Interpretacja indywidualna z dnia 06.07.2011, sygn. ILPB1/415-577/11-4/AG, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

1. Czy datą powstania obowiązku podatkowego jest dzień odprawy celnej na terenie Niemiec?
2. Czy dla celów podatku dochodowego należy przyjąć sumę wartości towaru w euro po przeliczeniu przez dokonującego odprawy wraz z cłem i po kursie z jakiego dnia należy przeliczyć ww. wartość?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2011 r. (data wpływu 8 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 27 czerwca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w części dotyczącej:

• określenia wartości towaru jest prawidłowe,
• średniego kursu po jakim należy przeliczyć wartość towaru jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 4 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 16 czerwca 2011 r. znak ILPB1/415-577/11-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 20 czerwca 2011 r., a w dniu 27 czerwca 2011 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Firma, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem importuje towar wyprodukowany poza obszarem wspólnoty europejskiej (w Chinach). Odprawy granicznej dokonywane są w miejscu przekroczenia granicy Unii Europejskiej (w Niemczech) poprzez przedstawiciela fiskalnego, z którym firma ma podpisaną umowę. Do odprawy celnej pośrednik niemiecki dokonuje przeliczenia waluty z faktury z dolara na euro wg obowiązującego kursu celnego. Firma po otrzymaniu towaru z dokumentami odprawy, dokonuje zgłoszenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru, przyjmując za dzień powstania obowiązku podatkowego dzień odprawy celnej. Do wyliczenia WNT stosuje kurs euro z dnia poprzedzającego. Za wartość WNT przyjmowana jest suma wartości towaru w euro wg przeliczenia dokonanego przez odprawiającego, wartość cła, wartość transportu i kosztów odprawy ujętych przez pośrednika niemieckiego w dokumentach odprawy.

Do podatku dochodowego przyjmowana jest natomiast wartość towaru w euro wg przeliczenia odprawiającego plus wartość cła. W tym wypadku również stosowany jest kurs euro z dnia poprzedzającego dzień odprawy celnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Czy dla celów podatku dochodowego należy przyjąć sumę wartości towaru w euro po przeliczeniu przez dokonującego odprawy wraz z cłem i po kursie z jakiego dnia należy przeliczyć ww. wartość...

Zdaniem Wnioskodawcy, dla celów podatku dochodowego należy ujmować wartość sumy towaru wraz cłem i w tym wypadku również przeliczać po kursie z dnia poprzedzającego dzień dokonania odprawy celnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w części dotyczącej:

• określenia wartości towaru uznaje się za prawidłowe,
• średniego kursu po jakim należy przeliczyć wartość towaru uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Użyte w art. 22 ust. 1 ww. ustawy sformułowanie wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów wskazuje, iż za koszt uzyskania przychodów może być uznany jedynie wydatek, który pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym ze źródłem przychodów.

W związku z powyższym, w kwestii kosztów dotyczących ustalenia wartości towaru, należy stwierdzić iż wartość towaru w celu określenia kosztów uzyskania przychodów winna uwzględniać uiszczone opłaty celne, zatem dla celów podatku dochodowego należy przyjąć sumę wartości towaru w euro po przeliczeniu przez dokonującego odprawy wraz z cłem.

Wydatki te bowiem bezpośrednio związane są z uzyskaniem przychodu. Nie są także wymienione w katalogu negatywnym, tj. w ustawowym wykazie kosztów nie uznanych za koszt podatkowy (art. 23 ww. ustawy), a zatem należy je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy ().

W myśl art. 22 ust. 6b ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, tj. podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Zauważyć należy, iż definicja momentu poniesienia kosztu zawarta w tym artykule dotyczy wszystkich podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, niezależnie od przyjętej metody ewidencjonowanych zdarzeń gospodarczych.

W przypadku podatników prowadzących księgi rachunkowe w myśl art. 22 ust. 5d ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z powyższego wynika, iż ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa datę powstania kosztu podatkowego. Zatem o tym, na który dzień ujmuje się koszt w księgach rachunkowych, a tym samym o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów, przesądzają przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223 ze zm.).

W przypadku transakcji dotyczących kosztów uzyskania przychodów przeprowadzanych w walutach obcych należy jednak mieć na uwadze fakt, iż transakcje te co do zasady skutkują powstaniem różnic kursowych, o których mowa w art. 14b i 24c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 24c ust. 7 ww. ustawy, (przy ich ustalaniu) za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3, dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności. Z przepisu tego wynika, iż do przeliczenia waluty obcej należy przyjąć datę wynikającą z faktury lub innego dowodu, a nie datę otrzymania tych dokumentów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż firma, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem importuje towar wyprodukowany poza obszarem wspólnoty europejskiej (w Chinach). Odprawy granicznej dokonywane są w miejscu przekroczenia granicy Unii Europejskiej (w Niemczech). Firma przyjmuje za dzień powstania obowiązku podatkowego dzień odprawy celnej. Do podatku dochodowego przyjmowana jest natomiast wartość towaru w euro wg przeliczenia odprawiającego plus wartość cła. W tym wypadku również stosowany jest kurs euro z dnia poprzedzającego dzień odprawy celnej.

Do przeliczania na złote kosztów uzyskania przychodów wyrażonych w walucie obcej stosuje się art. 11a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu nadanym przepisem art. 1 pkt 7 ustawy zmieniającej z dnia 25 listopada 2010 r. W myśl przepisu art. 11a ust. 2 powołanej ustawy, koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż odprawa graniczna importowanego z Chin towaru dokonywana jest w miejscu przekroczenia granicy Unii Europejskiej (w Niemczech) poprzez przedstawiciela fiskalnego. Do odprawy celnej pośrednik niemiecki dokonuje przeliczenia waluty z faktury z dolara na euro wg obowiązującego kursu celnego. Do podatku dochodowego przyjmowana jest wartość towaru w euro wg przeliczenia odprawiającego plus wartość cła. W tym wypadku również stosowany jest kurs euro z dnia poprzedzającego dzień odprawy celnej.

Reasumując, prawidłowym jest stanowisko Wnioskodawcy stwierdzające, iż dla celów podatku dochodowego należy przyjąć sumę wartości towaru w euro po przeliczeniu przez dokonującego odprawy wraz z opłatami celnymi.

Natomiast nieprawidłowym jest stanowisko Wnioskodawcy dotyczące sposobu przeliczenia wartości towaru na walutę polską. Wyżej wymienioną wartość towaru wraz z cłem należy bowiem przeliczyć w sposób następujący:

• w przypadku jeśli prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów zgodnie z metodą opisaną w art. 22 ust. 4 i 6b powołanej ustawy - wg kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, tj. dzień wystawienia faktury, a dopiero w przypadku braku faktury z innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania kosztu,
• w przypadku jeśli prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów zgodnie z metodą opisaną w art. 22 ust. 5-5c lub księgi handlowe - wg kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, tj. dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury, a dopiero w przypadku braku faktury z innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania kosztu.

Zatem nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy stwierdzające, iż ww. koszty należy przeliczyć po kursie z dnia poprzedzającego dzień dokonania odprawy celnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. organ informuje, że w zakresie problematyki dotyczącej podatku od towarów i usług wniosek został rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPP4/443-292/11-2/PG, interpretacja indywidualna

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu