Interpretacja indywidualna z dnia 05.09.2012, sygn. IBPBII/1/415-585/12/AŻ, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

skutki podatkowe przekazania pracownikom ubioru służbowego

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 06 czerwca 2012 r.), uzupełnionym w dniach 23 i 28 sierpnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania pracownikom ubioru służbowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania pracownikom ubioru służbowego.

Jako, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z dnia 16 sierpnia 2012 r. znak: IBPB I/2/423-674/12/BG oraz IBPB II/1/415-585/12/AŻ wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 23 sierpnia 2012 r. (uiszczenie opłaty) i 28 sierpnia 2012 r. (pozostałe braki formalne).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Bank Spółdzielczy jest instytucją działającą na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. (tj. z 2002 r. Nr 72 poz. 665 ze zm.).

Istotną cechą mającą znaczenie przy identyfikacji marketingowej Banku, oprócz logo, materiałów reklamowych jest również ubiór pracownika. W związku z powyższym Bank zamówił w zakładzie krawieckim usługę uszycia ubrań służbowych w jednolitym kolorze z wszytym logo i nazwą instytucji na klapie marynarki/żakietu/kieszonce koszuli. Bank posługuje się identycznym logotypem na wszystkich swoich materiałach reklamowych. Obowiązek stosowania jednolitych strojów z umieszczonym logo Banku odnosi się do pracowników centrali Banku, oddziałów i punktów obsługi klienta.

Bank zawarł w regulacjach wewnętrznych informacje dotyczące obowiązku noszenia strojów służbowych w określonym zestawie, przez okres 18 miesięcy, warunki ich przekazywania do użytkowania, wytyczne dotyczące ich zwrotów w związku ze zwolnieniem, odejściem na rentę bądź emeryturę oraz wytyczne dotyczące okresowego ich prania (czyszczenia).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy przekazane do użytkowania ubranie służbowe, będące własnością Banku, rodzi przychód po stronie pracownika...

Wnioskodawca wskazał, iż mając na uwadze, wynikający z regulaminu obowiązek noszenia przez pracownika ubioru służbowego oraz element, przez który odzież ta traci przymiot odzieży o charakterze osobistym, w postaci logo i nazwy Banku, można uznać, iż wartość odzieży przekazanej do używania pracownikom przez Wnioskodawcę korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych. Na uwagę zasługuje fakt, że wydane do używania ubranie służbowe, zgodnie z zapisami regulaminu nie jest własnością pracownika.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszego wniosku jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w przedmiocie skutków podatkowych przekazania pracownikom ubioru służbowego. W pozostałym zakresie wniosku wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 tejże ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wskazany w powołanym przepisie zakres świadczeń uznawanych za przychody ze stosunku pracy nie ma charakteru zamkniętego. Użyty powyżej zwrot w szczególności oznacza bowiem, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Z treści przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca - Bank Spółdzielczy zamówił w zakładzie krawieckim usługę uszycia ubrań służbowych w jednolitym kolorze z wszytym logo i nazwą instytucji na klapie marynarki/żakietu/kieszonce koszuli. Bank posługuje się identycznym logotypem na wszystkich swoich materiałach reklamowych. Obowiązek stosowania jednolitych strojów z umieszczonym logo Banku odnosi się do pracowników centrali Banku, oddziałów i punktów obsługi klienta.

Bank zawarł w regulacjach wewnętrznych informacje dotyczące obowiązku noszenia strojów służbowych w określonym zestawie, przez okres 18 miesięcy, warunki ich przekazywania do użytkowania, wytyczne dotyczące ich zwrotów w związku ze zwolnieniem, odejściem na rentę bądź emeryturę oraz wytyczne dotyczące okresowego ich prania (czyszczenia).

W treści wniosku wskazano również, iż wydane do używania ubranie służbowe, zgodnie z zapisami regulaminu nie jest własnością pracownika.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wartość odzieży przekazanej do używania pracownikom przez Wnioskodawcę korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem wolna od podatku dochodowego jest wartość ubioru służbowego (umundurowania), jeżeli jego używanie należy do obowiązków pracownika, lub ekwiwalentu pieniężnego za ten ubiór.

Z powyższym stanowiskiem Wnioskodawcy nie można się jednak zgodzić. Zauważyć należy, iż aby wartość określonego świadczenia korzystała ze zwolnienia z opodatkowania, świadczenie to musi stanowić przychód podatkowy. Skoro jednak, jak wskazuje Wnioskodawca przekazane pracownikom ubrania służbowe do używania zgodnie z obowiązującym regulaminem nie są ich własnością lecz stanowią własność Wnioskodawcy przekazanie tej odzieży pracownikom do używania nie może generować u nich przychodu; jest dla pracowników obojętne podatkowo. Z tego też powodu powołane przez Wnioskodawcę zwolnienie przedmiotowe określone w art. 21 ust. 1 pkt 10 ustawy nie może w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym znaleźć zastosowania.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 3 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach