Temat interpretacji

Jak prawidłowo należy obliczyć zaliczki na podatek dochodowy od wynagrodzeń osób niepełnosprawnych, w przypadku rezygnacji przez płatnika ze statusu zakładu pracy chronionej?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 02 marca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 08 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawidłowego obliczenia zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń osób niepełnosprawnych, w przypadku rezygnacji przez płatnika ze statusu zakładu pracy chronionej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 marca 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawidłowego obliczenia zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń osób niepełnosprawnych, w przypadku rezygnacji przez płatnika ze statusu zakładu pracy chronionej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Firma zrezygnowała ze statusu zakładu pracy chronionej w dniem 01 stycznia 2012 r. składając odpowiednie wnioski do PFRON, Urzędu Skarbowego i Wojewody. Zgodnie z art. 38 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w art. 31 tejże ustawy, którzy utracili status zakładu pracy, zatrudniający osoby niepełnosprawne, kwoty pobranych zaliczek na podatek od przychodów tych osób z tytułów określonych w art. 12 oraz zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłaconych przez tych płatników tym osobom przekazują w odpowiedniej wysokości na ZFRON bądź na rachunek urzędu skarbowego. W związku z tym, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa terminu wpłaty zaliczki na rachunek ZFRON, Spółka przyjęła termin określony w art. 33 ust. 3 pkt 3 ustawy o rehabilitacji. Według tego przepisu, pracodawca jest zobowiązany do przekazywania środków funduszu rehabilitacji na rachunek bankowy, na którym gromadzone są środki tego funduszu, w terminie 7 dni od dnia, w którym środki te uzyskano. Za dzień uzyskania środków rozumie się dzień pobrania zaliczki. Z tego względu zakład pracy przekazuje zaliczki na zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych w terminie 7 dni od dnia wypłaty pracownikom wynagrodzeń, od których potrącono zaliczki. Termin dokonania wpłaty na rachunek urzędu skarbowego określony został w art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do tego przepisu, płatnik obowiązany jest przekazywać zaliczki na podatek w terminie do dnia 20 następnego miesiąca po miesiącu, w którym je pobrał. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależnia procent wpłaty na ZFRON od wysokości osiągniętego przez płatnika wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych.

Z uwagi na powyższe, czyli z uwagi na:

• różne terminy dokonywania wpłat na ZFRON i na konto urzędu skarbowego,
• termin wypłaty wynagrodzenia z dołu w terminie do 10 dnia następnego miesiąca,
• konieczność uwzględniania wysokości wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych,

powstaje pytanie jaki miesiąc zakład pracy powinien przyjmować jako bazę do wskazania wysokości wskaźnika osób niepełnosprawnych, żeby prawidłowo określić należną wpłatę na ZFRON i urząd skarbowy.

Wynagrodzenie należne za m-c 01/2012 zostało wypłacone w dniu 10 lutego 2012 r. W ciągu 7 dni od daty wypłaty, czyli daty uzyskania środków zakład pracy przekazał kwotę podatku potrąconego od wynagrodzeń wypłaconych osobom niepełnosprawnych na rachunek ZFRON w wysokości 100%, gdyż na ten dzień znany był wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych osiągnięty w m-cu 01/2012.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jeżeli wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych obniży się w następnym miesiącu (02/2012) do poziomu poniżej 40%, co skutkuje obniżeniem wpłaty na ZFRON, jaki wskaźnik zatrudnienia należy przyjąć za podstawę ustalenia wysokości wpłat na ZFRON i na konto urzędu skarbowego, tzn. czy za m-c, za który wynagrodzenie jest należne - 01/2012, czy może za miesiąc, w którym wynagrodzenie zostało wypłacone - 02/2012...

Wnioskodawca stwierdza, iż podkreślenia wymaga fakt, że przyjęcie wysokości wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych za m-c, w którym wynagrodzenie jest wypłacane - 02/2012 jest niemożliwe w terminie określonym przez ustawę o rehabilitacji, bo wpłata na ZFRON następuje w terminie 7 dni od daty wypłaty, czyli najpóźniej do 17 dnia odpowiedniego miesiąca (tutaj 17 luty 2012 r.), czyli w trakcie jego trwania. Jednakże w terminie przekazywania kwoty na konto urzędu skarbowego, czyli do 20 dnia miesiąca następującego po dacie wypłaty (20 marca 2012 r.) znana będzie już wysokość wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych za miesiąc, w którym dokonano wypłaty, czyli za 02/2012. Czy wtedy zakład pracy ma dokonać korekty kwoty przekazanej na ZFRON, czy nie dokonuje korekty przyjmując wysokość wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych za m-c, za który wynagrodzenie jest należne...

Zdaniem Wnioskodawcy zakład pracy powinien dokonać rozliczenia kwoty pobranej zaliczki na podatek od wynagrodzeń wypłaconych osobom niepełnosprawnym na bazie wysokości wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych osiągniętego za m-c, za który wynagrodzenie jest należne, gdyż przyjęcie wysokości wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych za m-c, w którym wynagrodzenie jest wypłacane jest niemożliwe w terminie określonym przez ustawę o rehabilitacji, bo wpłata na ZFRON następuje w terminie 7 dni od daty wypłaty, czyli najpóźniej do 17 dnia odpowiedniego miesiąca, czyli w trakcie jego trwania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawidłowego obliczenia zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń osób niepełnosprawnych, w przypadku rezygnacji przez płatnika ze statusu zakładu pracy chronionej.

W zakresie określenia na podstawie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 ww. ustawy).

Przepis art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z przepisu art. 31 ww. ustawy wynika, iż osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

W świetle art. 38 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy płatnicy będący zakładami pracy chronionej kwoty pobranych zaliczek na podatek od przychodów z tytułów określonych w art. 12 oraz od zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, wypłacanych przez tych płatników:

1. za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku u tego płatnika przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, przekazują:
   • w 40% na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych,
   • w 60% na zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych,
2. za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku u tego płatnika przekroczył kwotę, o której mowa w lit. a, przekazują na zasadach określonych w ust. 1.

Z treści art. 38 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż płatnicy, o których mowa w art. 31, którzy utracili status zakładu pracy chronionej, zatrudniający osoby niepełnosprawne, kwoty pobranych zaliczek na podatek od przychodów tych osób z tytułów określonych w art. 12 oraz od zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez tych płatników tym osobom:

1. za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód osoby niepełnosprawnej uzyskany od początku roku u tego płatnika przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, przekazują w wysokości:
   • 25% na zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych - w przypadku płatników osiągających wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości od 25 do 30%,
   • 50% na zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych - w przypadku płatników osiągających wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości od 30 do 35%,
   • 75% na zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych - w przypadku płatników osiągających wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości od 35 do 40%,
   • 100% na zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych - w przypadku płatników osiągających wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości co najmniej 40%
   - w pozostałej części na zasadach określonych w ust. 1;
2. za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód osoby niepełnosprawnej uzyskany od początku roku u tego płatnika przekroczył kwotę, o której mowa w pkt 1, kwoty pobranych zaliczek na podatek płatnicy przekazują na zasadach określonych w ust. 1.

Wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych, o którym mowa w ust. 2a, ustala się na podstawie art. 21 ust. 1 i 5 oraz art. 28 ust. 3 ustawy o rehabilitacji zawodowej (art. 38 ust. 2b ww. ustawy).

Przepisy ust. 2a i 2b stosuje się w okresie 5 lat, licząc od końca roku, w którym płatnik utracił status zakładu pracy chronionej, jeżeli spełnia warunki określone w przepisach ustawy o rehabilitacji zawodowej (art. 38 ust. 2c ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca z dniem 01 stycznia 2012 r. sam zrezygnował ze statusu zakładu pracy chronionej składając odpowiednie wnioski do PFRON, Urzędu Skarbowego i Wojewody. Wynagrodzenia wypłacane są z dołu w terminie do 10 dnia następnego miesiąca.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t. j. z 2011 r. Dz. U. Nr 127, poz. 721 ze zm.) decyzję w sprawie przyznania statusu zakładu pracy chronionej lub zakładu aktywności zawodowej, potwierdzającą spełnianie warunków, o których mowa w art. 28 lub 29, wydaje wojewoda. Natomiast z ust. 3 tego artykułu wynika, iż wojewoda podejmuje decyzję stwierdzającą utratę przyznanego statusu zakładu pracy chronionej lub zakładu aktywności zawodowej w razie niespełniania warunków lub obowiązków, o których mowa w art. 28 ust. 1-3 i art. 33 ust. 1 lub 3 pkt 1 i 2, lub odpowiednio art. 28 ust. 1 pkt 1-3, art. 29 lub 30 ust. 2b, z dniem zaprzestania spełniania jakiegokolwiek z tych warunków lub obowiązków.

Z art. 33 ust. 3 pkt 3 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych wynika, że pracodawca prowadzący zakład pracy chronionej obowiązany jest do przekazywania środków funduszu na rachunek w terminie 7 dni od dnia, w którym te środki uzyskano.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny należy stwierdzić, iż w związku z rezygnacją Wnioskodawcy ze statusu zakładu pracy chronionej doszło do utraty statusu zakładu pracy chronionej.

W związku z powyższym w tak przedstawionym stanie faktycznym znajdują zastosowanie przepisy art. 38 ust. 2a, ust. 2b i ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ dotyczą one płatników, którzy utracili status zakładu pracy chronionej.

Należy wyjaśnić, że z art. 38 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika sposób przekazywania pobranej zaliczki w odpowiedniej proporcji na ZFRON i do urzędu skarbowego.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca płaci wynagrodzenie z dołu do 10 dnia następnego miesiąca. Oznacza to, że w tym terminie pobiera zaliczkę. Zaliczka pobierana jest od dochodu wypłaconego w danym miesiącu. Wpłaty do urzędu skarbowego należy dokonać do 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczkę a wpłaty na ZFRON w terminie 7 dni od dnia, w którym uzyskano środki czyli w tym przypadku do 17 miesiąca, w którym wypłata miała miejsce. Wpłaty dokonywane są więc w różnych miesiącach. Kierując się tym, że wypłata wynagrodzenia do 10 następnego miesiąca była wypłatą za pracę wykonaną w poprzednim miesiącu, w którym to był osiągnięty określony wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych w zakładzie pracy chronionej przy obliczaniu proporcji w jakiej zaliczka ma być przekazana na ZFRON a w jakiej do urzędu skarbowego należy kierować się wskaźnikiem poziomu zatrudnienia osób niepełnosprawnych z miesiąca, w którym praca była wykonywana czyli miesiąca za który wypłacone jest wynagrodzenie w dniu 10 następnego miesiąca. Nie zmienia to faktu, że przychodem danego miesiąca w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są wynagrodzenia wypłacane w danym miesiącu.

Wskazany sposób uwzględniania wskaźnika z poprzedniego miesiąca służy tylko i wyłącznie sposobowi podziału zaliczki w celu jej przekazania na ZFRON i do urzędu skarbowego.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach