Temat interpretacji

UZASADNIENIE

W dniu 27 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem i zarządcą domu wielomieszkaniowego w P. (kamienicy). Najemca jednego z mieszkań o powierzchni 42 m² od kilku lat nie płacił czynszu najmu. Zaległość na dzień 31 lipca 2008 r. wynosi 11.189,00 zł. Mieszkanie jest zdewastowane, ponieważ najemca jak i jego konkubina nadużywali alkoholu, często w towarzystwie podobnych im znajomych, urządzając głośne awantury w mieszkaniu, jak i na klatce schodowej, często w godzinach nocnych. Odważniejszy lokator wzywał policję, inni bali się odwetu szczególnie gości najemcy.

W tej sytuacji współwłaścicielom pozostał jedynie pozew o eksmisję najemcy. Współwłaściciele mają świadomość, że proces sądowy o eksmisję trwa długo, zwiększa się zadłużenie, którego nie odzyskają.

Wnioskodawca uważa, że wyrok eksmisyjny nic nie da, ponieważ:

• jeśli sąd przyzna prawo do lokalu socjalnego, których w P. brak, być może gmina zapłaci bieżący czynsz, ale pozostanie to bez wpływu na zachowanie najemcy,
• jeśli sąd nie przyzna prawa do lokalu socjalnego, współwłaściciele będą zmuszeni na własną rękę szukać lokalu i praktycznie znajdą się w tej samej sytuacji co przed procesem, tylko o kilka lat później.

W tym stanie rzeczy, najemcy, który jest bez pracy (traci ją z powodu nadużywania alkoholu) zaproponowano dobrowolne opuszczenie mieszkania w zamian za kwotę pieniężną, którą uzgodniono w wysokości 7.000,00 zł. Kwotę tą najemca otrzymał 31 lipca 2008 r., po opróżnieniu i opustoszeniu mieszkania za odpowiednim pokwitowaniem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wypłacona najemcy kwota, mająca na celu odzyskanie mieszkania i zapobiegnięcie dalszej utracie przychodu z najmu, może być uznana za koszt uzyskania przychodu w świetle art. 22 pkt 1⁶⁴ ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w szczególności za koszt uzyskania i zabezpieczenia źródła przychodu...

Zdaniem Wnioskodawczyni, opisany wydatek jest kosztem uzyskania przychodów, nie jest to wydatek, który wprawdzie łączy się skutkowo z przychodem w miesiącu jego poniesienia, jednakże pozostaje w ścisłym związku z przyszłym przychodem, gdyż jego celem jest uzyskanie przychodu z najmu z odzyskanego w niedalekiej przyszłości lokalu (po remoncie).

Wysokość tego wydatku nie wydaje się nadmierna w stosunku do już poniesionej straty i dalszej możliwej straty, związanej z trwaniem procesu eksmisyjnego, a następnie wykonaniem wyroku eksmisyjnego.

Wnioskodawczyni podała, że w sprawie kosztów uzyskania przychodów wypowiedział się Urząd Skarbowy w Mikołowie w piśmie nr PDI-415-43-06-ED z dnia 24 sierpnia 2006 r. uznając taką możliwość.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie tut. Organ pragnie zaznaczyć, iż ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.) nie zawiera przepisu określonego przez Wnioskodawczynię w stanie faktycznym jako art. 22 pkt 164.. Zrozumiano, iż Wnioskodawczyni miała na uwadze treść art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztami uzyskania przychodów będą wydatki, które spełniają łącznie następujące warunki:

• pozostają w związku przyczynowo skutkowym ze źródłem przychodów (tzn. zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu);
• nie zostały wymienione w treści art. 23 ust. 1 ww. ustawy;
• ich poniesienie udokumentowane jest w sposób nie budzący wątpliwości.
  
  

Wobec powyższego za koszt uzyskania przychodu można uznać wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z najmem, których celem jest osiągnięcie przychodów, w tym również zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wskazane, że zostały poniesione w celu uzyskania przychodów, nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Podkreślić należy, że wydatek staje się kosztem, kiedy zostaje poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz nie został wymieniony w art. 23 ww. ustawy.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów należy ocenić bezpośredni związek poniesionego wydatku z przychodem uzyskanym ze źródła jakim jest najem oraz racjonalnością działania dla jego osiągnięcia. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

Obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z tytułu najmu każdorazowo spoczywa na podatniku.

Reasumując, wydatek spełniający powyższe warunki ponoszony w celu odzyskania mieszkania i zapobiegnięcia dalszej utracie przychodu stanowić będzie koszt uzyskania przychodu z najmu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma Naczelnika Urzędu Skarbowego w Mikołowie, z dnia 24 sierpnia 2006 r., nr PDI-415-43-06-ED, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.