Interpretacja indywidualna z dnia 16.06.2015, sygn. ILPB2/4511-1-295/15-2/JK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Zastosowanie zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2015 r. (data wpływu 16 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego jest:

• prawidłowe w odniesieniu do pytania nr 1;
• bezprzedmiotowe w odniesieniu do pytania nr 2.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Z uwagi na planowaną inwestycję drogową Nowy przebieg drogi krajowej (zwana dalej drogą krajową), w dniu 30 marca 2011 r. Rada Miasta podjęła uchwalę, w której wyraziła zgodę na zbycie na rzecz Państwa (zwani dalej Małżeństwem lub Państwem) nieruchomości stanowiących własność Miasta (zwane dalej Miastem), oznaczonych w ewidencji gruntów i budynków jako działki nr 177/13 o powierzchni 0,2522 ha oraz działki nr 193/3 o powierzchni 0,2169 ha w zamian za nabycie od Małżeństwa nieruchomości oznaczonych w ewidencji gruntów i budynków jako działki nr: 51/4 o powierzchni 0,2272 ha oraz działki nr 50 o powierzchni 1,0500 ha. Planowana inwestycja drogowa miała być realizowana w zachodniej części działki nr 50.

W dniu 11 października 2011 r. w siedzibie Urzędu Miejskiego sporządzony został protokół porozumienia stron w sprawie zawarcia umowy zamiany ww. nieruchomości pomiędzy Miastem, a Małżeństwem.

W dniu 19 października 2011 r. sporządzony został akt notarialny pomiędzy Miastem, a Państwem umowy zamiany nieruchomości, na podstawie której Miasto zbyło Małżeństwu działkę nr 177/13 oraz działkę nr 193/3 w zamian za działkę nr 50 oraz działkę nr 51/4. Ponadto Miasto zobowiązało się zapłacić Państwu różnicę w wartości nieruchomości. Działki zbyte przez Państwa nie były związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Działka nr 50 została nabyta przez Małżeństwo w dniu 20 stycznia 2009 r.

Działka 177/13 i działka 193/3 są niezabudowane i mają bezpośredni dostęp do drogi publicznej.

Nie są one nieruchomościami rolnymi. Jak wynika z pisma Wydziału Urbanistyki i Architektury z dnia 12 października 2011 r. (zwane dalej pismem z dnia 12 października 2011 r.) działki te położone są na terenie przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniowo-usługową.

Umowa zamiany zawarta została w trybie art. 15 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm., zwana dalej ustawą z dnia 21 sierpnia 1997 r.).

Jednocześnie, w momencie dokonania zamiany obowiązywał plan zagospodarowania przestrzennego, który przewidywał rozbudowę drogi gminnej (zwana dalej drogą gminną) przylegającej bezpośrednio do wschodniej części zbytej przez Małżeństwo w drodze zamiany działki nr 50 (droga nie była planowana na terenie działki 50).

Pismem z dnia 11 października 2014 r. Państwo zwrócili się do Prezydenta Miasta (zwany dalej Prezydentem Miasta z wnioskiem o wydanie zaświadczenia, że przedmiotowa umowa zamiany została zawarta w celu wykupu nieruchomości pod planowaną drogę.

W dniu 15 października 2014 r. Prezydent Miasta wydał zaświadczenie, w którym stwierdził, że transakcja dokonana na podstawie umowy zamiany () podyktowana była planowaną inwestycją drogową pod nazwą: Nowy przebieg drogi krajowej.

Następnie pismem z dnia 31 grudnia 2014 r. Małżeństwo zwróciło się o wskazanie, jaka część działki nr 50 miała zostać wykorzystana pod planowaną inwestycję drogową. Jak wynika z odpowiedzi Prezydenta Miasta z dnia 20 stycznia 2015 r. (zwana dalej pismem z dnia 20 stycznia 2015 r.) wykorzystanie w tym celu działki nr 50 planowane było na powierzchni 0,1772 ha.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przychód w wysokości odpowiadającej wartości działki nr 50 stanowi w całości przychód zwolniony na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
2. Jeżeli odpowiedź na pytanie 1 jest negatywna, to czy zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają również przychody dotyczące części nieruchomości znajdującej się w odległości 10 m albo 25 m dla drogi krajowej oraz 6 m albo 15 m dla drogi gminnej...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm., zwana dalej ustawą z dnia 26 lipca 1991 r.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W myśl art. 19 ust. 1 zd. pierwsze powołanej ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Natomiast zgodnie z art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. przychodem z odpłatnego zbycia w drodze zamiany nieruchomości lub praw majątkowych, a także innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy, u każdej ze stron umowy przenoszącej własność jest wartość nieruchomości, rzeczy lub prawa zbywanego w drodze zamiany.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 29 powołanej ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Należy zauważyć, że art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. stanowi o odpłatnym zbyciu nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie, a nie o zbyciu nieruchomości lub jej części na cele uzasadniające jej wywłaszczenie.

Ponadto powołana ustawa nie zawiera normy postępowania, która nakazywałaby - w przypadku zbycia nieruchomości, która tylko w części przeznaczona jest pod inwestycję uzasadniającą wywłaszczenie - aby zbywca ustalał proporcję powierzchni przeznaczonej na cele uzasadniające wywłaszczenie w ogóle powierzchni zbywanej nieruchomości na potrzeby skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.

Jeżeli zatem inwestycja celu publicznego, uzasadniająca wywłaszczenie, ma być realizowana wyłącznie na części nieruchomości, ale dochodzi do zbycia całej nieruchomości wówczas zdaniem Wnioskodawcy przychód z tego zbycia w całości korzysta ze zwolnienia, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.

Dla zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., niezwykle istotne znaczenie ma pojęcie celu publicznego.

Tylko bowiem jeżeli zbycie nieruchomości następuje na cele uzasadniające wywłaszczenie przychód z tego zbycia podlega zwolnieniu na podstawie wymienionego wyżej przepisu.

Celem publicznym jest zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm., zwana dalej ustawą z dnia 21 sierpnia 1997 r.) m.in. wydzielanie gruntów pod drogi publiczne i drogi wodne, budowa, utrzymywanie oraz wykonywanie robót budowlanych tych dróg, obiektów i urządzeń transportu publicznego, a także łączności publicznej i sygnalizacji.

Przy tym w myśl art. 112 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. wywłaszczenie nieruchomości może być dokonane, jeżeli cele publiczne nie mogą być zrealizowane w inny sposób niż przez pozbawienie albo ograniczenie praw do nieruchomości, a prawa te nie mogą być nabyte w drodze umowy.

Zatem w przypadku inwestycji drogowej należy przed wszczęciem procedury wywłaszczenia dążyć do nabycia nieruchomości, na której ma być zlokalizowana inwestycja, w drodze umowy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że przychód ze zbycia działki nr 50 w drodze zamiany, w całości korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.

Ad 2.

W myśl art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 260 ze zm., zwana dalej ustawą z dnia 21 marca 1985 r.), obiekty budowlane przy drogach powinny być usytuowane w odległości od zewnętrznej krawędzi jezdni co najmniej:

1. w przypadku drogi krajowej 10 m (w terenie zabudowy) albo 25 m (poza terenem zabudowy),
2. w przypadku drogi gminnej 6 m (w terenie zabudowy) albo 15 m (poza terenem zabudowy).

Zatem w przypadku drogi krajowej, w pasie 10 m (w terenie zabudowy) albo 25 m (poza terenem zabudowy) od zewnętrznej krawędzi jezdni, nie można budować obiektów budowlanych. W przypadku drogi gminnej odległości te wynoszą odpowiednio 6 m albo 15 m.

Oznacza to, że cele uzasadniające wywłaszczenie obejmują w przypadku inwestycji budowy drogi krajowej teren zajęty bezpośrednio pod jej budowę wraz z pasem 10 m albo 25 m od tej drogi. Analogicznie w przypadku drogi gminnej, z tym zastrzeżeniem, że odległości od zewnętrznej krawędzi jezdni wynoszą odpowiednio 6 m albo 15 m.

Wobec powyższego Wnioskodawca z ostrożności stwierdza, że w przypadku, gdyby Organ uznał, że odpowiedź na pytanie 1 jest przecząca, wówczas należy stwierdzić, że przychód dotyczący części działki nr 50, znajdującej się w odległości 10 m albo 25 m dla drogi krajowej oraz 6 m albo 15 m dla drogi gminnej, podlega zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe w odniesieniu do pytania nr 1;
• bezprzedmiotowe w odniesieniu do pytania nr 2.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Użyte w cytowanym przepisie odpłatne zbycie oznacza przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Aby dana czynność miała charakter odpłatnej nie musi jej jednak towarzyszyć świadczenie pieniężne i przepływ gotówkowy.

Forma bezpośredniej wymiany towarów, jaką jest uregulowana w art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121) umowa zamiany, w wyniku której każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy, również stanowi odpłatne zbycie rzeczy. Ekwiwalentem w tym wypadku jest inna rzecz lub rzecz i kwota pieniężna, a nie wyłącznie wartości pieniężne.

Innym argumentem przemawiającym za tym, że umowa zamiany to odpłatna czynność prawna jest art. 604 Kodeksu cywilnego, w którym ustawodawca do umowy zamiany nakazuje stosować przepisy dotyczące sprzedaży.

Fakt ten ukazuje liczne podobieństwa między wskazanymi umowami, ograniczając różnicę między nimi jedynie do formy zapłaty, którą w przypadku umowy sprzedaży stanowi wartość pieniężna, a w przypadku umowy zamiany - inna rzecz.

Wobec powyższego zamiana nieruchomości stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zamiana ta ma miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

W myśl art. 19 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia w drodze zamiany nieruchomości lub praw majątkowych, a także innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, u każdej ze stron umowy przenoszącej własność jest wartość nieruchomości, rzeczy lub prawa zbywanego w drodze zamiany. Przepisy ust. 1, 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

Stosownie jednak do art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Z pierwszego zdania zacytowanego przepisu wynika, że podstawowym warunkiem uprawniającym do skorzystania z tego zwolnienia jest, aby przychód był uzyskany:

• z tytułu odszkodowania wypłaconego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami, lub
• z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami, lub
• z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami.

Natomiast w zdaniu drugim ww. przepisu zostały zawarte warunki dodatkowe - przedmiotowe zwolnienie nie będzie przysługiwało, jeżeli łącznie spełnione zostaną następujące warunki:

• nabycie zbywanej nieruchomości nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub odpłatnym zbyciem,
• cena jej nabycia była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania lub ceny zbycia.

W przypadku, gdy spełniony będzie tylko jeden ze wskazanych w przepisie warunków albo, gdy żaden z nich nie zostanie spełniony, wówczas uzyskany przychód będzie korzystał ze zwolnienia.

W tym miejscu należy zauważyć, że art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy stanowi o odpłatnym zbyciu nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie, a nie o zbyciu nieruchomości lub jej części na cele uzasadniające jej wywłaszczenie. Wobec powyższego przy sprzedaży całości nieruchomości dla możliwości zastosowania omawianego zwolnienia bez znaczenia pozostaje fakt na jakiej części nieruchomości realizowany będzie cel uzasadniający wywłaszczenie.

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odwołuje się do instytucji regulowanych przez ustawę o gospodarce nieruchomościami z uwagi na towarzyszący im charakter przymusu ze strony organów administracji dotyczący pozbawienia prawa własności dotychczasowego właściciela.

Stosownie do treści art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 518), celem publicznym w rozumieniu ustawy jest m.in. wydzielanie gruntów pod drogi publiczne, drogi rowerowe i drogi wodne, budowa, utrzymywanie oraz wykonywanie robót budowlanych tych dróg, obiektów i urządzeń transportu publicznego, a także łączności publicznej i sygnalizacji.

Zgodnie z art. 112 ust. 2 ww. ustawy, wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości. Wywłaszczenie nieruchomości może być dokonane, jeżeli cele publiczne nie mogą być zrealizowane w inny sposób niż przez pozbawienie albo ograniczenie praw do nieruchomości, a prawa te nie mogą być nabyte w drodze umowy (art. 112 ust. 3 ww. ustawy).

Natomiast w myśl art. 114 ust. 1 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i ust. 3, należy poprzedzić rokowaniami o nabycie w drodze umowy praw określonych w art. 112 ust. 3, przeprowadzonymi między starostą, wykonującym zadanie z zakresu administracji rządowej, a właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości, a także osobą, której przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe. W trakcie prowadzenia rokowań może być zaoferowana nieruchomość zamienna.

Z powyższego wynika zatem, że na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami również jest możliwe odpłatne zbycie nieruchomości w drodze umowy cywilnoprawnej, jednakże aktywność w tej kwestii leży po stronie organu, gdyż to on jest zobligowany do przeprowadzenia rokowań zanim dokona przymusowego wywłaszczenia. Rokowania celem zawarcia umowy odpłatnego zbycia są prowadzone przed podjęciem decyzji o wywłaszczeniu, a taka decyzja należy do organu. W razie wywłaszczenia organ wypłaca natomiast odszkodowanie za przymusowe pozbawienie prawa własności do nieruchomości.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że Wnioskodawca wraz ze współmałżonkiem w dniu 20 stycznia 2009 r. nabył działkę nr 50. W dniu 19 października 2011 r. sporządzony został akt notarialny pomiędzy Miastem, a małżonkami umowy zamiany nieruchomości, na podstawie której Miasto zbyło małżonkom działkę nr 177/13 oraz działkę nr 193/3 w zamian za działkę nr 50 oraz działkę nr 51/4. Ponadto Miasto zobowiązało się zapłacić małżonkom różnicę w wartości nieruchomości. Umowa zamiany zawarta została w trybie art. 15 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w analizowanym stanie faktycznym umowa zamiany nieruchomości, została zawarta na podstawie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami. Odpłatne zbycie na rzecz Miasta w drodze zamiany nastąpiło po upływie 2 lat od nabycia tej nieruchomości (działki nr 50).

Zatem, pierwsza z przesłanek wyłączających zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wystąpiła.

Reasumując, w świetle obowiązujących przepisów prawa, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że przychód w wysokości odpowiadającej wartości działki nr 50 uzyskany z jej zbycia na cele uzasadniające jej wywłaszczenie korzysta w całości ze zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Bez znaczenia przy tym pozostaje na jakiej części omawianej nieruchomości prowadzona jest inwestycja uzasadniająca wywłaszczenie. W konsekwencji powyższego bezprzedmiotowa jest odpowiedź na pytanie nr 2 przedstawione we wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 301 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu