzonej produkcji w roku następnym. Naczelnik Urzędu Skarbowego w X wydał w dniu 15 stycznia 2007 r.(druk PIT-7) decyzję, w której ustalił wysokość miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy. W 2007 r. wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej w innym zakresie niż działy specjalne produkcji rolnej, nie osiągnął przychodów, w rozumieniu w art. 14 updof i nie prowadził ksiąg, na podstawie których ustalałby dochody, a do których odnosi się norma prawna zawarta w art. 15 updof. Dochód przy zastosowaniu norm szacunkowych ustala się gdy podatnik nie prowadzi ksiąg. Wnioskodawca nie zgłaszał zamiaru prowadzenia ksiąg, a w złożonej deklaracji PIT-6 nie deklarował przewidywanego dochodu, który planuje osiągnąć w roku następnym. Również na rok 2008, taka deklaracja odnosząca się do przewidywanego dochodu nie będzie składana. Zatem wnioskodawca opodatkowuje swoje dochody w 2007 roku przy zastosowaniu norm szacunkowych i ma zamiar w ten sam sposób opodatkować swoje dochody w 2008 roku osiągane z działalności rolniczej dla celów podatkowych uznanej za działy specjalne produkcji rolnej. Wnioskodawca nie zamierza w 2008 roku osiągnąć przychodów w rozumieniu art.14 updof. Wnioskodawca dotychczas nie prowadził ksiąg rachunkowych, których zasady prowadzenia uregulowane zostały w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (jednolity tekst Dz. U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 ze zmianami) dalej urach.

Wnioskodawca przewiduje, że jego obroty za rok podatkowy 2007 mogą przekroczyć równowartość 800.000,00 EURO. Jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w oparciu o obowiązujące przepisy prawa podatkowego, a szczególnie art. 24a ust. 4, w zw. z art. 24a ust. 2 pkt 2 i art. 24 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z możliwym osiągnięciem przychodów z prowadzonej działalności rolniczej w formie działów specjalnych produkcji rolnej o wartości powyżej 800.000,00 EURO według kursu walut obowiązującego w dniu 30 września 2007 r. wnioskodawca będzie zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych począwszy od 2008 roku...

Zdaniem wnioskodawcy działy specjalne produkcji rolnej nie zostały przez ustawodawcę zaliczone do działalności gospodarczej, lecz kwalifikuje się je jako pewien rodzaj działalności rolniczej. Przepis art. 2 ust. 1 pkt 1 updof stwierdza, że przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej. Oznacza to, iż przepisów tej ustawy nie stosuje się do działalności rolniczej jako takiej w całości, z tym wszakże wyjątkiem, że dochody uzyskane z niektórych jej form (źródeł uzyskania dochodów), gdy ich rozmiar przekroczy ustalone wielkości (obecnie ogłaszane w rozporządzeniu) podlegają opodatkowaniu. Wielkości te określone zostały na rok 2007 w rozporządzeniu ministra finansów z 22 września 2006r. w sprawie norm szacunkowych z działów specjalnych produkcji rolnej (Dz. U. z 2006r. Nr 181, poz.1329). Działy specjalne produkcji rolnej jako odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów wskazane zostały w art. 10 ust. 1 pkt 4 updof. W art. 15 updof ustawodawca postanowił, iż prowadzący działy produkcji rolnej może ustalać dochód tak jak osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą na podstawie ksiąg, pod warunkiem powiadomienia o tym fakcie naczelnika urzędu skarbowego. Jednak w przypadku, gdy wnioskodawca nie prowadzi tych ksiąg i nie informował o zamiarze ich prowadzenia właściwego naczelnika urzędu skarbowego dochód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych. Przepis nie pozostawia dodatkowych możliwości interpretacyjnych i wyraźnie definiuje sposób ustalania dochodu w takim przypadku. Zresztą w sytuacji wyboru opodatkowania na podstawie ksiąg mamy również do czynienia z posiłkowym traktowaniem przepisów części ogólnej updof w stosunku do szczególnych zasad opodatkowania dochodów z działów specjalnych. Wskazuje na to zawarte w tym przepisie określenie według zasad odnoszące się do sposobu ustalania przychodu w przypadku ustalania dochodu na podstawie ksiąg. W art. 24 ust. 4 do 4e updof ustawodawca również odrębnie wskazał sposób ustalania dochodu (straty) z działów specjalnych produkcji rolnej. W przepisie art. 24 ust. 4 zdanie drugie postanowiono, iż jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15 dochód ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej określonych w załączniku nr 2 do ustawy, a obecnie w rozporządzeniu. W ustawie nie przewidziano żadnych innych reguł postępowania w tym zakresie. Podatnik opodatkowuje dochody z działów specjalnych na podstawie norm szacunkowych. Jak zauważył słusznie WSA w Olsztynie w wyroku z dnia 26 października 2006r. Sygn. I SA/Ol 394/06 prawa i obowiązki podatnika kształtują ustawy podatkowe. Prymat tych przepisów przed wynikającymi z innych aktów prawa, które w odniesieniu do nich są przepisami szczególnymi, wynika z odrębności prawa podatkowego. Pogląd Sądu jest słuszny i wskazuje na poprawny i prawidłowy sposób dokonywania wykładni przepisów prawa podatkowego i jego umiejscowienie w systemie prawa w ogóle. W szczególności jak istotne jest właściwe interpretowanie przepisów prawa okazuje się w niniejszej sprawie. Sąd w rozpatrywanej sprawie skoncentrował się na możliwości wyboru opodatkowania przy zastosowaniu norm szacunkowych. Zasadnicza teza tego orzeczenia jest aktualna również w niniejszej sprawie i wyraźnie wskazuje, iż to właśnie ustawy podatkowe decydują o tym kto jak będzie opodatkowany, oraz o tym czy i ewentualnie jakie księgi i ewidencje ma podatnik prowadzić. W tym zakresie rozstrzygnięcia podjęte na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są decydujące dla podatnika. Przepisy updof mogą na określone grupy podatników nałożyć obowiązek prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zwolnić pewnych podatników w ogóle z prowadzenia jakichkolwiek ksiąg, lub nałożyć na pewne grupy podatników obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych. I tu należy podkreślić że taki obowiązek wynika nie z przepisów innych aktów prawa, lecz właśnie z przepisów ustaw podatkowych. Jakkolwiek w ustawie o rachunkowości stwierdza się w art. 2 ust. 1 pkt 2, że stosuje się ją m. in. do osób fizycznych, których przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 800.000,00 EURO, to przecież z tej ustawy nie wynika bezwzględny nakaz prowadzenia ksiąg rachunkowych przez wszystkie osoby fizyczne, tylko dlatego, że ich przychody przekroczą tę wartość. Nie każdy podmiot uzyskujący przychody prowadzi działalność gospodarczą, a treść normy zawartej w tym przepisie wyraźnie wskazuje jej adresata. Nadto zarówno zakres przedmiotowy odnoszący się do źródeł przychodów stanowiących podstawę obliczania wartości obrotów, jak i dzień ustalenia kursu walut, według którego ustala się wartość przychodów w obu ustawach są różne. Według ustawy podatkowej (art. 24a ust. 8 updof) wartość przychodów, o których mowa w ust. 4 i 5, przelicza się na walutę polską według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu 30 września roku poprzedzającego rok podatkowy, Natomiast w ustawie o rachunkowości (art. 3 ust. 3) wyrażone w euro wielkości, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 przelicza się na walutę polską po średnim kursie ustalonym przez Narodowy Bank Polski, na dzień 30 września roku poprzedzającego rok obrotowy. Obydwa kursy mogą ale nie muszą być ustalone na ten sam dzień, co więcej zakres przedmiotowy źródeł przychodów stanowiących podstawę dla określenia równowartości w złotych kwoty wyrażonej w euro jest w obu ustawach różny. W ustawie o rachunkowości do obliczenia przyjmujemy wyłącznie przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy, gdy tymczasem w ustawie podatkowej są to przychody w rozumieniu art. 14 updof. Różnica jest oczywista i nie wymaga dodatkowej wykładni. Nie są to w żadnym razie przychody spoza wymienionych w art.14 updof, w tym zwłaszcza te, do których odnosi się przepis art. 15 tej ustawy.

Szczególną wagę należy zwrócić na treść normy zawartej w art. 1 urach. Ustawa określa zasady rachunkowości oraz tryb badania sprawozdań finansowych przez biegłych rewidentów. Z treści tego przepisu wyraźnie i jednoznacznie wynika, że nie tu definiowane są podmioty podlegające regulacjom tej ustawy, lecz stanowi ona, że odbiorcy normy wskazani w innych przepisach mają stosować zasady w tym akcie prawa uregulowane. Zatem nie w ustawie o rachunkowości, lecz w innych przepisach prawa należy szukać kręgu podmiotów obowiązanych do prowadzenia ksiąg rachunkowych według zasad określonych właśnie w ustawie o rachunkowości, W przepisie art. 24a ust. 4 ustawodawca postanowił, iż obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych będzie dotyczył m. in. osób fizycznych jeżeli ich przychody, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w EURO w przepisach o rachunkowości (czyli 800.000,00 EURO), jednak chodzi tu wyłącznie o przychody w rozumieniu art. 14 updof, czyli z pozarolniczej działalności gospodarczej. Żadna z możliwych wykładni nie zrównuje pojęcia działalności gospodarczej z działami specjalnymi produkcji rolnej, a podatnika prowadzącego działalność gospodarczą z rolnikiem. Zatem norma tego przepisu nie dotyczy rolników osiągający przychody ze źródła jakim są działy specjalne produkcji rolnej i nie są oni zobowiązani do zakładania i prowadzenia ksiąg rachunkowych. Odmiennie naturalnie przedstawiałaby się sytuacja w przypadku osiągania przez takiego podatnika przychodu, o którym mowa w art 14 updof, jednak w tym przypadku taka okoliczność nie występuje. Wobec powyższego należy stwierdzić, że w przypadku podatnika prowadzącego działy specjalne produkcji rolnej, który wybrał jako obowiązującą go formę rozliczeń fiskalnych metodę ustalenia dochodu w oparciu o normy szacunkowe i złożył zgodnie z przepisem art. 43 updof odpowiednią deklarację na druku PIT-6 nie można w żadnym razie mówić o obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych. Ta sama zasada, a więc prymatu prawa podatkowego w zakresie wszystkich obowiązków podatnika, ma zresztą też zastosowanie przypadku osoby prowadzącej działy specjalne produkcji rolnej, która prowadzi księgi podatkowe. To z przepisów podatkowych, a nie ustawy o rachunkowości musi wynikać czy i jakie księgi ma prowadzić podatnik. Ustawa o rachunkowości określa zasady rachunkowości i badania ksiąg rachunkowych w odniesieniu do tych podmiotów które na mocy innych przepisów zobowiązane zostały do ich prowadzenia. Z tej ustawy też wynika do kogo się jej przepisy stosuje, o ile oczywiście są to podmioty zobowiązane na mocy innych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

W art. 24a ust. 1 updof ustawodawca wskazuje, że m. in. osoby fizyczne wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej księgą albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami. To co jest w redakcji tego przepisu istotne, to wskazanie, że jeśli w ustawie pojawia się pojęcie księga, to chodzi o podatkową księgę przychodów i rozchodów, a nie inne ewidencje lub księgi rachunkowe. Przepisy prawa podatkowego winny być interpretowane ściśle i interpretacja rozszerzająca jest niedopuszczalna. Takie stanowisko co do interpretowania prawa podatkowego prezentowane jest w bogatym orzecznictwie sądowym i w piśmiennictwie. W analizowanym przepisie bardzo wyraźnie wskazano kogo ten obowiązek dotyczy, a nie wymienia się tu osób prowadzących działy specjalne lub źródła przychodów jakim są działy specjalne produkcji rolnej. Z kolei dopiero w ustępie 2 tego artykułu ustawodawca mówi, iż obowiązek prowadzenia księgi dotyczy również innych osób i w trzech kolejnych punktach wskazuje o jakie to osoby chodzi. W pkt 2 wskazuje, że przepis dotyczy prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg. W przepisie tym wyraźnie i czytelnie wskazano, że na te osoby nałożony został obowiązek prowadzenia księgi, a księgą jest jak wynika z wcześniejszego przepisu wyłącznie podatkowa księga przychodów i rozchodów, a nie inna księga bądź ewidencja.

Wobec powyższego wnioskodawca stoi na stanowisku, iż jakakolwiek wykładnia tego przepisu w sposób rozszerzający krąg osób zobowiązanych do prowadzenia ksiąg rachunkowych w oderwaniu od całości regulacji odnoszących się do działów specjalnych produkcji rolnej będzie stanowiła naruszenie prawa. Zatem w przypadku podatnika uzyskującego dochód ze źródła jakim są działy specjalne produkcji rolnej nie znajduje zastosowania norma wyrażona w art. 24a ust. 4 updof, gdyż podatnik nie uzyskuje dochodów z działalności gospodarczej i nie uzyskuje przychodów z art. 14 updof. Zatem wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie będzie w 2008 roku obowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych, gdyż przepisy podatkowe takiego obowiązku na niego nie nakładają. Taki obowiązek nie wynika też z przepisów innych ustaw, gdyż prawa i obowiązki podatnika muszą wynikać z prawa podatkowego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176, ze zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Działalnością rolniczą, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 2 dla potrzeb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc - w przypadku roślin,
2. 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt
5. - licząc od dnia nabycia.

Natomiast stosownie do art. 2 ust. 3 w/w ustawy działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

W myśl art. 2 ust. 3a w/w ustawy nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy, zwanym "załącznikiem nr 2".

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych działy specjalne produkcji rolnej są odrębnym źródłem przychodów.

Stosownie do art. 15 cyt. ustawy przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14, jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody.

W myśl art. 24 ust. 4 w/w ustawy dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania, powiększona o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartość ubytków w tym stadzie w ciągu roku podatkowego. Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2.

Wyboru sposobu ustalania dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej tj. na podstawie ksiąg bądź norm szacunkowych dokonuje sam podatnik. Jednakże możliwość wyboru sposobu ustalania dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej jest ograniczona wielkością uzyskanego przychodu z tego źródła.

Stosownie bowiem do art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w EURO w przepisach o rachunkowości.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.) osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie zobowiązane są do prowadzenia ksiąg rachunkowych, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 800.000 EURO.

Z kolei z art. 24a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że wyrażone w EURO wielkości przelicza się na walutę polską według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu 30 września roku poprzedzającego rok podatkowy.

Średni kurs EURO ogłoszony przez Narodowy Bank Polski obowiązujący w dniu 30 września 2007 r. wyniósł 3,7775 zł/EURO, zgodnie z tabelą kursów NBP z dnia 28 września 2007 r. Nr 189/A/NBP/2007. Stąd też przychód uzyskany w 2007 r. zobowiązujący do prowadzenia od 1 stycznia 2008 r. ksiąg rachunkowych wynosi 3.022.000 zł.

Art. 24a ust. 4 w/w ustawy w kwestii ustalenia poziomu przychodu powodującego obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych odsyła do przepisu art. 14 w/w ustawy.

Jak z powyższego wynika, obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych zależy od formy prawnej jednostki lub wielkości osiąganych przychodów, nie zaś od przedmiotu działalności i sposobu opodatkowania. Jeżeli zatem osoby fizyczne prowadzące działalność rolniczą, w tym także prowadzące działy specjalne produkcji rolnej przekroczą określoną w w/w artykule kwotę (800.000,00 EURO), to są one zobowiązane do stosowania przepisów ustawy o rachunkowości.

Z powołanych przepisów wynika, że dochód z działów specjalnych produkcji rolnej może być ustalany przy zastosowaniu norm szacunkowych tylko wówczas, gdy podatnik nie prowadzi ksiąg.

W sytuacji, gdy podatnik wypełniając obowiązek nałożony przez art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości prowadzi księgi rachunkowe, dochód z tego źródła jest ustalany na podstawie tych ksiąg.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przychód z działów specjalnych produkcji rolnej osiągnięty za 2007 rok przekroczył równowartość w walucie polskiej 800.000,00 EURO (tj. 3.022.000,00 zł) z dniem 1 stycznia 2008 roku wnioskodawca winien zaprowadzić księgi rachunkowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanego przez wnioskodawcę wyroku WSA w Olsztynie sygn. akt I SA/Ol 394/06 należy stwierdzić, iż orzeczenie to zapadło w indywidualnej sprawie i nie jest wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie