Temat interpretacji

Decyzja

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kwidzynie z dnia 04 października 2006 r. Nr PDF/415-20/P/06 dotyczące udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego ?

uznając, że zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie utrzymuje się w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.

U z a s a d n i e n i e

Pismem z dnia 02 sierpnia 2006 r. (uzupełnionym 19.09.2006 r.) Podatnik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych na zakup bramy wjazdowej.

Ze stanu faktycznego sprawy wynika, że Podatnik jest osobą niepełnosprawną posiadającą orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności (choroba układu oddechowego i układu krążenia). Budując dom wolnostojący poniósł wydatki na zakup bramy wjazdowej i bramy garażowej, które otwierają się zdalnie kierowane.

Wnioskodawca uważa, że wydatek na zakup bramy wjazdowej może odliczyć od dochodu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Postanowieniem z dnia 04 października 2006 r. Nr PDF/415-20/P/06 Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego. W uzasadnieniu postanowienia organ podatkowy stwierdził, że brama wjazdowa nie mieści się w pojęciu wydatków na adaptację i wyposażenie mieszkań i budynków mieszkalnych, w związku z czym Podatnik nie może odliczyć od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych na jej zakup.

Nie zgadzając się ze stanowiskiem zawartym w powyższym postanowieniu Podatnik złożył zażalenie, w którym wnosi o uchylenie w całości postanowienia i uznanie jego stanowiska za prawidłowe. W uzasadnieniu stwierdza, że brak jest podstaw do twierdzenia, iż obie bramy (brama garażowa jest również bramą wjazdową) nie mają indywidualnego przeznaczenia, są sprzętem gospodarstwa domowego wyłączonym z ulgi oraz że wydatek ten nie mieści się w pojęciu wydatków na adaptację i wyposażenie mieszkań i budynków mieszkalnych. Ponadto informuje, że obie bramy ułatwiają mu codzienne czynności życiowe i stwierdza, że uznanie, iż brama nie jest urządzeniem technicznym ani sprzętem ułatwiającym czynności życiowe wydaje się nieuzasadnione i krzywdzące.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po rozpatrzeniu zażalenia stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 28-30 oraz art. 30a-30c, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. - za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

W myśl powyższego, za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Wykonane prace mają ułatwić osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w danym mieszkaniu/budynku mieszkalnym i jednocześnie muszą być związane z rodzajem niepełnosprawności tej osoby. W powyższym odliczeniu nie mieszczą się zaś wydatki dotyczące zapewnienia ogólnie lepszego komfortu mieszkania, budynku czy otoczenia wokół budynku.

Zgodnie z definicjami zawartymi w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz.1316 ze zm.) budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Całkowita powierzchnia użytkowa budynku obejmuje całą powierzchnię budynku z wyjątkiem:

• powierzchni elementów budowlanych m.in. podpór, kolumn, filarów, szybów, kominów;
• powierzchni zajmowanych przez pomieszczenia techniczne instalacji ogólnobudowlanych;
• powierzchni komunikacji, np. klatki schodowe, dźwigi, przenośniki.

Część "mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).

Z powołanych definicji określających pojęcie ?budynku mieszkalnego? wynika, że brama wjazdowa zdalnie kierowana umieszczona w ogrodzeniu posesji nie stanowi części składowej takiego budynku. Jak wykazano powyżej, przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. dotyczy wydatków poniesionych na adaptację i wyposażenie budynku mieszkalnego, a zatem skoro brama wjazdowa nie stanowi części składowej budynku mieszkalnego, to wydatek poniesiony na zakup tej bramy nie podlega zaliczeniu do wydatków poniesionych na adaptację i wyposażenie tego budynku.

Zakupu przedmiotowej bramy ? w ocenie organu odwoławczego ? nie można również zakwalifikować do wydatków na cele rehabilitacyjne w myśl przepisu art. 26 ust 7a pkt 3 ustawy z dnia 26.07.1991 r. Powołany przepis stanowi, że do wydatków na cele rehabilitacyjne zalicza się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego. Zatem aby skorzystać z odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne zakupiony sprzęt, urządzenia czy narzędzia techniczne powinny wyróżniać trzy cechy występujące razem, tj. ich indywidualne przeznaczenie, niezbędność w rehabilitacji oraz ułatwienie osobie niepełnosprawnej w wykonywaniu czynności życiowych ? stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Zakupiona brama nie wykazuje ? wbrew twierdzeniom Podatnika ? cech indywidualnego przeznaczenia, jest bowiem narzędziem powszechnego użytku i może być użytkowana przez inne osoby (członków rodziny). Pomimo, iż ułatwia wykonywanie czynności życiowych osobie niepełnosprawnej, to nie jest urządzeniem niezbędnym w rehabilitacji, jak również nie pozostaje w związku z potrzebami wynikającymi z niepełnosprawności.

Odnosząc się do kwestii wydatku poniesionego na zakup bramy garażowej Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku wyjaśnia, co następuje:

Organ podatkowy pierwszej instancji na wniosek podatnika dokonuje oceny prawnej stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i w formie postanowienia stwierdza, czy stanowisko podatnika w sprawie jest prawidłowe czy też nie. Przedstawienie przez Podatnika w zażaleniu kwestii, która nie podlegała ocenie prawnej przez organ podatkowy pierwszej instancji ? nie może być uwzględnione przy rozpatrzeniu zażalenia przez organ odwoławczy, który dokonuje wyłącznie weryfikacji postanowienia Naczelnika Urzędu wydanego w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w stanie faktycznym, który został przedstawiony na etapie złożenia wniosku (we wniosku z dnia 02.08.2006 r. Podatnik złożył zapytanie i przedstawił własne stanowisko wyłącznie w zakresie odliczenia od dochodu wydatku poniesionego na zakup bramy wjazdowej).

Mając powyższe na uwadze w tym stanie faktycznym i prawnym sprawy wydatek poniesiony na zakup bramy wjazdowej nie stanowi wydatku podlegającego odliczeniu od dochodu, o którym mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 i 3 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym postanawia się jak w sentencji.