Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 30.11.2004, sygn. UPO-415/146/04/RL, Urząd Skarbowy w Płocku

Temat interpretacji

Wysokość " pracowniczych" kosztów uzyskania przychodów wynika wprost z przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2004 r. brzmieniem art. 22 ust. 2 pkt 3 tejże ustawy - koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę - wynoszą 127,82 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1.533,84 zł.

W powyższym przypadku nie ma znaczenia fakt korzystania przez pracowników z samochodów służbowych. Istotnym jest fakt zamieszkiwania poza miejscowością, gdzie położony jest zakład pracy. Jeśli więc pracownicy nie otrzymują dodatku za rozłąkę, zasadne jest uwzględnienie wobec nich powiększonych kosztów uzyskania przychodu.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na zapis art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych , który stanowi, że przychodem ze stosunku pracy jest również wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, świadczeń pieniężnych ponoszonych za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.Zatem wartość kosztów związanych z dojazdami pracownika do pracy ponoszonych przez Spółkę - w myśl powyższego - będzie stanowiła jego przychód podlegający opodatkowaniu.