Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2007 r. (data wpływu 17 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia kosztu konsumpcji na spotkaniu wigilijnym sfinansowanym z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych do przychodów pracownika jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia kosztu konsumpcji na spotkaniu wigilijnym sfinansowanym z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych do przychodów pracownika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wskazał, że planuje w grudniu 2007 roku zorganizować przyjęcie wigilijne dla pracowników. Koszt zostanie pokryty z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt konsumpcji pracownika na spotkaniu wigilijnym nie jest jego przychodem, bowiem nie wiadomo za jaką wartość pracownicy spożyją produkty. Nie da się wystawionej faktury równo podzielić przez wszystkich pracowników, nie wiadomo też czy pracownik na tym spotkaniu wypije np. pół kubka barszczu, czy może dwa kubki, itp.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 roku o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t. j. Dz. U z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm. ) działalnością socjalną są usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form krajowego wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu.

Kryteria socjalne należy stosować do każdego rodzaju pomocy socjalnej, zarówno płacowej jak i pozapłacowej, również przy organizowaniu imprez dla pracowników, o których mowa w zapytaniu Wnioskodawcy. W związku z powyższym sfinansowanie lub dofinansowanie z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych winno być skierowane imiennie do osób uprawnionych do korzystania ze środków Funduszu. Imienne kierowanie pomocy z Funduszu poprzedzać musi ocena, czy dana osoba będzie mogła skorzystać z pomocy i jaka będzie wielkość tej pomocy.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), wolna od podatku dochodowego jest wartość rzeczowych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Powyższe przepisy wskazują na zastosowanie zwolnienia w przypadku otrzymywania świadczeń rzeczowych. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia rzeczy, ani też świadczenia rzeczowego, dlatego też należy posłużyć się definicją zawartą w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

W myśl art. 45 Kodeksu cywilnego, rzeczami są tylko przedmioty materialne.

Jak wynika z powyższego ze zwolnienia w limitowanej części korzystają jedynie świadczenia o charakterze rzeczowym np. paczki świąteczne, wartość biletów do kina, teatru, muzeum czy karnetu na basen.

Nie można uznać, iż wartość spotkania wigilijnego organizowana i sfinansowana w całości lub części z funduszu socjalnego jest świadczeniem rzeczowym, bowiem przedmiotem tego świadczenia jest usługa gastronomiczna, a nie rzecz.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższej definicji przychodów pracownika wynika, iż ustawodawca zaliczył do niej nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy, wykonywania usługi, bądź udostępnienia rzeczy lub prawa. Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on jakąś realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień, zawartym w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy stanowi, iż wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione według cen zakupu.

Mając powyższe na uwadze, wartość spotkania wigilijnego w postaci usługi gastronomicznej sfinansowana przez pracodawcę z funduszu świadczeń socjalnych nie mieści się w zakresie zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie można zgodzić się z twierdzeniem, iż nie istnieje możliwość przypisania indywidualnej usługi gastronomicznej konkretnej osobie, która z tej usługi korzysta. Możliwe jest ustalenie wartości faktycznie otrzymanych przez danego pracownika świadczeń, ponieważ w przypadku organizowania spotkania wigilijnego, nie ma przeszkód w ustaleniu dla kogo impreza jest organizowana i kto faktycznie brał w niej udział. Ponadto należy zwrócić uwagę na fakt, że spotkanie wigilijne ma być sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, dlatego też dofinansowanie powinno być imiennie skierowane do osób uprawnionych do korzystania z pomocy tego funduszu, ponieważ założeniem ZFŚS jest przyznanie ulg i świadczeń oraz innych dopłat w zależności od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu przy uwzględnieniu określonych kryteriów socjalnych, poprzedzających indywidualną ocenę sytuacji socjalnej pracownika.

Nieistotne jest przy tym, ile dana osoba skonsumowała potraw, gdyż koszty zakupu tych usług ponoszone są niezależnie od tego czy pracownik skorzystał z nich w pełnym zakresie, czy nie.

Wartość świadczeń opłaconych za pracownika pracodawca ma obowiązek doliczać do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Rozstrzygnięcie przedstawionego we wniosku pytania dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia kosztu legitymacji uprawniających pracowników do przejazdów PKP z ulgą 50% do przychodów pracownika, zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 17 marca 2008 r. nr ILPB1/415-267/07-2/AMN. Natomiast wniosek w zakresie zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych dofinansowania z ZFŚS biletów do kina, teatru oraz karnetów na basen i masaże, rozstrzygnięto w interpretacji indywidualnej z dnia 17 marca 2008 r. nr ILPB1/415-267/07-3/AMN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.