Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2008 r. (data wpływu 7 stycznia 2008 r.), uzupełnionym w dniu 19 marca 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 7 marca 2008 r., znak ILPB1/415-30/08-2/IM na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 14 marca 2008 r., a w dniu 19 marca 2008 r. wniosek uzupełniono o brakujące informacje.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie usług ubezpieczeniowych zwolnionych z podatku od towaru i usług i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W działalności wykorzystuje samochód osobowy, który wprowadzony jest do ewidencji środków trwałych.

W związku z prowadzoną działalnością, polegającą na spotkaniach z klientami w różnych miejscach w mieście i poza miastem, Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę leasingu operacyjnego, którego przedmiotem będzie motocykl. Wykorzystywanie w działalności, oprócz samochodu osobowego, także motocykla w sezonie letnim pozwoli Wnioskodawcy na szybsze przemieszczanie się zwłaszcza w miejskich korkach, a zatem zdaniem Wnioskodawcy do wygenerowania większego zysku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki ponoszone w związku z leasingiem motocykla używanego sezonowo będą stanowiły koszty uzyskania przychodów, ponieważ przyczynią się do wygenerowania większego zysku, a zgodnie z art. 22 ust. Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Przemieszczanie się w miejskich korkach i nie tylko motocyklem zapewni Wnioskodawcy szybsze i na czas dotarcie na spotkanie z klientem a także możliwość spotkania się z większą ilością klientów, co oznacza większy zysk. Natomiast ewentualne spóźnienie może grozić utratą klienta. Ponadto planowana umowa leasingowa spełniać będzie warunki określone w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. zostanie zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji w przypadku motocykla oraz suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o podatek od towarów i usług, będzie odpowiadać co najmniej wartości początkowej środków trwałych. Natomiast zgodnie z ww. przepisem opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego z tytułu używania motocykla, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszty uzyskania przychodów korzystającego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W świetle ww. przepisu zaliczenie wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodu jest uzależnione od spełnienia łącznie dwóch warunków: istnienia związku przyczynowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a osiągniętym lub możliwym do osiągnięcia przychodem, czy też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu oraz koszt nie może być wymieniony w enumeratywnym katalogu wyłączeń zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast zgodnie z treścią art. 23b ust. 1 przedmiotowej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1. zawarta zostanie na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Jeżeli więc, umowa zawarta przez Wnioskodawcę jest umową spełniającą kryteria wskazane w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to wówczas do kosztów uzyskania przychodów w czasie trwania podstawowego okresu umowy Wnioskodawca może zaliczyć wszystkie opłaty związane z zawartą umową leasingu. Kosztem uzyskania przychodu będą także wydatki eksploatacyjne związane z przedmiotem leasingu. Jednakże należy zwrócić uwagę, iż warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania jest jego związek przyczynowo-skutkowy z osiąganymi przychodami. A więc warunkiem zaliczenia wydatków związanych z przedmiotem leasingu jako kosztu uzyskania przychodu jest istnienie związku przyczynowoskutkowego tego rodzaju, że uzyskanie przez Wnioskodawcę przychodu nastąpiło w wyniku gospodarczego wykorzystania danego przedmiotu leasingu.

W świetle postanowień art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Powyższe oznacza, iż wydatki stanowią koszt w dacie ich poniesienia bez względu na fakt jakiego okresu dotyczą.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 6b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, za dzień poniesienia kosztu uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Tak więc wydatki związane z uiszczeniem kosztów wynikających z wystawionych faktur winny być ewidencjonowane w kosztach uzyskania przychodów jednorazowo w dacie ich poniesienia. Podkreślenia przy tym wymaga fakt, iż zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, w przypadku podatników, o których mowa w art. 22 ust. 6 ww. ustawy (tj. prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów) uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.