Temat interpretacji

w zakresie określenia źródła i momentu uzyskania przychodów z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2011r. (data wpływu do tut. Biura 15 lutego 2011r.), uzupełnionym w dniu 22 kwietnia 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie określenia źródła i momentu uzyskania przychodów z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie określenia źródła i momentu uzyskania przychodów z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 11 kwietnia 2011r. Znak: IBPBI/1/415-175/11/BK, IBPP1/443-314/11/LS wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 22 kwietnia 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży galanterii i odzieży skórzanej oraz futer. Z tytułu ww. działalności opłaca podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach ogólnych. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W dniu 28 sierpnia 2006r. zawarła umowę najmu lokalu użytkowego. Powyższa umowa najmu została zawarta na czas określony do dnia 27 sierpnia 2016r. W porozumieniu z dnia 16 grudnia 2010r. strony ustaliły wcześniejszy termin rozwiązania umowy na dzień 31 grudnia 2010r., w związku z czym, Wynajmujący zostali zobowiązani do zapłaty Najemcy, kwoty brutto 22.500,00 zł, w dwóch ratach po 11.250,00 zł, płatnych w terminie do dnia 31 stycznia 2011r. i 28 lutego 2011r.

W dniu 5 stycznia 2011r. Wnioskodawczyni wystawiła fakturę VAT w celu udokumentowania rekompensaty (wynagrodzenia) za wcześniejsze rozwiązanie umowy, w której wskazała datę wykonania usługi na dzień 31 grudnia 2010r., podstawę opodatkowania w kwocie 18.442,62 zł, podatek VAT wg stawki 22% w wysokości 4.057,38 zł oraz kwotę brutto należności w kwocie 22.500,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy otrzymana należność z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy będzie stanowiła dla Najemcy przychód z działalności gospodarczej w dacie wystawienia faktury, czy też będzie stanowiła przychód z innych źródeł, który podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych i podlega wykazaniu w zeznaniu podatkowym za rok podatkowy, w którym została faktycznie otrzymana na konto wyżej wymieniona należność...(pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2010r., Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 i 9 powołanej ustawy, źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• inne źródła.

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub z członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak dowodzi użycie sformułowania w szczególności, definicja przychodów z innych źródeł ma charakter przykładowy i otwarty, zatem do tej kategorii należy zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z tego też względu kwota uzyskana tytułem rekompensaty finansowej za wcześniejsze ustanie stosunku najmu, na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi przychód, który zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy należy wykazać w zeznaniu rocznym i zakwalifikować, jako przychód z innych źródeł podlegający opodatkowaniu według skali podatkowej określonej w art. 27 ww. ustawy.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymane kwoty powinny być wykazane w zeznaniu rocznym za 2011r., ponieważ w tym roku otrzymano je na konto bankowe i będą podlegały opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Jeżeli zatem przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczają określony przychód do innego, niż pozarolnicza działalność gospodarcza źródła przychodów, przychód ten przy braku przeciwnego wskazania, stanowi przychód z tego źródła, a nie przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy (pozarolniczej działalności gospodarczej).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. Należność wynika z treści stosunku prawnego, a odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia jak i do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Ustawodawca nie wymaga, aby przychodem były tylko wymienione w art. 14 ust. 1 ww. ustawy pożytki, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby fizycznej. Co do zasady, wszelkie wpłaty pieniężne, mogą być uznane za przychód osoby fizycznej, zwłaszcza że listę pożytków, które nie mogą być zaliczone do przychodów uzyskiwanych z tytułu ww. działalności, stanowiącą katalog zamknięty, zawarto w art. 14 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, każde przysporzenie majątkowe, uzyskane w związku z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowi przychód z tej działalności, o ile ustawa nie wyłącza go z tej kategorii. Zatem także rekompensaty, jeżeli mają związek z prowadzoną przez podatnika pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowią podlegający opodatkowaniu przychód z tej działalności, o ile ustawa wprost nie wyłącza ich z kategorii przychodów lub nie zwalnia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z treści przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika m.in., iż w dniu 28 sierpnia 2006r. Wnioskodawczyni zawarła umowę najmu lokalu użytkowego. Powyższa umowa najmu została zawarta na czas określony do dnia 27 sierpnia 2016r. W porozumieniu z dnia 16 grudnia 2010r. strony ustaliły wcześniejszy termin rozwiązania umowy najmu ze skutkiem na dzień 31 grudnia 2010r., a Wynajmujący zobowiązali się do zapłaty Najemcy, kwoty brutto 22.500,00 zł, w dwóch ratach po 11.250,00 zł, płatnych w terminie do dnia 31 stycznia 2011r. i 28 lutego 2011r.

Biorąc pod uwagę że otrzymanie ww. rekompensaty jest następstwem rozwiązania umowy najmu, uprzednio zawartej w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, stwierdzić należy, iż uzyskany przez Wnioskodawczynię przychód z tego tytułu, stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Mając na względzie cyt. uprzednio definicję działalności gospodarczej, zawartą w art. 5a ust. 1 pkt 6 ustawy regulującej ten podatek wskazać przy tym należy, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zalicza ww. przychodu, do innego niż działalność gospodarcza, źródła przychodu.

Mając powyższe na względzie, w sprawie będącej przedmiotem wniosku nie znajdzie zastosowania powołany przez Wnioskodawczynię art. 20 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty zapłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytowanych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach. Cytowany przepis art. 20 ust. 1 ww. ustawy, co prawda zawiera otwarty katalog przychodów, w związku z czym do kategorii tej mogą zostać zaliczone również inne (niż wymienione w tym przepisie) przychody, pod warunkiem jednak, że są one objęte ogólną definicją przychodów, zawartą w art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, zgodnie z którym, przychodami (z zastrzeżeniem art. 14 15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3), są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Jednakże, skoro rekompensata otrzymana z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu stanowi przychód ze źródła przychodów określonego w art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód ten, na mocy wyłączenia wynikającego z treści ww. art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, nie może podlegać opodatkowaniu, jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 9 w związku z art. 20 ust. 1 tej ustawy.

Ogólną zasadę ustalania momentu uzyskania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej określa przepis art. 14 ust. 1c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.

Odnosząc powyższe unormowania do sytuacji przedstawionej we wniosku stwierdzić należy, że przychód z tytułu wskazanej we wniosku rekompensaty, stwierdzonej wystawioną fakturą VAT, jako przychód z prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej powstanie w dniu wystawienia tej faktury.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach