Temat interpretacji

obowiązki płatnika w przypadku wypłat w naturze na rzecz pracowników zatrudnionych na warunkach umowy o pracę a przebywających na zasiłkach chorobowych lub macierzyńskich wypłacanych przez ZUS

Zmiana interpretacji indywidualnej

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Minister Finansów w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 23 października 2009 r., Nr IPPB2/415-484/09-5/MK, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 21 lipca 2009 r., uzupełnionym w dniu 2 października 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w przypadku wypłat w naturze na rzecz pracowników zatrudnionych na warunkach umowy o pracę a przebywających na zasiłkach chorobowych lub macierzyńskich wypłacanych przez ZUS, jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dnia 23 października 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) - w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na wniosek złożony w dniu 21 lipca 2009 r. uzupełniony przez Wnioskodawcę w dniu 2 października 2009 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Pracownica Spółki jest w trakcie procesu adopcyjnego dziecka. Pracodawca oczekuje, iż w ciągu najbliższych tygodni pracownica w związku z nabyciem odpowiednich uprawnień przejdzie na urlop macierzyński. W momencie przejścia na urlop macierzyński pracodawca zatrudniający poniżej 20 pracowników przestanie wypłacać jej wynagrodzenie. Ciężar wypłaty zasiłku macierzyńskiego przejmie Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Pracodawca będzie świadczył na rzecz pracownicy w naturze (na przykład ubezpieczenie NNW) nie będąc wstanie wypełnić swojego obowiązku płatnika wynikającego z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie będzie miał z czego potrącić zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Pracodawca zamierza wystąpić do pracownicy o dokonywanie wpłat zaliczki podatku dochodowego na rachunek pracodawcy, które to wpłaty (o ile zostaną dokonane) zostaną przekazana na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

W związku z przedstawionym zdarzeniem przyszłym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

1.) Czy w przypadku niemożności dokonania potrącenia zaliczki podatku dochodowego wynikającej z braku jakichkolwiek wypłat na rzecz pracownika pracodawca może dokonać przekazania zaliczki podatku dopiero po:

1. wpłacie pracownika kwoty zaliczki podatku na rachunek lub w kasie pracodawcy,
2. ponownym rozpoczęciu dokonywania wypłat na rzecz pracownika (w związku z powrotem, ze zwolnienia lekarskiego lub urlopu macierzyńskiego).

Czy w takiej sytuacji wpłacany podatek powinien być traktowany, jako wpłacany w terminie, czy też pracodawca powinien naliczyć odsetki za zwłokę (w odniesieniu do miesięcy, w których świadczenia w naturze były świadczone - pomimo, iż zwłoka nie była spowodowana opóźnieniem po stronie płatnika)...

2.) Czy w przypadku jeśli w danym roku podatkowym pracodawca nie będzie już dokonywał płatności na rzecz pracownika, czy wykazanie wartości świadczenia w naturze na deklaracji podatkowej pracownika (przy wpisaniu wartości 0, jako wartości przekazanego podatku) będzie wystarczającym wywiązaniem się pracodawcy z roli płatnika określonej w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy pracodawca nie ma obowiązku dokonywania wpłat zaliczki podatku dochodowego od świadczeń w naturze na rzecz pracownika, jeśli z powodów od niego niezależnych nie był w stanie wcześniej pobrać zaliczki na podatek od pracownika. Wynika to z art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym zaliczka podatku podlega wpłacie do urzędu w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki. Stąd pobranie zaliczki nie jest tylko elementem rachunkowym ale musi oznaczać fizyczną zdolność płatnika do pobrania zaliczki z należności na rzecz pracownika. Podejście takie potwierdza wyrok NSA z dnia 29 listopada 1984 r., sygn. SAGd 929/84 ONSA 1984, Nr 2, poz. 115. Płatnik, w rozumieniu art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (.) nie jest organem podatkowym w znaczeniu art. 1 kpa., i (...) czynności przez niego podejmowane w celu obliczenia i pobrania należności podatkowych od podatnika mają charakter jedynie czynności techniczno-rachunkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy płatność podatku powinna (również zgodnie z treścią art. 38 ust. 1 ww. ustawy) zostać dokonana do dnia 20 miesiąca po faktycznym pobraniu podatku od pracownika.

Ponadto Wnioskodawca uznał, iż w przypadku niemożności pobrania zaliczki na podatek płatnik powinien wykazać kwotę przychodu na rocznym zeznaniu podatkowym pracownika wpisując kwotę 0 jako zapłacony podatek. Opinia Wnioskodawcy bazuje również na Postanowieniu Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach z dnia 10 lipca 2006 r. sygn. R0/415-17/06, w którym Urząd Skarbowy stwierdził: W przypadku, gdy nie ma możliwości pobrania zaliczek na podatek oraz składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne z wynagrodzenia pracownika (...) realizację świadczeń ponoszonych za pracownika należy uwarunkować uprzednio dokonaną przez pracownika wpłatą o równowartości należnych zaliczek oraz składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne przypadających od tych świadczeń (przychodów). Biorąc pod uwagę, iż każda interpretacja ma charakter wiążący tylko w indywidualnym przypadku, Wnioskodawca wystąpił o interpretację jego przypadku.

Z uwagi na braki formalne w złożonym wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie pismem z dnia 24 września 2009 r. Nr IPPB2/415-484/09-2/MK wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez przedstawienie własnego stanowiska w sprawie będącej przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w odniesieniu do zadanego pytania, dotyczącego:

• terminowości dokonywanych wpłat zaliczek na podatek dochodowy oraz obowiązku naliczania odsetek za zwłokę pomimo, iż zwłoka nie była spowodowana opóźnieniem po stronie płatnika.

W odpowiedzi na to wezwanie Wnioskodawca wyjaśnił, że płatność podatku zgodnie z art. 38 ust. 1 ustawy podatkowej podlega wpłacie w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki dokonanie płatności w terminie do 20 dnia miesiąca po dokonaniu wpłaty przez pracownika, bądź w terminie do 20 dnia miesiąca po dokonaniu potrącenia z najwcześniejszej wypłaty dokonywanej na rzecz pracownika jest traktowane, jako dokonanie płatności w terminie, co w konsekwencji nie spowoduje konieczności naliczenia odsetek za zwłokę.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe, stwierdzając m.in. że zgodnie z treścią art. 38 ust. 1 o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Zatem przekazanie zaliczki na podatek dochodowy jest obowiązkiem pracodawcy, jako płatnika zaliczek na podatek dochodowy z tytułu łączącego pracownika z pracodawcą stosunku pracy. Brak możliwości poboru zaliczki na podatek nie zwalnia płatnika z obowiązku jej pobrania i uiszczenia. Uzyskanie przez pracownika przychodu ze stosunku pracy w związku z otrzymanym świadczeniem rzeczowym w postaci opłacania z własnych środków za osoby pozostające ze Spółką w stosunku pracy składki z tytułu ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków oraz poważnego zachorowania pracownika, obliguje płatnika do poboru zaliczki na podatek dochodowy w ustawowym terminie. Wykazanie w deklaracji podatkowej wartości otrzymanego świadczenia bez pobranych zaliczek na podatek nie skutkuje wypełnieniem obowiązków płatnika przewidzianego w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa. Jak również naraża na zapłatę odsetek za zwłokę należnych od dnia następnego, po dniu w którym podatek (zaliczka) powinien być uregulowany.

Na tle przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2009 r., zwanej dalej ustawą, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powołanego przepisu wynika zatem jednoznacznie, iż pracodawca jest obowiązany do doliczenia do przychodu pracownika opłacanej przez niego składki z tytułu ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków oraz poważnego zachorowania pracownika.

Na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej zakładami pracy, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jak stanowi art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Z powyższych przepisów jednoznacznie wynika, iż płatnik jest obowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki. Nie wynika natomiast, aby płatnik, który nie ma faktycznych możliwości pobrania tej zaliczki, gdyż w danym miesiącu podatnik nie uzyskał dochodu w formie pieniężnej, był obowiązany zapłacić zaliczkę z własnych środków, a następnie dochodzić jej zwrotu od pracownika. Takie zobowiązanie nie wynika także z innych przepisów ustawy.

Przepisy ustawy nie obligują także podatnika do wpłacenia stosownej zaliczki na podatek swojemu płatnikowi. Stosownie bowiem do postanowień art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych (PIT-11).

Dochód uzyskany z tytułu opłacenia przez Wnioskodawcę w danym roku składki na ubezpieczenie następstw nieszczęśliwych wypadków za pracownika, płatnik zobowiązany będzie wykazać w rocznej informacji PIT-11, a podatnik będzie obowiązany uwzględnić go w rocznym zeznaniu podatkowym składanym do urzędu skarbowego i od sumy uzyskanych w danym roku podatkowym dochodów zapłacić należny podatek.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 21 lipca 2009 r. i uzupełnionym w dniu 2 października 2009 r. należy uznać za prawidłowe.

Z tych względów należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 października 2010 r. IPPB2/415-484/09-5/MK, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zmiana interpretacji indywidualnej dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji z dnia 23 października 2010 r.

P O U C Z E N I E

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 623 kB

Minister Finansów